Dispatches From Elsewhere: vervreemdende zoektoch naar jezelf
Dispatches From Elsewhere
Semi-waargebeurd verhaal over een mysterieuze speurtocht die San Francisco jarenlang in haar greep hield. Vooral voor mensen die niet vies zijn van de wat gekkigere series.
Dispatches From Elsewhere is de eerste eigen serie van Jason 'How I Met Your Mother' Segel. Hij maakt het je niet makkelijk, want hij heeft er meteen een hersenkraker uitgeperst. Een serie om even te laten bezinken en na te beschouwen met een goed glas wijn en zalmtoastjes. Of Dr Pepper en Hamka's. Wat jij wil.
De meeste mensen zullen Jason Segel voornamelijk kennen van zijn rol als Marshall Eriksen in How I Met Your Mother. Naast acteren is hij echter ook steeds drukker áchter de schermen. Schreef hij eerder al mee voor films als Forgetting Sarah Marshall en The Muppets, nu is er dan eindelijk zijn eerste eigen serie: Dispatches From Elsewhere. Voor deze AMC Original liet hij zich inspireren door de documentaire The Institute. Je hoeft alleen maar even de trailer te kijken om te begrijpen waarom hij daar zo gefascineerd door raakte. Veel vreemder dan dat krankzinnige verhaal – rondom een mysterieuze speurtocht door de straten van San Francisco – gaat het niet worden. Prima uitgangspunt voor een serie dus.
0800-levensmoe
Het is 2008 en in de straten van San Francisco duiken overal hele vreemde advertenties op. Lantaarnpalen, electriciteitshuisjes en schuttingen hangen vol A4’tjes die verwijzen naar de meest bizarre onderzoeken. Geïnteresseerden kunnen zich opgeven als proefkonijn. Altijd al met dolfijnen willen praten? Even dit nummer bellen. Al je herinneringen, gedachtes en emoties rechtstreeks converteren naar een harde schijf? Call this number now. Jezelf door een half peloton gewapende kerels onder vuur laten nemen, terwijl je wordt beschermd door een onzichtbaar krachtveld? Bel 0800-levensmoe. Meer dan tienduizend voorbijgangers kunnen hun nieuwsgierigheid niet onderdrukken en belanden – na een kort telefoontje – op het hoofdkantoor van het compleet fictieve Jejune Institute. De wachtkamer van het door de kunstenaar Jeff Hull bedachte genootschap blijkt het startpunt van een mysterieuze puzzeltocht die een groot deel van San Francisco bijna drie jaar lang in haar greep houdt.
Het blijkt dus vooral een speurtocht naar zichzelf.
Outdoor escape room
Als gezegd heeft Jason Segel zich voor Dispatches From Elsewhere laten inspireren door dit ambitieuze project van Jeff Hull. Vier vreemden – Peter, Simone, Fredwynn en Janice – worden in Segel’s vertelling totaal willekeurig aan elkaar gekoppeld voor een soort outdoor escape room, waarin de deelnemers voor even kunnen ontsnappen aan hun dagelijkse realiteit. Zo is Peter zijn bestaan een hemeltergende herhaling van zetten, wordt het leven van Janice volledig opgeslokt door de zorg voor haar comateuze man, is Fredwynn een paranoïde miljonair geobsedeerd door ‘de waarheid’ en probeert Simone – als transvrouw – haar plekje te vinden in een wereld die haar niet altijd even vriendelijk gezind is. Wat in eerste instantie leek op een vreemde, maar onschuldige speurtocht, mondt uiteindelijk uit in een haast therapeutische belevenis die de vier met enige regelmaat een spiegel voorhoudt. Het blijkt dus vooral een speurtocht naar zichzelf.
Weer eens wat anders dan de zoveelste ziekenhuisserie.
Pretentieus of vernieuwend?
Dispatches From Elsewhere is vervreemdend, absurd, en gekkig. Je schommelt eigenlijk de hele tijd tussen ‘dit is veel te pretentieus en vergezocht’ en ‘ik geloof dat ik dit best interessant en vernieuwend vind’. Waar je je ook op die schaal bevindt, iedereen zal het over één ding eens zijn, deze nieuwste van AMC is zeker niet voor iedereen. Als jij van de stroming bent die het betere nadenkwerk strikt beperkt tot de werkvloer of de schoolbanken, dan is Dispatches From Elsewhere waarschijnlijk niet voor jou. Je kijkt deze liefdesbaby van Jason Segel namelijk niet ter ontspanning. Niet echt, tenminste. Wat dat betreft zou je ‘m kunnen scharen in het rijtje met hersenkrakers als Legion, Maniac, Mr Robot en Undone. Het is zo’n serie waar je na afloop het liefst nog even over na zou willen praten. Het roept existentiële vragen op. Wie ben ik? Waarom ben ik hier? Hoe verhoud ik mij tot de wereld om me heen? Dat werk. Het gaat over het doorbreken van het alledaagse en over je ontworstelen aan je keurslijf. Jezelf losrukken uit die repeterende breuk van werken, eten, slapen, opstaan. Geen makkelijk verteerbare binger dus, maar best een aardig alternatief voor als je eens ‘wat anders’ wil dan de zoveelste ziekenhuisserie.
AMC (2020)