Dit meisje (4) wordt al dik van een paar droge crackers en een appel

Megan is vier jaar oud en weegt nu al veertig kilo. Niet omdat ze te veel eet, maar omdat ze een genetische afwijking heeft. Toch krijgen haar ouders vaak het verwijt dat ze hun kind hebben volgestouwd met vette troep. Dat is niet alleen onwaar, maar ook heel erg pijnlijk, vertelt haar moeder Ilonka Stouthandel.

Op het eerste gezicht lijkt er weinig aan de hand met Megan. Ze is energiek, vrolijk en doet alles wat een normaal meisje van vier doet. Er is alleen één belangrijk verschil: al haar hele leven is Megan te dik, veel te dik. Dat komt niet door wat ze eet, maar door een genetische afwijking.

Haar moeder Ilonka Stouthandel legt uit: "Zij is altijd onverzadigbaar en daarbij verbrandt ze de helft van haar eten niet. Dus van wat zij binnenkrijgt, wordt de helft maar verbrandt in energie. De rest wordt opgeslagen in vet. Toen ze anderhalf jaar oud was, woog ze al achttien kilo."

Als ik Megan laat eten wat ze wil, dan denk ik dat ze het einde van het jaar niet haalt

Een kaakje en een appel

Dat is de reden dat Megan – hoe klein ze ook is – al haar leven aan een heel strikt dieet wordt onderworpen. Een crashdieet is er niks bij. Stouthandel: "Als ontbijt eet ze een paar crackers met kaas, als tussendoortje een appel of een kaakje. En voor het avondeten een klein prakkie rijst of spaghetti."

Megan méér laten eten is geen optie, volgens haar moeder: "Als ik Megan laat eten wat ze wil, dan denk ik dat ze het einde van het jaar niet haalt. Dat komt doordat haar vetverbranding voor de helft lager is. Ze zou constant dooreten. Met als gevolg dat haar lichaam echt kapot gaat van binnen."

Geven jullie dat kind patat en frikandellen als ontbijt of zo?

Volpropt met frikandellen

Helaas gaan mensen die Megan op straat tegenkomen puur af op wat ze zien: een te dik kind. Hun oordeel ligt al klaar. Stouthandel: “Ik word heel vaak aangesproken als ik met Megan op stap ben. Laatst nog in de supermarkt zei iemand: 'Geven jullie dat kind patat en frikandellen als ontbijt of zo?'"

In het begin kon dit haar heel kwaad maken. “Ik heb heel lang gefrustreerd achter de kinderwagen gelopen. Als iemand al naar ons omkeek, dan schoot ik al tegen het plafond. Maar hier had ik alleen maar mezelf mee, en uiteindelijk ook Megan.”

Dik is niet mooi

Gelukkig heeft Megan nog niet helemaal door hoe hard en ongenuanceerd het oordeel van de maatschappij vaak kan zijn. Maar dat besef begint al wel te komen. “In de eerste schoolweek kwam ze thuis met het verhaal dat een ander meisje tegen haar had gezegd dat ze dik was. Waarop ik zei dat ze mooi was en goed zoals ze is. Hierop zei Megan: 'Als je dik bent, ben je niet mooi.' Dat brak echt mijn hart."

Geen medicijn

Dit zijn redenen waarom Stouthandel af en toe verdrietig is en vreest voor de toekomst van haar dochter. “Ik maak me vaak zorgen, omdat het allemaal zo onzeker is. Er is nog geen behandeling of medicijn. En hoe moet het als ze later ouder wordt? Als ze naar de middelbare school gaat of op zichzelf gaat wonen? Daar lig ik wel van wakker, ja.”

• Deel