“Ik stem liever op een stabiele partij waarvan ik weet dat die geen gekke dingen gaat doen”

In aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen volgen we zwevende kiezers Dilara [18], Kasper [20] en Thijs [20], die voor het eerst naar de stembus gaan op 17 maart. Vandaag deel 2 van de zwevende Gen Z is aan zet: voorbij de polarisatie stemmen.

Welke partijen richten zich op de thema’s die we belangrijk vinden? En bestaat er wel een partij waar we ons volledig achter kunnen scharen? In drie afleveringen vertellen deze drie jongeren over hun keuzeproces, wat ze belangrijk vinden, en uiteindelijk – in aflevering 3 – over de grote beslissing die hen te wachten staat: welke partij verdient mijn stem?

Thijs Sigtermans is 20 jaar, woont in Breda, en studeert economie aan de Erasmus Universiteit Rotterdam.

“Ik heb een stemwijzer ingevuld, en daar stond VVD met 74 procent bovenaan. Daarom zal ik mij de komende tijd verdiepen in hun partijprogramma. Eerst twijfelde ik tussen VVD en CDA, maar bij CDA merkte ik dat ik het niet eens ben met bepaalde standpunten, zoals de euthanasiewet. Zij zijn geen voorstander, maar mensen moeten dat zelf kunnen bepalen, vind ik. Daardoor kwam ik tot de conclusie dat CDA toch niet bij mij past.”

“Op dit moment vind ik het belangrijk dat er goed beleid komt om uit de pandemie te komen en snel economisch herstel te realiseren. Daardoor lijkt het me onverstandig om juist nu hele ingrijpende hervormingen te doen voor de komende vier jaar. Ik stem daarom liever op een stabiele partij, waarvan ik weet dat die geen gekke dingen gaat doen. Het is dan ook een voordeel als die partij al in een kabinet heeft gezeten, en als de lijsttrekker daarvan ervaring heeft als premier.”

“Ik stem liever op een stabiele partij, waarvan ik weet dat die geen gekke dingen gaat doen.”

“Het is niet dat de economie het belangrijkst is, maar uiteindelijk draait alles wel om geld. Ik ben voorstander van vrije marktwerking binnen bepaalde grenzen, omdat daardoor geld wordt gecreëerd in de economie. Neem nu het klimaatbeleid als voorbeeld, daar heb je budget voor nodig. Het moet lonen om in een beter klimaat te investeren, want zo kun je meer mensen motiveren.”

“Waar ik ook over nadenk is hoe we door (sociale) media gemakkelijk aan informatie kunnen komen. De informatie wordt door sommigen echter niet begrepen of verkeerd geïnterpreteerd. Hierdoor krijg je onnodig veel mensen die over bepaalde onderwerpen als het coronabeleid willen meepraten, terwijl ze er geen verstand van hebben. Dit vind ik zorgelijk, omdat het verdeeldheid creëert en politieke besluitvorming bemoeilijkt. De invloed van (sociale) media neemt bovendien niet af, waardoor we dit in de toekomst nog vaker zullen meemaken.”

Dilara Bilgic is 18 jaar, woont in Alphen aan den Rijn, en studeert psychologie aan de Vrije Universiteit Amsterdam. Vorig jaar schreef ze op basis van haar profielwerkstuk het boek ‘De Black Box Democratie’: een analyse op het huidige politiek systeem in Nederland, en een alternatief waarin inclusie centraal staat.

“Inmiddels heb ik mijn keuze kunnen toespitsen tot drie partijen. Al voel ik me niet volledig vertegenwoordigd door één politicus, en denk ik ook niet dat dit in het huidige systeem mogelijk zal zijn. Toch zal ik een keuze moeten maken.”

“Omdat ik de politiek en politici al lange tijd in de gaten houd, hoef ik mijn keuze niet volledig te baseren op de meest recente gebeurtenissen. Politieke belangen spelen nu immers een grote rol in de acties van veel politici. Voor het maken van mijn definitieve keuze is het daarom cruciaal om te kijken of een politicus zijn legitimiteit verkrijgt middels oprechte politieke en maatschappelijke betrokkenheid of spindoctortechnieken.”

