Groene, zwarte of witte thee. Wat jouw ‘cup of tea’ ook is, de kans is groot dat je verschillende soorten thee hebt gedronken. Maar wist je dat alle thee oorspronkelijk van dezelfde plant komt? Deze groene struik heet de Camellia sinensis. Maar als de blaadjes hetzelfde zijn, wat is dan het verschil? Wij leggen de bekendste soorten uit.

Legende

De theeplant komt oorspronkelijk uit het zuiden van China waar al duizenden jaren thee wordt gedronken. De legende gaat dat de Chinese keizer Shennong rond het jaar 2737 voor christus per ongeluk de drank ontdekte. De blaadjes van de theeplant werden door de wind in een kom met heet water geblazen. Shennong nam een slok en kwam tot de ontdekking dat het brouwsel genezend werkte en bovendien erg lekker smaakte.

Echte thee

Alleen theeën die van de theeplant gemaakt worden zijn echte thee. Door het op andere manieren bewerken van de blaadjes krijg je verschillende soorten. Zo kan je van dezelfde plant zwarte, groene, gele, witte, oolong en pu’er thee maken. Thee die niet van de Camellia sinensis komt is dus eigenlijk geen echte thee. Deze noemen we kruidenthee. Hieronder vallen bijvoorbeeld populaire soorten “thee” als rooibos, munt en kamille. We noemen het toch thee, omdat we het ook in een kopje heet water laten trekken.

Witte thee

Het grootste verschil tussen witte thee en de andere theesoorten van de theeplant is dat voor witte thee de bovenste blaadjes, de jonge knoppen, worden gebruikt. Vaak zit er nog een beetje dons op het blad. Na het plukken worden de blaadjes eerst verwelkt. Dit kan zowel binnen als buiten. Vervolgens worden ze verhit, gerold en gedroogd. Op deze manier krijg je een thee die heel licht geel is en een bloemige smaak heeft.

Groene thee

Als je een appel doormidden snijdt, dan wordt de appel na een tijdje bruin. Dit gebeurt ook als je theebladeren langer laat liggen. En om groene thee te maken wil je dat juist niet. Daarom worden de bladeren zo snel mogelijk na de pluk gestoomd of gewokt. Dit heet heel tegenstrijdig ‘ killing the greens’. Hierdoor blijf je het oxidatieproces voor waardoor de blaadjes, en de thee, groen blijven en niet bruin worden. Dit kan alleen in het land van herkomst gebeuren, anders ben je te laat. Na het stomen of wokken moeten de bladeren alleen nog gerold en gedroogd worden.

Zwarte thee

Voor zwarte thee moet je de theeblaadjes eerst laten verwelken. Daarna worden ze gekneusd (gecrusht). Vervolgens moeten ze volledig oxideren. Het blad wordt daarbij helemaal bruin. Als het oxidatieproces voltooid is worden de blaadjes gerold of versneden en tot slot gedroogd. De zwarte thee die je nu hebt, kan gewoon ‘zwart’ gedronken worden, maar het kan ook als basis dienen voor bijvoorbeeld Engelse melange (een mix van verschillende zwarte theeën)of Earl Grey (zwarte thee op smaak gebracht met bergamotolie).

Oolong

Oolong thee wordt gemaakt van deels geoxideerde blaadjes en zit in feite tussen groene en zwarte thee in. Hierdoor kan zowel de  smaak als de kleur behoorlijk uiteen lopen. Van subtiel en bloemig tot laurier- of zelfs dropachtig en van lichtgeel of groen naar de kleur van cognac. Het maken van oolong thee vergt meer stappen dan andere thee. Je zult het dan ook minder snel terugvinden in theezakjes.

Bron: Suzanne Heijnis, theesommelier

Geschreven door: Maic Oudejans

Volg ons nu ook op Instagram!