Gangs Of London: Top Boy on steroids
Gangs Of London
Als Het Zwanenmeer een acht uur durende choreografie van geweld zou zijn, dan was het Gangs Of London. Krakende schedels klonken nog nooit zo mooi.
Gangs Of London is de overtreffende trap van keihard, onversneden geweld. Het is alsof je tien aflevering lang naar 'The Red Wedding' zit te kijken.
De jongens van Sky Atlantic hebben in het verleden met Gomorra, Zerozerozero en The Last Panthers al bewezen dat ze niet vies zijn van series met gangsters die middeleeuwse lijfstraffen niet schuwen, maar met Gangs Of London hebben ze zichzelf weer overtroffen. Op zich niet heel verrassend, aangezien ze voor hun nieuwste kunststukje in zee zijn gegaan met Cinemax en Gareth Evans, twee autoriteiten als het gaat om schedelbasisfracturen en gutsende kogelwonden. Cinemax heeft met o.a. Banshee en Warrior haar eigen catalogus bottenkrakers en na de morbide pencak silat demonstratie in The Raid wisten we ook meteen dat er bij Gareth Evans wel een steekje los moest zitten. Dat die drie – Sky Atlantic, Cinemax en Gareth Evans – besloten om de handen inéén te slaan, kon alleen maar tot vuurwerk leiden en het doet mij deugd te kunnen melden dat ze de verwachtingen met Gangs Of London meer dan waar maken. Meer dan meer. De tandjes.
De koning is dood…
De vader van Sean Wallace is de capo di tutti capi van Londen. Er wordt geen heroïne verhandeld, geen onschuldige middenstander afgeperst of verrader gevierendeeld zónder dat Wallace senior er zijn akkoord voor heeft gegeven. De koerden, de Nigerianen, de Albanezen en de bewoners van het lokale woonwagenkamp, allemaal leggen ze verantwoording af aan de man die Londen eigenhandig verbouwde tot het Medellín van Engeland. Wanneer zijn vader wordt vermoord, zweert Sean – gespeeld door het broertje van Thomas Shelby uit Peaky Blinders – hem te zullen wreken. Het blijkt niet de enige uitdaging die hij voor z’n voeten geworpen krijgt. Met het wegvallen van de grote baas hebben er opeens wel heel veel obscure figuren een oogje op de troon. Aan Sean om alle kikkers in de kruiwagen te houden, terwijl hij tegelijkertijd probeert te achterhalen wie zijn vader over de kling heeft gejaagd.
Het is alsof je tien afleveringen lang naar 'The Red Wedding' zit te kijken.
Geweld(ig)
Je hebt precies dertig seconden nodig om te zien wat het unique selling point van Gangs Of London is: keihard, onversneden en onbeschaamd geweld. Deze nieuwste van Sky Atlantic en Cinemax is dan ook niet voor tere zieltjes. Als jij al zwakke knieën krijgt bij het zien van een bloedneus, dan is dit niet de serie voor jou. Het is alsof je tien afleveringen lang naar 'The Red Wedding' zit te kijken. Het is Gomorra on steroids. Vergeleken met Gangs Of London is Top Boy niet meer dan een soort Pluk van de Petteflet in een beetje ongure buitenwijk. Ik zou hier alleen aan beginnen als je doorgaans het geluid van krakende botten verkiest boven de Derde Symfonie van Beethoven. Het is zó bruut, dat ik me meer dan eens – met de handen voor de ogen – begon af te vragen of ik nu officieel een ouwe lul geworden was. Maar er zit ook schoonheid in al dat geweld. Wie dacht dat Het Zwanenmeer indrukwekkende choreografie was, heeft nog nooit een vechtscène van Gareth Evans gezien. Tuurlijk, het is allemaal compleet over de top en mensen zullen (terecht) zeggen dat de boel met enige regelmaat volledig uit de bocht schiet, maar het is zo belachelijk lekker om naar te kijken. Je slingert Gangs Of London dan ook niet per se aan voor het fantastische verhaal of het onnavolgbare acteerwerk - op dat vlak is er ook nog wel wat ruimte voor betering - maar meer om je hartslag weer eens boven de 160 te krijgen. Dat is bij mij in ieder geval gelukt en ik ben dan ook blij dat de deur wagenwijd openstaat voor een tweede seizoen. Meer hiervan, alsjeblieft!
Sky Atlantic / Cinemax (2020)