Terug naar Brandpunt+
Drie tips van Simone van Saarloos
- Tip
- 28 apr 2016
- 4 minuten leestijd
Wie kan ons nou beter van denkvoer voorzien dan iemand die van peinzen haar beroep heeft gemaakt? Op zoek naar andere perspectieven belden we filosoof en publicist Simone van Saarloos.
Dit veranderde mijn kijk op euthanasie
De eerste tip die Simone van Saarloos ons geeft, is een radio-uitzending waarin gediscussieerd wordt over de wenselijkheid van euthanasie. “Ik ben zelf zeer pro-euthanasie. Doorgaans ben ik heel erg geneigd te denken: euthanasie moet gewoon beschikbaar zijn als plaatsvervangend zelfmoordmiddel.”
Rechtsfilosoof Diederik Boomsma kijkt er totaal anders naar, vertelt Van Saarloos. “Volgens hem beïnvloedt de collectieve wil de persoonlijke, individuele wil. We internaliseren de maatschappelijke norm. Boomsma trekt de vergelijking met echtscheidingen, dat was ook ooit een gigantisch taboe. Zelf ben ik een groot voorstander van het doorbreken van taboes en heb ik niets met het huwelijk. Doordat je mag scheiden, willen steeds meer mensen het doen. Hij waarschuwt dat dit ook voor euthanasie kan gelden: omdat je kan en mag sterven, willen steeds meer mensen het straks doen. Door het normaal te maken, willen mensen sneller dood.”
“Ik zal altijd pro-euthanasie blijven, maar dit veranderde mijn kijk wel. Er zijn dus ook goede tegenargumenten!”
Je de kunt de uitzending beluisteren op de site van Radio1.
Filosoof Slavoj Žižek.
Slavoj Žižek over Keulen: "Een Europees carnaval"
Bestaat er een grotere criticus van het kapitalisme dan de Sloveense filosoof Slavoj Žižek? In het Britse weekblad The New Statesman schreef hij afgelopen januari een essay over de gebeurtenissen in Keulen. Daar werden met oud en nieuw massaal vrouwen aangerand en bestolen – voor zover men toen wist vooral door Syrische vluchtelingen.
In zijn essay maakt Žižek de vergelijking met de zogeheten “Great Cat Massacre” die in Parijs plaatsvond in de jaren dertig van de 18e eeuw. Leerling werknemers - vroege voorlopers van wat we nu stagiaires noemen – hadden het gehad met de geringe financiële beloning die ze kregen en de laatdunkende manier waarop hun bas ze tegemoet trad. Wat ze deden om hun onvrede te uiten? Welnu, bepaald geen demonstratie op het Malieveld. Ze martelden en vermoorden alle katten die ze tegenkwamen, inclusief de poes van de vrouw van de baas. De doden katten hingen ze, hysterisch lachend, op in de binnenplaats van hun werkgever. Niet veel later komt het fenomeen carnaval in Europa op. Soortgelijke incidenten zijn daar eerder regel dan uitzondering. Het zijn vooral burgers die in armoede leven die zich op zulke momenten misdragen. Inderdaad: volgens Žižek is het kapitalisme de boosdoener.
Van Saarloos: “Zo’n genuanceerd stuk over Keulen heb ik nergens anders gelezen. Hij beschrijft hoe we in het Westen altijd al zulke verschrikkelijke momenten van rebellie hebben gekend, en dat er dus niets nieuws of fundamenteel on-Westers aan is. Sterker nog: het getuig bijna van goede kennis van de geschiedenis. Keulen was een soort ouderwets Europees carnaval.” Je leest het essay hier.
Waarom levenslang onzin is
Op doordeweekse dagen doceert Jennifer Lackey filosofie aan Northwestern, een Amerikaanse universiteit die twee vestigingen heeft in Illinois.
In een opiniestuk in de New York Times beschrijft ze een van haar colleges, alleen is dit wel een heel speciale. De les vindt namelijk niet plaats aan de universiteit, maar in een maximum security gevangenis. Na en voordat de leerlingen met Lackey over Kant discussiëren, slijten ze hun dagen in de cel.
Lackey houdt een vurig pleidooi over de vele tegenstrijdigheden van een levenslange gevangenisstraf. Zo signaleert ze dat jonge mensen nu eenmaal vaker een misdaad begaan, maar dat ze later bijna altijd bijdraaien. Anders gesteld: jonge mensen maken fouten, bij oudere mensen is die kans vele malen kleiner. Waanzinnig interessant, oordeelt Van Saarloos, want: “Criminaliteit heeft dus een leeftijd.” Meer bij de New York Times.
