Hoe deze wethouder afrekende met obesitas in zijn stad

Het leek een 'mission impossible: alle kinderen in Amsterdam op een gezond gewicht in 2033. Toch is de gemeente al behoorlijk op stoom. Inmiddels is het aantal te dikke kinderen met 12 % spectaculair gedaald in nog geen drie jaar tijd. Dit enorme succes is zelfs buiten de landsgrenzen niet onopgemerkt gebleven. Zelfs in Londen willen ze nu weten hoe ze dat in Amsterdam geflikt hebben.

Het was om moedeloos van te worden. Amsterdam prijkte al jaren boven aan de lijst met kinderen die aan obesitas lijden. Maar liefst 1 op de 5 kinderen was te dik in de hoofdstad. En dat aantal nam jaar op jaar alleen maar toe.

Dat kon zo niet langer moet wethouder Eric van der Burg gedacht hebben. Dus hij bedacht een plan. Een masterplan met een nogal ambitieus doel: in 2033 heeft Amsterdam geen kinderen meer met een ongezond gewicht.

En hoewel hij er nog lang niet is, deed hij iets dat tot nu toe niemand voor mogelijk had gehouden. Hij kreeg het vooral elkaar dat ook kinderen- met de meest ingewikkelde achtergrond- minder dik werden.

Maar wie is deze wethouder die zelfs de Guardian haalde met zijn succesvolle strijd tegen vetzucht in zijn stad? Tijd voor een kennismaking en een gesprek met Eric van der Burg, wethouder in Amsterdam.

Meneer van der Burg. Er is zoveel al geprobeerd om dit probleem te tackelen. Werd u niet voor gek verklaard toen u met uw ambitieuze plannen kwam?

“Nee, maar ik denk dat te maken heeft met het feit dat het hier niet gaat om een snel trajectje. Dus even rap scoren en dan weer iets anders gaan doen. Het gaat echt om een langdurige aanpak die tijd kost. We willen een cultuurverandering bereiken in Amsterdam. En het komt ook echt vanuit de stad zelf, je merkt ook dat mensen er graag mee bezig zijn.”

U heeft ook echt iedereen meegekregen voor uw “masterplan”: scholen, buurten en zelfs Mac Donalds. Hoe heeft u de Mac zo gek gekregen?

“Kijk, als je 1 op 1 gaat praten met ondernemers, dan krijg je een hoop voor elkaar. Ondernemers zijn ook vaak ouders, die weten ook dat het goed is voor hun kinderen als ze gezond leven. En als je hun dan kunt duidelijk maken dat je ook een goed verdienmodel kunt hebben als je gezonde producten verkoopt in plaats ongezonde. Dan denkt zo’n bakker ook op een gegeven moment ” kom laat ik ook eens mijn gezonde dingen vooraan leggen.”

Maar de aanpak is bepaald niet vrijblijvend. U grijpt  als gemeente ook achter de voordeur in als het moet. Is dat niet vreemd voor een liberale VVD’ er als u bent?

“Nee, dat denk ik niet. Kijk, wij zeggen dat mensen zelfstandig keuzes moeten maken, maar dan moet je wel in staat zijn om die keuzes zelf te kunnen maken. Kinderen kunnen dat nog niet. Dat moeten de ouders doen. Maar we kwamen er achter dat heel veel ouders de inhoud en bagage helemaal niet hebben om de juiste beslissingen voor hun kinderen te nemen. Klein voorbeeld. Er zijn ouders bij die niet wisten dat je water uit de kraan gewoon kunt drinken in Nederland. Of ouders die de dachten dat als ze hun kinderen vruchtensnoepjes gaven, dat ze gezond bezig waren. Dus is het aan ons om deze ouders voor te lichten. Maar uiteindelijk gaan ze over hun eigen leven natuurlijk.”

Maar die ouders van kinderen die te dik zijn, krijgen wel een gezinscoach op hun dak…

We hebben in deze stad 2300 kinderen die morbide obees zijn, dan red je het niet meer met een paar reclame spotjes of een beetje vrijblijvende voorlichting, Dan moet je gewoon met een gezinscoach 1 op1 met een gezin gaan zitten en vragen “wat kunnen we in dit huis veranderen?” Wat we doen is niet  de boel overnemen in huis, maar ouders helpen om gezondere keuzes voor hun kinderen te maken.”

Zelfs wereldsteden als Londen willen weten hoe u dit geflikt heeft, maakt dat u trots?

“Ja, ongelooflijk he. Het artikel in de Guardian heeft ons heel veel goeds gebracht. Daarmee is onze aanpak letterlijk de hele wereld over gegaan. Ze komen nu uit Indonesië, Israël, Spanje en Engeland hier naar toe om van onze aanpak te leren.”

En, ligt u al op koers, geen te dikke kinderen meer in Amsterdam in 2033?

“Nee, we zitten pas net aan het begin. We hebben het eerste jaar achter de rug. En zoals het ook gaat bij mensen die willen afvallen, de eerste kilootjes gaan er een stuk makkelijker af dan de laatste kilootjes. Dus we gaan er rustig mee door. We hebben een lange adem nodig. En uiteindelijk gaan we toe naar een samenleving in Amsterdam die meer beweegt en veel gezonder is.”

• Deel