“Hoe meer mensen bewust gaan kijken naar het grotere plaatje, hoe meer de media en politici zich daarin zullen aanpassen.”

“Een voorbeeld van dergelijke technieken is nadruk leggen op labels als ‘moslim’ of ‘de witte man’ om in te spelen op de verontwaardiging in de samenleving, en daarmee stemmen te winnen. Daar doe ik niet aan mee. Ik hou me bezig met verschillende maatschappelijke vraagstukken, die ik in een bredere context probeer te plaatsen dan enkel de informatie die we vandaag krijgen voorgeschoteld. Hiermee krijg ik betere inzicht in hoe bepaalde maatschappelijke thema’s werken, en hoe politiek en media daarop inspelen.”

“Als ik bijvoorbeeld lees over de toeslagenaffaire, kijk ik ook naar wat politici hebben gezegd in 2010, toen ze vonden dat de Belastingdienst niet hard genoeg optrad tegen fraude. De aanpak die daaruit resulteerde blijkt nu door de toeslagenaffaire onmenselijk, terwijl toenmalige staatssecretaris van Financiën Frans Weekers daar wel voor had gewaarschuwd. Zijn politici dit nu ‘vergeten’ om te profileren? Of nemen ze dit mee om op het probleem te reflecteren?”

“Hoe meer mensen bewust gaan kijken naar het grotere plaatje, en zich niet laten leiden door de waan van de dag, hoe meer de media en politici zich daarin zullen aanpassen. Zo kunnen wij als burgers zelf het heft in handen nemen.”

Kasper Kurpershoek is 20 jaar, woont in Amersfoort, en is bezig met de inschrijving van een studie aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht.

“Nu de verkiezingen naderen, merk ik vooral iets dat mij eerder is opgevallen: de polarisatie tussen links en rechts neemt toe. Dat zie ik bijvoorbeeld in het klimaatbeleid. Zo is de PvdD het niet eens met het Klimaatakkoord, omdat ze het niet ver genoeg vinden gaan. Daar ben ik het mee eens, maar ik vind het niet voldoende reden om dan maar van het Klimaatakkoord af te zien.”

“Als jongere wil je zoveel mogelijk vrijheid en zelfstandigheid, en dat is op dit moment overbodig moeilijk.”

“Het klimaat is een urgent probleem waar volgens mij naar verhouding te weinig aandacht aan wordt besteed. Ik denk dat een beter klimaat ook een goede lange termijn doel is om naar te streven. Het gebrek aan langetermijnvisie in de politiek frustreert mij, en mijn focus op het klimaat is daar een manifestatie van. Daarnaast vind ik dat de situatie van jongeren in Nederland verbeterd kan worden. Vaak genoeg wordt er gezegd dat jongeren de toekomst zijn, maar er wordt te weinig naar gehandeld. Het is duur om jongere te zijn, denk maar aan studie en huisvesting. Maar als jongere wil je zoveel mogelijk vrijheid en zelfstandigheid, en dat is op dit moment overbodig moeilijk.”

“Om tot mijn stemkeuze te komen, heb ik een stemwijzer ingevuld. Daaruit kwam een top vijf waar ik me verder in wil verdiepen. Verrassend is dat er ook kleinere partijen tussen zaten die voor mij onbekend waren. Verder wilde ik weten over coalitiebereidheid, maar dat bleek moeilijker te achterhalen dan gedacht. Daarom zou ik het leuk vinden als politieke partijen een soort ‘Tinderbio’ zouden hebben, waarin duidelijk staat met wie ze in een coalitie willen en met wie niet.”

“Voor de komende weken wil ik in elk geval partijprogramma’s doornemen. Als tip gaf mijn vader mee om me ook te richten op politici waarvan de prioriteiten meer overeenkomen met die van mij. Dat gaat nog lastig worden.”

• Deel