We spraken de 21-jarige Belg die het Twitter-account van Trump kraakte

Donald Trump laten opdraven in een Belgisch carnavalsfilmpje over Russische prostituees – dat was echt een eitje, zegt Inti de Ceukelaire, overdag creative developer bij de Belgische publieke omroep VRT, 's nachts zelfstandig ethische hacker.

Dat dit geen grootspraak is, bewijst het meer dan indrukwekkende ‘hackers CV’ van de jonge Belg. Zo verraste hij Facebook al door een pijnlijke privacylek aan het licht te brengen (“een fluitje van een cent”), maakte hij de porno-industrie boos door een eenvoudige tool te maken waarmee je met één muisklik kunt zien of jouw baas misschien naar porno heeft gekeken gisteren (“een leuk geintje”) en deed hij ook nog even een succesvolle kraak op de site van zijn favoriete band Metallica. Dat leverde hem dan weer een gesigneerd toetsenbord op.

Wie is in vredesnaam dat briljantje gastje uit Aalst dat dat alles zomaar voor elkaar krijgt? We spraken de jonge Belg.

Leuk, dat hacken. Verdient het een beetje?

“Geld is nooit een drijfveer voor mij geweest. Mijn hoofdjob is bij de VRT (de Vlaamse publieke omroep, red.), dus hacken doe ik in de avonden. Maar om je vraag te beantwoorden: ik heb wel eens tienduizend dollar verdiend aan een hack. Dat was dan ook wel echt de jackpot hoor. Over dat soort bijverdiensten heb ik een even goede als strenge afspraak met mijn vriendin: bij iedere lucratieve hack neem ik haar mee uit eten naar een chique restaurant. Vorige week zijn we nog samen een avondje uit geweest. Dan weet je dus hoe laat het is.”

We kennen je onder andere van een pornotest, een tool waarmee je kunt nagaan wie van je vrienden welke pornosites heeft bezocht. Is hacken een avondvullende hobby, gevuld met onderbroekenhumor?

“Snap dat het misschien grappig klinkt. Maar ook hier zat er wel degelijk een idee achter: denk aan je privacy. Mensen gaan daar zo gemakzuchtig mee om. Ik ben er niet om mensen te plezieren, maar om ze op belangrijke dingen te wijzen. Oppassen dus.”

Je wees ook Trump op belangrijke dingen. Hoe kwam je op het idee om het Twitter-account van de machtigste man ter wereld te kraken?

“Het was pas elf uur ‘s avonds toen ik thuiskwam. Ik had nog aardig wat energie over en had geen zin om te gaan slapen. Ik had eerder een interessant artikel gelezen over fake news. En toen kwam dat idee. Het leek me uit journalistiek oogpunt zeer relevant om te kijken of de officiële communicatiekanalen van de machtigste man op aarde immuun waren voor fake news.”

De man leeft van Twitter, dus dacht jij, Daar ga ik eens even een hackje plaatsen?

“Nou, niet meteen. Het eerste idee was om mezelf te taggen in een paar van zijn foto’s. Dat was teleurstellend. En toen dacht ik: natuurlijk, ik moet bij zijn Twitter-account zijn. Dat is Trumps voornaamste communicatiekanaal. Eigenlijk was het daarna poepsimpel: ik heb een domeinnaam gekocht, een dode link voor mijn link vervangen en voilà.”

En toen kwam natuurlijk de vraag wat je erop zet. Wat liet je Trump tweeten?

“Ik kon natuurlijk de ergste dingen erop zetten, maar het moest vooral ook lollig zijn. Ik wilde vooral aantonen hoe makkelijk zijn Twitter-account te kraken is. Mijn motief was niet politiek van aard. Ik kwam uiteindelijk bij het carnaval in Aalst, waar ikzelf vandaan kom. Het is toch prachtig om Trump daarin te laten figureren?”

Wat voor een filmpje is dat?

“Het gaat om een oud carnavalsnummer over Russische prostituees.”

Maar sloeg de stress inmiddels niet aardig toe? Je loopt toch te dollen met Trump en zijn pak ‘m beet 21 miljoen volgers.

“Ja natuurlijk! Ik kon absoluut niet slapen, lag eindeloos te malen: kunnen Trump en zijn machtige leger aan juristen mij iets maken? Maar dat was niet zo. Ik koop gewoon een domein en niets illegaals. Juridisch gezien was ik gedekt.”

En je baas bij de VRT – hoe leuk vond die het dat een van zijn werknemers op deze manier wereldnieuws werd?

