Terug naar Brandpunt+
Leestip: De harde les die deze feminist leerde in een vrouwengevangenis
- Artikel
- 22 okt 2019
- 3 minuten leestijd
Toen Mim Skinner aan haar baan in een vrouwengevangenis begon, dacht ze alles te weten over feminisme. Maar al snel kwam ze erachter dat ze nog een hoop kon leren van de gevangenen.
Mim Skinner, auteur van het boek Jailbirds: Lessons from a Women’s Prison, was een doorgewinterde feminist. Op de middelbare school had ze medelijden met klasgenootjes die een Brazilian wax namen (voor haar een overduidelijk teken van onderdrukking door het patriarchaat) en stond het woord ‘feminist’ in koeienletters op haar schriften. Die overtuiging werd alleen maar sterker toen ze tijdens haar studie gelijkgestemde vrouwen ontmoette.
Maar haar baan in een vrouwengevangenis liet die overtuigingen wankelen, vertelt ze aan The Guardian. In de gevangenis verzorgde Mim kunstworkshops om de gevangenen met hun persoonlijke ontwikkeling en zelfexpressie te helpen. “Ik had genoeg statistieken en beleidsrapporten gelezen voor ik aan mijn baan begon om te weten dat vrouwen in gevangenissen dringend een beetje female empowerment nodig hadden”, vertelt ze.
Al snel kreeg Mim in de gaten dat haar feministisch overtuiging was gevormd in een bevoorrechte omgeving. Een omgeving waar vrouwen niet werden gedwongen om vier pakken cocaïne in hun baarmoeder te verstoppen of voor minder dan zes dollar seksuele handeling op straat te verrichten. De vrouwen die dit hadden meegemaakt, ontmoette ze in de gevangenis. Dat plaatste haar idealistisch feminisme in perspectief.
“Ik vond het moeilijk om erachter te komen dat mijn Frida Kahlo t-shirt en mansplaining-radar me hier niet gingen helpen om dingen te veranderen”, vertelt Mim. Hoe graag ze de vrouwen in de gevangenis ook zou willen overtuigen dat onafhankelijkheid en ambitie een mooi streven zijn voor elke vrouw, begrijpt ze dat het realistischer is om te streven naar veiligheid en zekerheid. Die veiligheid manifesteert zich voor de vrouwen in de gevangenis vaak in de vorm van een man die sterk genoeg is om ze te beschermen tegen hun verleden op de straat.
Het werk in de gevangenis hadden de feministische overtuigingen van Mim niet onderuit gehaald, maar ze realiseerde zich dat ze feminisme altijd als een soort ‘clubje’ had gezien waar je bij kon horen. “Maar feminisme moet ongemakkelijk zijn, wil het überhaupt nuttig zijn. Het moet mensen opnemen, waarvan het makkelijker zou zijn om dat niet te doen: vrouwen die zeggen dat ze geen feministen zijn, die denken dat ze een man nodig hebben om hen te redden”, vertelt ze.
Mim ging de gevangenis in met de gedachte dat feminisme deze vrouwen kon helpen en dat ze het systeem zou kunnen hervormen. In plaats daarvan ontmoette ze vrouwen die háár leerden over feminisme in de harde realiteit en de privileges die ten grondslag liggen aan haar overtuigingen.
Ben je benieuwd naar meer ervaringen en verhalen van Mim in de vrouwengevangenis? Lees het hele artikel van The Guardian hier.
