Samira (23) is gabber. “Van racisme heb ik nooit iets gemerkt, gabbers zijn juist heel sociaal”

Gabbers, dat zijn toch kaalgeschoren speedsnuivers met een obsessie voor glimmende trainingspakken en rechts-extremistisch gedachtegoed? Niet volgens de 23-jarige Samira uit Groningen. We spraken de doorgewinterde gabber over de stereotypes die aan de subcultuur kleven.

"Ook als je niet de hele week staat te hakken, kun je een gabber zijn.”

Hoi Samira! Wat betekent gabber zijn voor jou?
“Gabber zijn betekent allereerst dat je van gabberhouse houdt, de muziekstroming die onder hardcore valt en begin jaren negentig in Rotterdam ontstond. Sindsdien zijn er allerlei andere hardcorestromingen ontstaan, maar het blijft allemaal harde kutherrie met een hoog aantal beats per minute. Als gabber geniet je van die harde kutherrie.”

“Voor sommige mensen gaat gabber zijn verder dan de liefde voor muziek, zij wijden er echt hun leven aan en lopen bijvoorbeeld iedere dag van de week in een trainingspak. Voor mijn vrienden en mij draait het meer om de muziek en de feestjes. Op die momenten zie je ons ook zeker in gabber-outfits, maar daarbuiten komen we gewoon samen om heel degelijk koffie te drinken in onze jeans en sneakers."

Wat delen gabbers nog meer met elkaar naast hun liefde voor de muziek en trainingspakken?
“Ik denk dat veel gabbers zich een buitenbeentje voelen in het dagelijks leven en een uitlaatklep vinden in de muziek. Zo begon het voor mij in ieder geval wel toen ik rond mijn veertiende naar mijn eerste feestjes ging. Daarnaast zijn het ook vaak excentrieke mensen die in alle opzichten van extremen houden: niet alleen in hun muzieksmaak, maar ook in de kleding die ze dragen, de piercings die ze hebben, hoe ze hun haar knippen of scheren.”

“En wat ik heel mooi vind aan de gabbercultuur, is hoe sociaal het is. Op feestjes maak je echt vrienden voor het leven uit alle uithoeken van Nederland. Ik heb al mijn goede vrienden tijdens het uitgaan ontmoet en bezoek ze regelmatig in Amsterdam, Rotterdam, Almelo, waar ze ook wonen. Dat zie je denk ik toch minder snel bij andere elektronische muziekscenes.”

In de jaren negentig kwam de gabberscene bekend te staan om de aantrekking die het had op extreem-rechtse jongeren. Zij waren zeker niet naar iedereen even verwelkomend en deden soms racistische uitlatingen op feestjes. Wat merk je daar nu nog van?
“Ik ben half-Egyptisch, heb een kleurtje en een dikke bos zwarte krullen en ik kan je eerlijk zeggen: van racisme heb ik zelf nog nooit iets gemerkt. Dat er vroeger wel wat racistische types op feestjes rondliepen in kisten en bomberjacks, daar ben ik me van bewust. Ik denk dat de gabberwereld een aantrekking op hen had omdat het allerlei mensen aantrekt die graag tegen de gevestigde orde aanschoppen. Dat gold net zo goed voor punkers en anarchisten, maar die kwamen dan weer niet in het nieuws.”

“Tegenwoordig zie ik trouwens juist meer linkse types op feestjes, sommigen laten zelfs stickers van antifa achter. De meeste bezoekers blijven wel witte Nederlanders, maar steeds vaker komen ook mensen uit het buitenland overgereisd. Wit, bruin, zwart: alles loopt door elkaar.”

Samira (in het midden) en twee vrienden op een hardcorefeestje.

Bepaalde ‘gabbermerken’ zijn in de loop der jaren toegeëigend door rechts-extremistische en neonazi-groepen, zoals Lonsdale door Nederlandse supremacisten en Fred Perry door de Amerikaanse Proud Boys. Draag jij die merken ook?
“Ja, ik heb een Lonsdale-trui die ik af en toe draag, net als veel van mijn vriendinnen. Dat is van oorsprong een sportmerk voor boxers, hè? Lonsdale heeft het als bedrijf publiekelijk afgekeurd dat racisten het toeëigenen. Als mensen die associatie dan toch nog hebben, dan heb ik daar schijt aan. Ik bedoel: als je naar me kijkt en denk dat ík racistisch ben, dan ben je echt kortzichtig.”

"De jongere generatie gabbers gebruikt meer en andere drugs, zoals ghb en ketamine. Daar heb ik soms moeite mee."

Zelf moet ik bij een gabber meteen denken aan het bekende fragment van een jongen op een hardcorefeest die met grote pupillen in de camera zegt dat hij er de hele dag rondjes loopt. Wat klopt er van het beeld dat gabbers massaal pillen slikken en speed snuiven?
“Haha, die jongen in dat filmpje is een vriend van mij. Geen zorgen: hij is gelukkig, heeft een leuk leven en een mooi appartementje. Natuurlijk wordt er op gabberfeestjes weleens drugs gebruikt. Als ik een percentage van het aandeel mensen moet geven dat íets neemt dan zou ik zeggen tachtig procent. Maar geldt dat niet voor alle feestjes waar elektronische muziek wordt gedraaid?”

“Volgens mij worden gabbers sneller met drugs geassocieerd omdat wij er opener over durven te spreken. Drugsgebruik is voor gabbers nooit een taboe geweest, vandaar ook dat mijn vriend ooit zo voor een camera verscheen. In andere scenes wordt het voor de buitenwereld meer verborgen gehouden. Wat ik trouwens wel merk is dat de jongere generatie gabbers meer en andere drugs gebruikt, zoals ghb en ketamine. Daar heb ik soms wel moeite mee, want dat geeft een andere sfeer.”

De befaamde rondjesloper.

Welke stereotypes over gabbers mogen wat jou betreft nog meer de wereld uit?
“Dat we een laag iq hebben. Dat klopt echt niet: zelf heb ik een universitaire studie gedaan, onder mijn vrienden komen alle onderwijsniveaus voor. Mensen op gabberfeestjes komen uit alle sociaal-economische klassen, van accountants tot zorgmedewerkers en stratenleggers. Een gabber kan je achterbuurman zijn terwijl je het zelf niet eens doorhebt.”

Foto in header: Gabbahontaz.

In de videoserie Stereotypisch neemt presentator Sosha Duysker verschillende stereotypes onder de loep. In de laatste aflevering duikt ze in de wereld van gabbers anno 2022.

• Deel