“Nou boos was-ie niet, maar wel heel bezorgd. Je hebt het hier toch over de machtigste man van de wereld. Bovendien is de VRT hier wat de NOS bij jullie is. Wij moeten neutraal en onafhankelijk blijven. Gelukkig was mijn baas het er al snel over eens dat dit geen politiek statement was. Maar hij drong er wel op aan dat ik hem voortaan vooraf zou inseinen als ik weer zo’n actie uithaal.”

Deze actie was zo’n twee maanden ná de verkiezingen in de VS. Waarom heb je dit niet voor de verkiezingen gedaan? Dan had je misschien nog kunnen voorkomen dat Trump in het Witte Huis terecht was gekomen.

“Daar was het mij dus niet om te doen. Ik wil het democratische proces niet beïnvloeden. Ik had makkelijk vanaf zijn Twitter-account politieke schadelijke onzin kunnen verspreid. Maar waarom zou ik? Mijn neutraliteit is me dierbaar.”

Heeft Trump zelf nog iets van zich laten horen eigenlijk? Lijkt me niet per se iemand die dit soort grapjes kan waarderen.

“Nee, helaas niet. Dat was een mooi verhaal voor mijn kleinkinderen geweest. Maar goed, er ging ook zoveel mis voor Trump die maand. Misschien sneeuwde dit wel onder. De bewuste tweet is trouwens niet verwijderd. Het schijnt dat de President dat niet mag doen. Dat heeft met politieke geschiedschrijving te maken. Dit carnavalsfilmpje uit mijn prachtige Aalst zal dus voor altijd tot de archieven van de Amerikaanse geschiedenis behoren.”

Je benadrukt steeds dat je een ethische hacker bent. Dat klinkt toch een beetje als een inbreker die aanbelt voordat hij toeslaat.

“Ja, dat vind ik heel belangrijk om erbij te zeggen. Ik ben geen internetpolitie, ik leg ook niet de boel plat als iemand mij niet aanstaat. Ik probeer de discussie aan te wakkeren, het liefst met een lichte provocatie – dat levert meer aandacht op.”

Wat vind je dan van hackersgroepen als Anonymous die juist wel de politieke opinie actief proberen te beïnvloeden?

“Daar ben ik nogal fel tegen. Dat is ook echt het onderscheid tussen een hacktivist en een ethisch hacker. Een voorbeeld van hoe walgelijk ze kunnen optreden: Anonymous was hier in België. Een meisje had zichzelf van het leven beroofd en na naderhand bleek de reden dat ze jarenlang werd gepest. En wat doet Anonymous dan? Die gooide alle privégegevens van de pesters op straat. Daar zaten dus ook veel minderjarigen tussen. Dan ga je echt een paar bruggen te ver. Dat is niet aan hackers. We leven in een rechtsstaat.”

Kun je nog herinneren waar en wanneer jouw fascinatie voor hacken begon?

“Ik was acht jaar en net als iedereen in mijn klas verzot op een videospelletje. In die game zat een mysterieus eiland, waar niemand op kon geraken – erg frustrerend: het poppetje kon gewoon niet ver genoeg springen. Daar legde ik me daar natuurlijk niet bij neer, dus ik begon met instellingen te rommelen. Het lukte me na wat gepuzzel opeens wel om op dat eiland te springen.”

Enig idee waarom jij hier zo goed in bent?

“Ik heb altijd moeite gehad om me te concentreren en beschik over de spanningsboog van een peuter. Dat noemen ze nu waarschijnlijk ADD. Het leuke is: het helpt mij juist enorm bij het hacken. Programmeurs denken altijd volgens vaste lijnen wanneer ze een beveiligingssysteem maken, maar ik volg die lijnen juist niet en ga van de hak op de tak. Hoe chaotischer ik denk, hoe succesvoller ik ben als hacker.”

Aandachtsstoornissen zijn vrij typische ziektes van deze tijd. Bij kinderen die alle kanten op stuiteren in de klas wordt al snel een pil in gegooid. Zijn dit niet allemaal meesterhackertjes in de dop?

“Ja, ik kan iedereen aanraden om te gaan hacken. Het is echt een massage voor het brein. Ik geef ook vaak spreekbeurten op scholen over ethisch hacken. Het valt me op hoe weinig er aandacht op scholen aan hacken wordt besteed. Stop dus met die pillen en laat die kids hacken! Als community van slimme en redelijke mensen staan we supersterk.”

• Deel

Hannah Vischer