Begin jaren '70 timmerde oud-nieuwslezer Don Cornelius een muziekprogramma uit de grond dat de hele wereld over zou gaan onder de naam: Soul Train.

Bij BET hebben zichzelf de afgelopen jaren een beetje opgeworpen als de hoeders van de zwarte muziek. Nobel streven, als je het mij vraagt. Niet alleen lauweren ze de makers van de lekkerste hiphop, soul en r&b met hun jaarlijkse awardshows, ook series worden ingezet om het muzikale erfgoed door te geven aan de volgende generaties. Zo kwam de zender twee jaar terug met de geromantiseerde biografie van New Edition, volgde niet veel later een logische spin-off met The Bobby Brown Story en zetten ze nu – met hun allernieuwste binger – één van ‘s werelds bekendste muziekshows in het zonnetje. American Soul gaat namelijk over Don Cornelius en zijn levenswerk, Soul Train. Dat is dus een garantie voor een overdosis aan blokhakken, big hair en – natuurlijk – een shitload aan lekkere muziek.

Tha Don

Terwijl Adam Curry en zijn vlassige mat in de studio van Countdown de nieuwste van één of andere overijdele glamrocker aankondigen, is Don Cornelius aan de andere kant van de plas met zijn eigen feestje bezig. Het is 1984 en zijn geesteskind – Soul Train – is een waar kijkcijferkanon. Het biedt een muzikaal platform aan artiesten die meer dan eens zullen uitgroeien tot de grootste der aarde. Aretha Franklin, James Brown, Marvin Gaye, Whitney Houston, Alicia Keys, D’Angelo en Justin Timberlake, allemaal stonden ze op het kleine podiumpje van Soul Train. Een succesverhaal, maar niet één zonder slag of stoot. In American Soul zie je hoe Cornelius – begin jaren ’70 – zijn productie van Chicago naar L.A. verhuisde, in de zoektocht naar landelijke erkenning. Erkenning voor hemzelf, maar vooral ook erkenning voor zwarte muziek. Tha Don runt Soul Train zoals zijn vader zijn gezin, met de harde hand. Applaus is niet gratis, daar moet je voor zweten. Het blijkt een werkethos die van Soul Train één van de meest bekende muziekprogramma’s ooit maakt. Lekker gewerkt, Don.

Een soort GTST, maar dan met mensen met een stuk meer ritmegevoel in hun donder.

Soapie gimmick

Ik ga dus best lekker op American Soul, maar ik kan me voorstellen dat niet iedereen hem voelt. Het is er vooral één voor mensen die bij het openen van Spotify steevast voor Jill Scott, Boyz II Men en Al Green gaan. Liefhebbers van Motown. Mensen die op verjaardagsfeestjes alle meubels aan de kant schuiven, zodat er voldoende ruimte is voor een soul train line. American Soul is overduidelijk familie van The New Edition Story, maar wel wat meer gimmicky. Het heeft bij vlagen zelfs iets weg van een soap. Een soort GTST, maar dan met mensen met een stuk meer ritmegevoel in hun donder. Verwacht dus niet al te hoogdravend acteerwerk. Of het moet van Bobby Brown zijn, die een meesterlijke vertolking van de ouwe viespeuk Rufus Thomas neerzet. Ook tweederde van Destiny’s Child is present. Zo is Kelly Rowland te zien als Gladys Knight en moet Michelle Williams de schoenen van Diana Ross zien te vullen. Prettige wedstrijd. American Soul is niet het beste wat je ooit gaat zien, maar als je alle bovenstaande namen niet hoefde te google-en dan kan dit er best één voor jou zijn. Kan. Hoeft natuurlijk niet.

• BET (2019)
• De geboorte van de ‘Mogul of Soul’
• 45 minuten per aflevering
  

• Deel