Als je de rest van je leven nog één stuk over Trump gaat lezen, dan dit

Ook wij worden soms een beetje moe van alle stukken, podcasts en video's over Trump, maar dit moet je écht hebben gelezen, schrijft Jeroen Pen.

Ja, oké, we weten het nu wel: de massa is teleurgesteld in de politieke klasse, en dus zijn Trump, Wilders en bijvoorbeeld de Duitse Alternative für Deutschland (AfD) mateloos populair. Dat komt voor een deel door de politiek zelf: de republikeinen hebben keihard oppositie gevoerd, waardoor gematigde of progressieve ideeën bij een groot deel van de bevolking dusdanig impopulair zijn geworden dat iemand als Trump een logisch gevolg is. Een beetje zoals Fortuyn hier de deur open zette voor Wilders.

Het feit dat politici in de ogen van de boze burger volstrekt ongeloofwaardig zijn, staat centraal in dit geweldige essay van publicist Ed Smith in The New Statesman. Hij constateert dat het electoraat kiest voor politici die een mooie toekomst schetsen. Dat lijkt voor de hand liggend, alleen heeft het als neveneffect dat volksvertegenwoordigers in verkiezingstijd (te) grote beloftes doen.

Wij stemmen alleen op mensen die ons sprookjes verkopen, en verketteren ze vervolgens als die sprookjes niet uit blijken te komen

Smith schrijft daarover: “After all, what does the alternative look like? You can’t have this, lower your expectations, things are going to be hard: it’s easy to see why politicians don’t relish saying these things, even when they’re true.” Kortom: wij stemmen alleen op mensen die ons sprookjes verkopen, en verketteren ze vervolgens als die sprookjes wonder boven wonder niet uit blijken te komen.

Het stuk staat gratis op de site van The New Statesman, een Brits weekblad dat zich qua oplage ergens tussen Vrij Nederland en De Groene Amsterdammer bevindt. Het is sowieso de moeite waard om daar even te grasduinen, al is het maar omdat het niet lang kan duren voordat ze ook in Engeland uitvogelen dat je eigenlijk best geld kan verdienen op dat verdraaide worldwideweb en alles achter een statige betaalmuur komt.

Meer bij The New Statesman.

• Deel

Jeroen Pen