Terug naar Brandpunt+
De springplank van Hassan Bahara
In de serie Springplank vertellen bekende en minder bekende Nederlanders wie de bepalende persoon in hun carrière of leven is geweest. Wie ze tot grote hoogte stuwde, of uit een dal lanceerde. Ditmaal: Hassan Bahara (Amsterdam, 1978), romancier, columnist en journalist bij de Volkskrant.
“Ik heb twee soorten mensen die belangrijk voor me zijn geweest: mensen die me een kans hebben geboden, en mensen waarmee ik bevriend ben, mensen die op die manier inspirerend zijn geweest. Ik ben in alle opzichten autodidact: een academische of formele opleiding tot journalist heb ik nooit gevolgd. Dan is het goed als er mensen zijn die zeggen: dat hoeft geen obstakel zijn. De mensen die ik zo ga noemen, zagen iemand in me die een wat andere blik op de zaken heeft dan de norm is bij kranten en tijdschriften. Dat ik vanuit een andere hoek kom en daardoor iets nieuws kan brengen.”
“Mijn carrière heeft een jaar of acht geleden een vlucht genomen doordat iemand bij NRC, Paul Steenhuis, mij een kans bood om stukjes te tikken voor hun achterpagina. Die zag wel wat in mij en dacht: hier heb je een hoekje, doe maar wat je ermee wilt. Daardoor leerde ik veel, en speelde ik mezelf in de kijker.”
“Nummer twee: Marja Pruis van weekblad de Groene Amsterdammer. Zij is chef Boeken daar en bestiert de rubriek Dichters en Denkers. Ik had geen ervaring met recensies schrijven en toch stuurde ze me weleens een boek om te bespreken. Ze gaf mij de mogelijkheid om vaak te schrijven voor de Groene en daar een carrière op te bouwen.”
“De derde is mijn Volkskrant-collega Margriet Oostveen, die ik al kende vanuit mijn NRC-tijd. Zij heeft me door de hoofdredactie gepropt, zo van: deze jongen moet vaker voor de krant schrijven. We zouden met een verslaggeverscolumn op 'de twee' in de krant komen te staan. Da’s een prominente plek, dus dat moest via de hoofdredactie. Die wist weinig van me, dan is het goed als iemand met meer autoriteit voor je pleit. Ik was toen echt een nobody, nu nog steeds een beetje misschien.”
“Mijn belangrijkste inspiratiebron is columnist en essayist Bas Heijne, een van mijn beste vrienden sinds een jaartje of elf. Hij noemt zijn stijl zelf humanisme met de handschoenen uit, een soort weerbaar maar fel humanisme. Dat laat hij iedere zaterdag in zijn column zien. Ik ben daar een totaal ander schrijver door geworden, door dieper over zaken na te denken.”
“Ik vind het belangrijk om ook een springplank voor anderen te zijn, juist omdat ik zelf iemand ben die er niet zou zijn geweest zonder de steuntjes in de rug van anderen. Ik weet ook wel dat je net geluk moet hebben met de mensen die een hand voor je in het vuur willen steken. Die zijn er gewoon niet zo veel. Ik probeer die rol waar mogelijk te vervullen voor mensen met een vergelijkbare achtergrond. Niet per se mensen met een etnische achtergrond, trouwens. Bij de Groene werkte ik met een autochtone jongen, net als ik ook uit een totale andere achtergrond, die ik heel goed en fascinerend vond, en die heb ik geprobeerd te helpen waar ik kon."
Headerillustratie: Hannah Vischer
