Johnny de Mol legt uit hoe hij een compleet vluchtelingenkamp op Lesbos bouwde

Hij besloot niet te gaan feesten op Ibiza, maar af te reizen naar Lesbos om vluchtelingen te helpen. Dat besluit maakte Johnny de Mol zielsgelukkig. “We zaten in een klein tentje met vrijwilligers over de hele wereld. We brachten eten rond en John Lennon schalde uit de luidsprekers met Imagine All the People. Dan heb je wel echt het gevoel dat je leeft.”

Het ene moment sta je op het podium van Holland's Got Talent artiesten aan te kondigen, het andere moment met je poten in modder op Lesbos midden in een mondiale vluchtelingencrisis. Dat lijkt me even omschakelen.

Ja, dat klopt. Maar ik heb deze dingen vroeger al gecombineerd. Ik heb altijd een zwak gehad voor de meest kwetsbaren die zelf geen stem hebben. En als je het dan hebt over vluchtelingen-die alles achter zich hebben gelaten wat ze lief is-dan heb je het wel echt over de allerkwetsbaarste mensen. Als ik daar iets voor kan betekenen – hoe klein ook – dan doe ik dat meteen.

Wanneer had je het gevoel dat je niet meer aan de zijkant kon blijven toekijken?

Dat begon eigenlijk op de strandjes, waar de vluchtelingen aankomen. Je haalt hele families van gammele bootjes af. Die angst in hun ogen. Dan denk je, ik kan hier nooit meer weg. Terug in Nederland kon ik er met iets meer met afstand naar kijken. Toen ontstond het idee om een soort beweging te beginnen van positivisme. De toon van het debat is zo enorm verhard. Als mensen het oneens zijn met elkaar, moet de ander meteen dood. Die toon, daar iets aan veranderen, is veel belangrijker dan meteen de ambitie hebben om alle grote wereldproblemen op te lossen.

Heb je niet het idee dat het een beetje vechten tegen de bierkaai is? Vooral angst en woede beheersen vaak het debat in Nederland als het over vluchtelingen gaat.

Ja, die angst is er. En die woede ook. Maar het is aan ons om mensen te inspireren. Wat liever voor elkaar zijn, kan hem ook in kleine dingen zitten. Je hoeft niet meteen voor een maand naar Lesbos te gaan. Het gaat er bijvoorbeeld ook om, eens om te kijken naar die oude buurman die eenzaam is. Die dingen maken het verschil.

Je klinkt bijna als een politicus, een man met een missie.

Ik ben gewoon heel erg blij dat dit op mijn pad is gekomen. Het is vreselijk wat daar gebeurt. Ik hoop op mijn manier mijn steentje te kunnen bijdragen. Als mensen daardoor geïnsipireerd raken, geweldig. En nogmaals, dat kan ‘m in hele kleine dingen zitten.

Heb je dat 'goed willen doen' van je moeder Willeke, toch een beetje de 'Moeder Theresa' van Nederland?

Ja, hoewel mijn vader ook erg sociaal is, maar dat zal hij niet zo snel laten merken, haha. Maar goed, mijn moeder kan er inderdaad ook wat van. Dat klopt.

Als je in gedachten terug moet gaan naar het moment dat je het gelukkigst was tijdens je werk op Lesbos, welk moment was dat?

Dan denk ik terug aan de eerste kerst die ik heb doorgebracht op Lesbos. We zaten met vluchtelingen uit Afghanistan, Syrie en Irak bij elkaar in een kleine tent. Dat vond ik heel bijzonder. Met al die vrijwilligers hebben we toen eten rondgebracht. Uit de boxen schalde John Lennon met Imagine All the People. Dan heb je wel echt het gevoel dat je leeft. Daar kan echt geen zuipvakantie op Ibiza tegen op.

De passie en energie spatten ervanaf. Wanneer mag je weer?

Eind mei. Dan gaan we weer naar Lesbos. Ik kan niet wachten.

• Deel