Terug naar Brandpunt+
Zes keer de beste documentaires die we dit jaar zagen
- Artikel
- 27 dec 2019
- 4 minuten leestijd
Het is feest en wij zijn blij en wij kijken terug, opdat wij het afgelopen jaar niet vergeten! Wat is er leuker dan terugkijken? Hier zijn de beste documentaires die we dit jaar zagen:
Marthe Naber Heuer: How to meet a mermaid (Coco Schreiber)
Dit is een hele bijzondere documentaire. De film gaat over de aantrekkingskracht van water. Coco Schrijber, de documentairemaakster wil weten waarom er zoveel mensen verdwijnen in de zee. De mysterieuze zee, de krachtige, prachtige en zeer gevaarlijke zee. Waarom trekt het open water ons zo aan? Wat is er met Coco’s broer gebeurd tijdens een duikvakantie? Check deze prachtige essayistische documentaire - een parel.
Anouk Burgman: Het zaad van Karbaat (Miriam Guttmann)
Vruchtbaarheidsarts Jan Karbaat gebruikte zijn eigen zaad om vrouwen zwanger te maken. Een kippenvelopwekkende kijk in de nagebootste kliniek laat zien welke impact zijn sperma op het leven moeders en de kinderen heeft. Bekijk de film hier.
Tijmen Snelderwaard: Werk Ohne Autor (Florian Henckel von Donnersmarck)
Werk Ohne Autor duurt drie en een half uur, maar dan heb je ook wat. De film gaat over kunst en de blik op kunst door de ideologische blikken van totalitaire, collectivistische en individualistische samenlevingen. Dat alles beleefd door de levensloop van kunstenaar Gerard Rigter. Bekijk de trailer hier.
Eric San Giorgi: Maradonna (Asif Kapadia)
Ik heb zitten smullen bij de documentaire Maradonna: een film die niet alleen voor voetballiefhebbers een must-see is. De film gaat over de tijd dat de beste voetballer van de wereld koos om naar Napoli te gaan. Daar bereikt hij een soort van godenstatus en raakt hij verwikkeld met de maffia. Soms moet je jezelf in de arm knijpen dat dit allemaal echt gebeurd is. Prachtig gefilmd en heel slim gebruik gemaakt van archiefbeelden.
Jan van Tienen: Viva Matanzas (Dick Verdult)
De Eindhovense kunstenaar Dick Verdult heeft een van de meest originele geesten die ik ooit in werking heb gezien. Op IDFA ging dit jaar Dicks film ‘Viva Matanzas’ in première en dat was de beste documentaire die ik zag. Dick is gefascineerd door het verhaal van hoe Piet Hein in 1628 de Zilvervloot van de Spanjaarden veroverden, en beeldde dat verhaal uit in deze onnavolgbare film. In het Spaanse dorp Aragon liet hij mensen uit het dorp de zeeslag dansen, er zitten acteurs in met vreemde maskers, er zit maanzieke cumbia in de soundtrack en als je alles denkt te snappen moet je bij jezelf te rade gaan of je niet aan ernstige zelfoverschatting maar dat is het punt niet. Het punt is dat dit een extreem inventieve viering van de fascinatie en vreemdheid zelf is en dat je de film moet gaan kijken. (Als je deze film ziet en denkt ‘saai!’ of ‘huh?’, dan moet je niet bij mij komen huilen, want ik wil je niet zien en ik kan je niet luchten (overigens mag je wel ‘huh?’ denken tijdens het zien van de film, maar je mag het na afloop niet zeggen! (Goede film: 7 sterren op een schaal van 7.)))
Lou Muuse - Mevrouw Faber (Hjalmar Tim Ilmer, Job Tichelman)
In deze documentaire zie je het verhaal trucker Harm die Harriette wordt. Het contrast van Harm als trucker die nu de vrouwelijke Harriette lijkt zo groot. Maar de openheid en kwetsbaarheid van Harriette maken haar zo openhartig waardoor je meteen van haar gaat houden. Ook de eerlijkheid van Siepie, de vrouw van Harriette, laat het begrip voor de situatie groeien. Het laat zien hoe de documentairemakers het vertrouwen hebben gewonnen van deze vrouwen waardoor ze geen enkele gêne hebben en de kijker zo heel dichtbij de transitie kan komen.
