Twee gasten zonder enige onderlinge chemie beginnen een restaurant in een slaapverwekkende verhaal vol gaten.

Remakes, ik ben er niet echt dol op. Vaak wordt het toch gewoon een slap aftreksel van het origineel. Gracepoint was geen schim van Broadchurch, de Amerikaanse versie van The Returned kan niet in de schaduw staan van Les Revenants met haar Franse tongval, en de remake van ons eigen Penoza -  Red Widow - ging na een seizoen al van de buis. Maar er zijn ook uitzonderingen… De puristen zul je alleen over de Britse Gallaghers horen, maar William H. Macy shinet wat mij betreft ook als een malle in de Yankee-versie van Shameless; mensen zijn zo lyrisch over Spacey en z’n kaartenhuis, dat ze compleet voorbijgaan aan het origineel uit 1990 en AMC’s poging om de trui van Sarah Lund na te breien met The Killing was op zich ook niet eens zo heel erg slecht. Natuurlijk niet zo goed als de Deense, maar best okay. De jongens bij American Movie Classics zijn sowieso niet vies van het veramerikaniseren van Scandinavisch werk, want ook het Zweedse Äkta Människor werd redelijk succesvol onder handen genomen en nu moet ook Bankerot er aan geloven.

Ross returns
Bankerot heet in de gids van AMC Feed The Beast en is het weerzien met een oude bekende. Mocht hij in American Crime Story in de schaduw van John Travolta en Cuba Gooding Jr. als Robert Kardashian al proberen om de erfenis van Ross van zich af te schudden, in Feed The Beast staat David Schwimmer vol in de schijnwerpers en is er ontkomen meer aan. Schwimmer speelt weduwnaar Tommy, die met het wegslurpen van prijzige flessen Château Petrus de pijn van het verlies van z’n vrouw de kop probeert in te drukken. Op zich natuurlijk helemaal prima, ware het niet dat hij ook nog een tienjarig zoontje heeft om voor te zorgen. Drink ‘n drive is geen goed idee, maar drink ‘n teach your son the capital of Cambodia is ook niet echt een gelukkige combinatie. Om er voor te zorgen dat de kinderbescherming er niet met z’n kind vandoor gaat, moet Tommy even de bezem halen door zijn neerslachtige en verdoofde leven. Als zijn beste vriend Dion, die er net vijf jaar zeepjes rapen in de gevangenis op heeft zitten, oppert om samen een restaurant te beginnen, lijkt dat het licht aan het eind van de tunnel, maar Tommy heeft niet in de gaten dat hij zich hier alleen nog maar meer gezeik mee op de hals haalt.

Ergerûh!
De vraag die nu natuurlijk op jullie lippen brandt is: Is Feed The Beast een geslaagde remix of kunnen we deze gewoon aan de kant schuiven en rustig verder gaan met AMC’s newbie Preacher en het laatste seizoen Hell On Wheels? Ik zou zeggen dat laatste. Er is gewoon te veel om je aan te ergeren. Ja, alles ziet er, zoals we van AMC gewend zijn, weer mooi en verzorgd uit, maar verder is het allemaal pure middelmaat. Je mag David Schwimmer een bemoedigend klopje op de schouder geven dat hij zich heeft weten te ontworstelen aan zijn karakter uit Friends, maar het is niet genoeg. Vooral in de meer dramatische scènes schiet hij gewoon tekort en verandert hij in een murmelende, ruggengraatloze kerel die je het liefst eens goed door elkaar zou willen schudden. Misschien dus tóch nog een beetje Ross. Ook de 1+1 = 3 met tegenspeler Jim Sturgess is ver te zoeken. Het is een zware klus om te geloven dat dit twee beste vrienden zijn. Schwimmer en Sturgess schelden elkaar eigenlijk continu de huid vol en dat is ook niet verwonderlijk, want het zijn beide alles behalve prettige figuren.

Ja, alles ziet er, zoals we van AMC gewend zijn, weer mooi en verzorgd uit, maar verder is het allemaal pure middelmaat.

Kort door de bocht
In een poging het tempo in het verhaal te houden, maken de schrijvers zich er ook met enige regelmaat zeer makkelijk vanaf. Tommy heeft al jaren geen contact meer met zijn racistische vader, Tommy had namelijk een donkere vrouw, maar als er geld nodig is om het restaurant te financieren, dan gaan alle principes meteen het raam uit. Ongeloofwaardig. Tijdens één van zijn praatgroepsessies ontmoet Tommy een vrouw, die terloops mompelt wel iets van horeca af te weten. Hop, hier heb je sleutel en run de toko maar. No questions asked. Het is allemaal te kort door de bocht. Soms heb je van die series waarbij je op een gegeven moment besluit om je aan alles te gaan ergeren en Feed The Beast is zo’n serie. Voor mij wel in ieder geval. Ik zou ‘m lekker laten voor wat ie is. Het is gewoon niet goed genoeg. Jammer, want er had veel meer ingezeten.

• AMC (2016) 
  
• Twee gasten zonder enige onderlinge chemie beginnen een restaurant in een slaapverwekkende verhaal vol gaten.  
  
• 45 minuten per aflevering 
  

Check ook FunX voor nog meer serienieuws

• Deel