Opgroeien in Gaza is geen pretje. Zo ontsnappen deze jongeren aan die realiteit

Als je jong bent en opgroeit in Gaza, heb je niet veel mogelijkheiden om te ontsnappen aan de dagelijkse realiteit van oorlog, bombardementen en algehele uitzichtloosheid. Maar Gaza heeft ook een andere kant, laat de documentaire Gaza Surf Club zien.

In deze documentaire, die deze week op het IDFA wordt vertoond, wordt een groepje jongeren in Gaza-stad gevolgd. Ze zijn elke dag op het strand te vinden voor hun gemeenschappelijke passie: surfen. “Voor deze jongeren is het strand een tegenstrijdige plek,” vertelt de Duitse documentairemaker Mickey Yamine. “Aan de ene kant is het een extra herinnering dat ze niet weg kunnen uit Gaza, aan de andere kant is het een plek waar ze zich even vrij kunnen voelen.” Samen met Philip Gnadt maakte Mickey deze documentaire. We spraken de twee documentairemakers net nadat ze in Amsterdam aangekomen waren.

Hoe kwamen jullie op het idee om deze film te maken?

Mickey: “Vijf jaar geleden praatten wij met een goede vriend van ons uit Gaza. Hij vertelde verhalen over Gaza die wij nog nooit gehoord hadden. Toen beseften we pas hoe vertekend ons beeld van die regio is. Negentig procent van de beelden die wij in het Westen te zien krijgen van Gaza, zijn beelden uit het nieuws: van agressie, oorlog en Hamas. Met deze film wilden we de andere kant van dit gebied laten zien. De kant waar normale mensen een normaal bestaan proberen op te bouwen.”

Hoe is het jullie gelukt het leven van deze surfers vast te leggen?

Philip: “We merkten meteen dat de jongeren die wij hebben gefilmd, gewend waren om voor de camera te spreken. Journalisten komen vaker naar de regio en dan moet je snel een verhaal klaar hebben. Toen wij begonnen met filmen, stonden ze meteen klaar met standaard oneliners. Maar toen ze beseften dat we niet weggingen na drie dagen filmen, maar zes weken zouden blijven, lieten ze ons echt toe in hun leven. Zo konden wij vastleggen hoe het voor hen is om op te groeien in een van de meest bevochten stukken grondgebied van de wereld.”

Toch is het geen droevige documentaire geworden; hoe hebben jullie dat gedaan?

Philip: “Wat in Gaza gebeurt is afschuwelijk, maar in deze film hebben we geprobeerd ook de leuke verhalen te vertellen. We kozen voor de surf scene omdat het een heel sterk beeld is, maar ook omdat het een kijkje geeft in het alledaagse leven van mensen in Gaza. De jongeren die we volgen eten, vieren feest en hebben zelfs bruiloften op het strand.”

Mickey: “We hebben echt geprobeerd om ook grappige en vrolijke verhalen te vertellen. De kijker wordt daardoor wel in verwarring gebracht; de meeste bezoekers hebben ongeveer twintig minuten nodig om te beseffen dat het ook écht een grappige film is en dat het oké is als ze moeten lachen.”

De 15-jarige Sabah is een van de surfers van de Gaza Surf Club. Volgens de regels van Hamas mag ze niet zonder hoofddoek het water in.

• Deel