Terug naar Brandpunt+
Popmuziek zou steeds dommer worden. Flauwekul, zegt Kees de Koning
- Even bellen met
- 08 mei 2016
- 2 minuten leestijd
Onderzoekers waarschuwen dat popmuziek steeds dommer en eenvormiger wordt. Als baas van Top Notch, de platenmaatschappij waar Extince, Opgezwolle, De Jeugd van Tegenwoordig en Typhoon doorbraken, heeft Kees de Koning aardig wat liedjes langs horen komen. We belden hem om wat zaken duidelijk te krijgen.
Een groot deel van de Nederlandse hitjes komt uit jouw stal. Maak jij je zorgen?
"Eigenlijk kan je over popmuziek maar één ding met zekerheid zeggen: wetenschappers moeten er hun bek over houden. Gelukkig evolueert popmuziek zich tot steeds dommer. Hoe dommer, hoe beter. Popmuziek is per definitie dom. Dat is het ook altijd al geweest. In de jaren 40 en 50, maar ook in de jaren 60. 'Primitive' van The Groupies? Gaat nergens over. 'Blueberry Hill'? Ongelooflijk dom. Het mag natuurlijk slim zijn, maar dat is beslist geen vereiste."
Eigenlijk kan je over popmuziek maar één ding met zekerheid zeggen: wetenschappers moeten er hun bek over houden
Toch is het een vaak gehoord kritiekpunt. Waar ligt dat aan, denk je?
“Deze hele discussie wordt alleen gevoerd door die kut-babyboomers. Die zijn lekker gaan studeren en veel gaan lezen dus moet alles even slim als die The Beatles en Bob Dylan. Prachtig hoor, maar mag er naast Dylan ook een James Brown bestaan? Niet iedereen hoeft bij een kampvuur de overeenkomsten tussen de bizonjacht en het leven te bezingen. James Brown, I feel good, dat is toch geweldig?”
Het is allemaal de schuld van de babyboomers, kortom.
“Het is stomtoevallig dat de beste muziek toevallig net in jouw jeugd werd gemaakt, ongeacht wie je bent of wanneer je geboren werd. Dat ligt niet alleen aan babyboomers. Ik word soms aangeklampt door mensen die zeggen dat Top Notch sinds Opgezwolle niet meer écht goed is geweest. Of kijk naar Matthijs van Nieuwkerk met zijn Charles Aznavour-fetisj. Ik ben naar een concert geweest en geloof me: zo goed kan-ie niet zingen. Het is allemaal jeugdsentiment."
Dus heeft niemand gelijk?
“De enige die altijd gelijk hebben, zijn meisjes van 15. Hun smaak is het belangrijkst. Bij de cruciale momenten in de popgeschiedenis vulden zij altijd de zaal en stonden ze vooraan. En de 15-jarige meisjes van nu vinden Lil’ Kleine geweldig. Of zijn liedjes op elkaar lijken? Luister, hij maakt drie cd’s in een jaar. Otis Redding deed eeuwen over een plaat waar alleen maar oude, door anderen geschreven singles en covers op stonden. Geen creativiteit te bespeuren.”
