Deze wolvenexpert legt uit waarom iedereen van wolven zou moeten houden (en vooral vrouwen)
- Interview
- 14 mei 2017
- 4 minuten leestijd
Ze is dé expert in Duitsland als het om wolven gaat en zorgde er persoonlijk voor dat de wolf weer te bewonderen is bij onze oosterburen. Volgens Tanja Askani zijn wolven heel bijzonder en superintelligent: “Het is mij een keer overkomen dat alle wolven aan mijn arm begonnen te ruiken. Ik begreep er niks van. Maar later bleek dat ik precies op die plek een ontsteking had.”
Tanja Askani is een vrouw met een missie. En die missie is vrij eenvoudig: iedereen moet in zijn leven een keer een wolf van dichtbij gezien hebben. Daarom haalde ze ruim twintig jaar geleden de eerste wolf naar Duitsland. Inmiddels is haar missie uitgegroeid tot een heuse wolvenboerderij in het Duitse wildpark Luneburger, een plek waar mensen van over de hele wereld naartoe komen om haar wolven van dichtbij te bewonderen.
Toch is lang niet iedereen enthousiast over de terugkeer van de wolf in Duitsland. Schapenhouders vrezen voor hun vee en jagers zijn bang voor een overschot. Vijfhonderd wilde wolven lopen er inmiddels naar schatting rond in de vrije natuur. Maar met deze kritiek moet je bij Tanja niet aankomen. Voor haar blijft de wolf heilig. Hoogste tijd om af te reizen naar Duitsland om deze bijzondere vrouw eens ontmoeten en haar tussen haar wolvenroedel een paar vragen te stellen.
Mevrouw Askani, het is ongelooflijk hoe tam deze wolven zijn, ze zijn net als was in uw handen.
Ik heb deze wolven gekregen toen ze nog heel jong waren, nog geen twee weken oud. Dan zijn de ogen en oren nog dicht. Het enige wat dan functioneert is hun neus. Ik was de eerste die ze melk gaf, dus ze associëren mij met de geur van melk. Daarom heb ik zo’n diepe band met ze.
U bent bijna een moeder voor die dieren dus..
Haha, nou ja, een moeder kun je niet uitkiezen he. Ze accepteren mij omdat ik ze al vanaf zo jong heb leren kennen.
Maar het blijven natuurlijk roofdieren. Zijn ze dan helemaal niet gevaarlijk?
Ja, natuurlijk zijn het geen nepbeestjes. Ik moet ook op een goede manier met ze omgaan. Ik moet me bijvoorbeeld nederig opstellen, op ooghoogte met ze praten en vooral ook accepteren als ze iets niet willen.
Er heeft nooit een van uw wolven toch per ongeluk een hap in uw arm gezet?
Natuurlijk, als het om pure kracht gaat, dan zijn ze mij natuurlijk de baas. Het mag nooit tot een krachtmeting komen. Ik behandel ze met respect. Daarom heb ik na twintig jaar nog al mijn vingers, denk ik. Ze hebben me ook nooit verwond met hun tanden.
Inmiddels lopen er zo’n vijfhonderd wolven rond in de vrije natuur in Duitsland. Lijkt me toch niet fijn om die tegen het lijf te lopen als je met je kinderen een wandelingetje aan het maken bent in het bos.
Vanaf 1996 hebben we weer officieel wilde wolven in Duitsland. In die twintig jaar is er geen enkele mens bedreigd, gewond geraakt, laat staan gedood. Dus die angst is zwaar overdreven.
Stel dat je er per ongeluk eentje tegenkomt in het wild, wat moet je dan doen?
Wolven hebben de gave andere dieren en mensen te lezen. Dat betekent dat je zelfbewust moet optreden. Luid zijn en vastberaden overkomen. Het zijn geen dieren die op de vlucht slaan, dat zit niet in hun aard. Dus je moet vooral het respect van zo’n dier verdienen, door bijvoorbeeld een steen te gooien en te vertrekken. Dat is het beste.
Het lijkt bijna alsof u over mensen praat als u het over wolven hebt.
Wolven zijn ook net mensen. Ze zijn superintelligent en hebben een ongelooflijk goed ontwikkeld reukvermogen. Ze ruiken dingen die wij niet voor mogelijk houden. Ze kunnen bijvoorbeeld ruiken of iemand ziek is. Het is mij een keer overkomen dat alle wolven aan mijn arm begonnen te ruiken. Ik begreep er niks van. Maar later bleek ik dat ik precies op die plek een ontsteking had. Maar daar kreeg ik pas ’s avonds last van. Dat hadden zij al lang geroken.
Het overgrote deel van de bezoekers hier is vrouw. Kunnen vrouwen beter met wolven omgaan dan mannen?
Ja, het zijn bijna allemaal vrouwen die hierheen komen. Vrouwen gaan veel beter met wolven om dan mannen. Ze maken zich klein en wachten af tot de wolf op ze afkomt en zijn vriendschap aanbiedt. Mannen lopen er meteen op af en nemen die vriendschap voor vanzelfsprekend. Dan ben je bij een wolf dus echt aan het verkeerde adres.
Toch roept de terugkeer van de wolf ook veel weerstand op. Jagers vrezen dat het er veel te worden.
Dat is altijd het argument van jagers. Die willen zulke trofeeën graag boven de schoorsteen hangen. Een wolf kan tot wel twaalf jonkies krijgen, maar veel wolven komen om door ziektes en menselijke factoren als autosnelwegen. Kortom, het aantal wolven reguleert zichzelf uitstekend.