7 keer onze eigen lievelingsproducties van 2019

Kijk, hier is onze navel! We willen niet te veel op onszelf gericht zijn, maar in de geest van de feestdagen moet je het ons maar vergeven. Hier zijn de producties van onze redactie waar we in 2019 het meest trots op waren, en waarom:

Marthe Naber Heuer: Dakloze Frank is boos op Halsema

Het is niet niks om dakloos te zijn in Nederland. Want waar moet je heen? In deze aflevering van Marts Vlammende Vraag ging ik met Frank op zoek naar een slaapplek. Frank is niet alleen dakloos maar ook activist. Maakt hij het hierdoor nog moeilijker voor zichzelf om een plek te vinden? Hij gaat in het Vondelpark slapen en hij belt bij Halsema en de politie aan en gaat fel in gesprek met Handhaving. Waar is Frank mee bezig en is hij eng of vreemd?

Anouk Burgman: Anouk ging naar een abortuskliniek. Een bekende app wist daarvan en verkocht die informatie

Eén van de spannendste en tegelijk ongemakkelijkste dingen van dit jaar om te doen was dit: met een smoes bij een abortuskliniek naar binnen lopen en een half uur in de wachtkamer zitten om maar te hopen dat de apps de locatie registreren. Gelukkig niet voor niks: lees hier het verhaal dat het aankomende jaar wellicht nog een staartje krijgt.

Lou Muuse: "De veestapel halveren? Echt niet"

Wie is het slachtoffer: de boer of de natuur? De stikstofproblematiek van afgelopen jaar was het ultieme onderwerp voor een Meet-up. In de Meet-up brengen we twee perspectieven samen en gaan we in gesprek met mensen die van elkaar kunnen leren. Voor dit item zijn we naar het boerenprotest in Den Haag geweest en hebben we boswachter Arjan in gesprek laten gaan met melkveehouder Ingrid. In deze aflevering was het heel duidelijk zichtbaar dat deze mensen eigenlijk lijnrecht tegenover elkaar stonden. Beide begonnen met het standpunt dat hun eigen sector het slachtoffer was om aan het einde van de video te concluderen dat eigenlijk iedereen de dupe was van deze maatregel. Na afloop gingen we met boerin Ingrid nog een kopje koffie drinken aan de keukentafel. Zij vertelde aan haar man en kinderen wat de boswachter haar allemaal had verteld, dat sommige dingen heel anders zaten dan dat zij dachten. En zo heeft de Meet-up haar toch een ander perspectief kunnen geven.

Eric San Giorgi: Mijn Wijk

Ik vond dit moeilijk kiezen. We hebben als team waanzinnig hard gewerkt aan tal van producties waar ik trots op ben. Na lang wikken en wegen kies ik dan toch voor de productie Mijn Wijk. Een productie die de rauwe kant laat zien van het opgroeien in de Bijlmer, door de ogen van rapper Latifah. Van voorproductie tot camerawerk tot eindresultaat: het was een fijn project. Ik ben voor de vormgeving los gegaan met een collagestijl, wat leidde tot soms vrij ingewikkeld animeren met zoveel lagen in mijn compositie. Maar uiteindelijk door de bomen het bos gezien, en het tot een final vormgeving kunnen breien, waar ik blij mee ben! 

Tijmen Snelderwaard: “Ik liet mijn scriptie schrijven voor €1950 van mijn DUO-lening”

Dit vind ik enorm moeilijk om te beantwoorden gezien mijn schamele twee maanden werk bij Brandpunt+.  Qua illustratief werk werd ik echt vrolijk van het visueel concreet maken van abstractere stukken. Dit stuk is daar een voorbeeld van. Maar ook de momenten waarop ik juist af kon stappen van die comfort zone om middels collage te werken bij het stuk over de amazone. Dit omdat ik de beeldtaal die daar ontstaan is echt als een ontdekking zie waarvan ik denk dat we die nog vaker in kunnen zetten. Emoji-rebus en al. 

Jan van Tienen: We moeten af van het idee dat een psychose alleen maar eng en verdrietig is

Moet je nou eens horen wat me overkwam. Ik was op een festival en daar kwam ik Linde van Schuppen tegen. We raakten aan de praat over Lindes promotieonderzoek, en dat bleek woest interessant te zijn. Een poosje later zat ik met haar in het café, te luisteren naar haar mooie, interessante, ontroerende kijk op psychoses en taal en verhalen. Ik vertelde wat over mijn familie, we hadden het over het leven zelf, we dronken koffie en we rookten stiekem een sigaret. Na afloop schreef ik op wat zij had verteld, zij corrigeerde een paar dingen die ik verkeerd had begrepen en toen was het stuk klaar. Ik vind de journalistiek soms: leuk.

Ylja Band: Eline investeert het Shell-geld van haar vader in duurzame projecten 

Wat zou jij doen met een kwart miljoen? De hele kroeg trakteren op champagne, die bak kopen waar je iedereen jaloers mee zal maken, je studieschuld afbetalen of eindelijk op wereldreis gaan? Eline ontving op haar 18e van haar vader een pakket aandelen o.a. van Shell. Geld waarmee ze nog net geen appartement in de randstand kon kopen – niet dat ze dat van plan was. De activistische Eline investeert het oliegeld liever op een zo duurzaam mogelijke manier. In haar documentaire Petrol Dollars For a Different Engine legt ze haar lastige zoektocht vast. Ik ben benieuwd of ik zo dapper zou zijn als Eline, of dat ik de verleiding niet had kunnen weerstaan er een appartement van te kopen. “Geld definieert je niet als mens. Het gaat er juist om wat je ermee doet.” Dus opnieuw de vraag: wat zou jij doen met een kwart miljoen?

• Deel