Terug naar Brandpunt+
Vier moslims over polarisatie in Nederland: “Klaar om een vliegticket te boeken”
- Het verhaal van
- 10 feb 2017
- 6 minuten leestijd
Als moslim in Nederland zeggen dat je bang bent dat de overheid ten tijde van Trump concrete discriminerende maatregelen tegen je gaat nemen: reëel of polariserend? Deze moslims hebben al nagedacht over in-het-geval-dat. “Ik heb altijd genoeg geld om een vliegticket te kunnen kopen naar mijn thuisland. Ik ben overal allochtoon, maar daar niet.”
Oud-politicus Tofik Dibi kwam begin deze week op Facebook met de volgende vraag:
Het leverde meer dan honderd reacties op, van “Je polariseert, schept onrust en creëert angst door hierover te spreken, Tofik” tot “Het is een reëel sentiment onder mensen in Nederland dus hierover spreken is juist goed”. We vroegen een paar van de Nederlandse moslims die hebben gereageerd op Dibi’s steekproef of angst reëel is en wat hun back-upplan is.
Khadija (37), medewerker international office en lecturer aan de UvA
“Mensen weten niet hoe het is om te horen dat er een letterlijke moslimban in Amerika wordt ingevoerd en hoeveel angst dat oproept. Dat je vrienden hebt die gewoon een Nederlands paspoort hebben, maar meemaakt hoe teneergeslagen zulke mensen zich voelen als ze horen dat ze niet meer naar Amerika mogen omdat ze ook een specifiek ander paspoort hebben.”
“Hoe het nu in Nederland zelf is? Vroeger had je Hans Janmaat van de Centrum Democraten. Zijn uitspraken werden grotendeels uitgekotst. Maar de dingen die hij zei zijn bij lange na niet zo erg als wat Wilders allemaal zegt, of wat je nu allemaal leest aan reacties onder bepaalde artikelen. Het is zo genormaliseerd om in bijvoorbeeld de Balie [een cultureel centrum in Amsterdam, red] een discussie te voeren over de 'Endlösung' van de moslims. Mensen daar gingen dat idee zitten verdedigen. Ik vind het eng als iemand niet inziet hoe kwalijk dat is.”
“De wereld is groter dan Nederland. Mijn Plan B is om te gaan werken in Marokko aan universiteiten of in Melilla, een stukje Europa in Marokko waar mijn familie vandaan komt. Ik ben een echte Amsterdammer, dus kun je nagaan dat ík erover nadenk om misschien te vertrekken. Het is niet iets wat ik met plezier zou doen, Nederland de rug toekeren. Ik kijk nu nog niet serieus naar tickets, maar ik kijk wat de mogelijkheden zijn als het zover komt.”
Teguh (38), actuaris
“Deze angst is niet nieuw, het bestaat al meer dan tien jaar. Wel wordt het steeds erger. Toen Wilders in 2006 zijn partij begon, schrok ik al. Is het mogelijk? Is het waar? Ik ben me meer gaan verdiepen in wat mensen beweegt om op een partij als die van Wilders te stemmen. Het antwoord is toch vaak angst. Daarnaast ben ik lid geworden van een politieke partij om een tegenstem te bieden aan de PVV."
“Ik ben iemand die in worst case scenario’s denkt, in mijn geval omdat ik moslim én allochtoon ben. Ik ben dus dubbel de klos. Wat er in de jaren veertig gebeurde met de joden was ook gebaseerd op discriminatie van een geloof en ras. Mensen in mijn omgeving zeggen dat zoiets nooit opnieuw zou gebeuren, want ‘we weten al zoveel meer’ en ‘hebben ervan geleerd’, maar hebben we dat ook echt? Het begint met zoiets onschuldigs als een uitspraak over het willen van minder Marokkanen. Waar eindigt het? Weggestuurd worden naar werkkampen zoals de joden? Kun je die kans uitsluiten? Dat kan je niet, volgens mij.”
“Mijn vrienden en ik zijn voorbereid. We hebben altijd genoeg geld op onze bankrekening, zijn klaar om een vliegticket te boeken naar ons thuisland, Indonesië, mocht de sfeer hier verslechteren. Daar vormen moslims de meerderheid en daar zijn we autochtonen. Inderdaad, in tegenstelling tot in Nederland."
Moun (36), ondernemer
“Trump maakt me wel bang, want als het daar kan gebeuren kan het ook hier. Toch is Trump niet per se de reden waarom ik met een plan B bezig ben. Ik ben al vanaf 2012 bezig met ondernemen in Marrakech, maar door politieke ontwikkelingen in Nederland – de uitspraken van Wilders waar hij amper voor wordt gestraft, de Zwarte Pietendiscussie – wil ik nog sneller weg. Ik denk niet dat er meer racisme is maar dat het een gezicht heeft gekregen en het online makkelijker is om het te uiten.”
“Nu zie ik in mijn naaste omgeving ook anderen met verschillende achtergronden – Antillianen, Surinamers – spelen met de gedachte om naar het buitenland te gaan. Ik heb zelf een dubbele nationaliteit en voel me wel Nederlander, maar als ik niet meer welkom ben omdat mijn ouders uit een ander land komen, dan ga ik daar wel naartoe. Ik heb sowieso het idee dat ik niet vrolijk ga worden in Nederland, dus when shit hits the fan ga ik naar Marokko toe. Ik kom nu dichtbij de stap om daar een huis te kopen. Zodra ik meer projecten heb in Marokko, neem ik de stap om helemaal te emigreren.”
Leila (48)
“Ik ben echt bang dat mijn kinderen iets overkomt. Ja, zo beangstigend ervaar ik de sfeer in Nederland inmiddels. Je hoort en leest in de media over vrouwen met hoofddoeken die in witte wijken letterlijk worden aangevallen of worden uitgescholden. Dat wordt niet als erg beschouwd en krijgt totaal geen aandacht. Op Facebook gebeuren soortgelijke dingen. PVV-aanhangers roepen daar van alles en niemand stelt er iets tegenover. Wij staan er echt alleen voor.”
“Je leest nooit verhalen over moslims die bang zijn en overwegen te vertrekken. Wij moslims worden over één kam geschoren en als terroristen gezien. Zo voel ik dat echt. Want waarom worden moskeeën anders niet extra beveiligd? Misschien moeten er doden vallen voor er eindelijk iets gebeurt.”
“Ik ben al jaren bezig om geld opzij te zetten zodat ik, als het echt nodig is, genoeg heb gespaard om te kunnen verhuizen. Dan zou ik met mijn kinderen naar Duitsland gaan. Daar is de toon van het debat veel prettiger. Maar voorlopig sta ik nog niet op het punt om mijn koffers te pakken. Ik woon dan ook in Amsterdam-Zuidoost – een multiculturele wijk – dus heb nog maar weinig last van de woede en agressie die je treft in witte wijken."
