Terug naar Brandpunt+
Deze oud-marinier probeert met ijzeren discipline veelplegers in het gareel te krijgen
- Criminaliteit
- 09 mei 2017
- 3 minuten leestijd
Het gaat om mannen die keer op keer de fout ingaan en lak hebben aan iedere vorm van discipline, zogeheten 'draaideurcriminelen'. Vaak zijn ze al opgegeven door de maatschappij. Een heilloze missie om hier nog iets van te maken zou je denken, maar niet voor Roy Luth, een oud-marinier die met harde hand deze gasten weer op het rechte pad probeert te krijgen.
Opstaan met een jointje
Op het eerste gezicht lijkt het om gewone werknemers te gaan. Twaalf mannen die met een busje aankomen bij een fort in Den Helder. Maar de schijn bedriegt. Deze mannen zitten hier niet vrijwillig. Het zijn draaideurcriminelen die maar niet willen deugen. Ze doorlopen project Vinkebrug onder toeziend oog van oud-mariniers.
Roy Luth is zo’n oud-marinier die probeert deze veelplegers weer op het juiste pad te krijgen. “Wij mariniers zijn gewend om vroeg op te staan en zijn altijd op tijd. Dat zijn deze jongens helemaal niet gewend. Ze staan op en zien wel wat de dag brengt. Waar wij de dag beginnen met een kop koffie, starten zij graag op met een jointje.”
Deze gasten staan het liefst op met een jointje.
8 uur is 8 uur
En die discipline begint met zoiets simpels als op tijd komen. Luth: “We halen ze iedere dag 's ochtends op om 8 uur. 8 uur is 8 uur. Als ze zonder goede reden niet komen opdagen, dan halen we ze thuis op.”
Soms voelt hij zich dan ook meer een kleuterleider en zijn het net kleine kinderen die steeds weer de grens opzoeken. “Veel van deze jongens hebben een vaderfiguur gemist. Of ze hebben een verkeerd voorbeeld gehad. Een vader met een uitkering die ook in het criminele circuit zit.Wij proberen ze juist mee te geven dat dat niet de juiste weg is. Het gaat uiteindelijk om rust, reinheid en regelmaat."
Ik weet meestal niet welk strafbaarfeit ze gepleegd hebben
Aangevallen met een bijl
Wat ze precies op hun kerfstok hebben, weet Roy vaak niet eens. En dat vindt hij eigenlijk wel prima juist. “Ik weet eigenlijk bij binnenkomst vrij weinig van die gasten, behalve als ze een psychiatrisch verleden hebben. En dat vind ik juist wel prettig. Ik wil het van die jongens zelf horen. Ik geef ze vertrouwen en meestal komen ze vanzelf naar me toe om het te vertellen. Dat vind ik een veel betere manier.”
Dat het niet altijd bepaald lieverdjes zijn, blijkt wel als Roy de gewelddadige incidenten opsomt die hij tijdens zijn werk heeft meegemaakt. “Ik heb een keer een deelnemer gehad die mij met een bijl aanviel. Dat was wel even schrikken. Ik ben toen dichtbij hem gaan staan om ‘m te kalmeren. Uiteindelijk gooide hij zijn bijl neer en rende hij van het terrein af. Dat waren wel hele angstige momenten.”
Iedere dag weer een nieuwe kans
De man met de bijl is trouwens nooit meer teruggekomen. Het gaat dus lang niet altijd goed met dat heropvoeden. Toch blijft Roy positief. “Van de tien deelnemers komen er misschien twee wél goed terecht. Daar doe je het uiteindelijk voor. En het geheim van ons traject is, de volgende dag zijn ze altijd weer welkom.”