Washed up advocaat trekt nog één keer alle registers open en neemt het op tegen 't kantoor dat hem eerder als oud vuil aan de straat zette.

Tot voor kort pavlovde ik bij het horen van de naam Billy Bob Thornton vooral naar die absurd rauwe seksscène met Halle Barry in Monster’s Ball – thank God dat internet in 2001 nog niet helemaal on point was, anders was ik m’n slaapkamer nooit meer uitgekomen – maar toen was daar opeens dat eerste seizoen van Fargo. Weten jullie nog hoe heerlijk hij daar de psychopaat uithing? Die uitgewoonde leren kop die stoïcijns de meest verschrikkelijke dingen deed? We smulden ervan! Toch?! Ik wel in ieder geval. Groot was dan ook de teleurstelling toen bleek dat zijn naam voor de tweede akte niet op de poster zou staan. Het is niet zo dat ik mezelf wekenlang stilletjes in slaap heb liggen huilen, maar ik had hem graag weer voor FX in actie zien komen. Ook bij de concurrentie waren ze blijkbaar nog niet helemaal klaar met Billy Bob, dus propte Amazon hem in hun dramaserie Goliath en die is dus helemaal niet verkeerd.

Billy = Billy
Ooit was Billy McBride een gevierd advocaat met zijn naam in gouden letters op de gevel van een imposante wolkenkrabber, maar tegenwoordig houdt hij zich in de lokale pub voornamelijk bezig met de zaak Jack Daniels vs. Bud Weiser. Je zou kunnen zeggen dat het dus wel eens beter ging met Billy. Zo nu en dan voorziet hij, vanuit zijn 20-dollar-a-night-motel-room, de onderkant van de samenleving nog wel van juridisch advies, maar verder herinnert niks meer aan die tijd van strak aangesneden Hugo Boss pakken en kaviaar uit de navel van de directiesecretaresse. Wanneer de medewerker van een grote wapenfabrikant onder nogal dubieuze omstandigheden komt te overlijden en Billy uit onverwachte hoek om hulp wordt gevraagd, kan hij weer even ruiken aan zijn oude leven. Niet iedereen is even blij dat hij zich in z’n nieuwe uitdaging vastbijt en al gauw kan hij niet meer naar de supermarkt zonder elke tien meter over z’n schouder te kijken. Spannend!

Goliath en Thornton klikken beter dan Bergkamp en Jonk in hun hoogtijdagen.

Voornamelijk schouderklopjes
Natuurlijk is het verhaal van de washed up lawyer die vecht tegen de aanhoudende teleurstelling van zijn ex-vrouw en dochter niet nieuw, maar als je je er dan toch aan waagt dan kun je inderdaad maar beter Billy Bob Thornton en zijn ongepolijste voorkomen bellen. Zoals The Wrestler niet kon zonder de doorleefde kop van Mickey Rourke, zo klikken Goliath en Thornton beter dan Bergkamp en Jonk in hun hoogtijdagen. Okay, dat is misschien wat overdreven, maar je begrijpt wat ik bedoel. De cast scoort sowieso over de gehele breedte tien uit tien. Van de argeloze voorbijganger met drie seconden screentijd tot McBrides tegenstrever Donald Cooperman – gespeeld door een weergaloze William Hurt -, ieder personage klopt. Okay, hier en daar blijf je wel met wat vragen achter en van een ervaren serieschrijver als David E. Kelley (L.A. Law, Ally McBeal, Boston Public) mag je misschien wel een wat strakker script verwachten, maar met de sfeer van Goliath is helemaal niks mis. Het is heerlijk zuigend drijfzand waar je aflevering na aflevering steviger in vast komt te zitten. Als je de paar zwarte gaten in het verhaal door de vingers kunt zien, dan heb je aan deze een hele goeie.

• Amazon (2016)
• Washed up advocaat laat nog één keer zien dat hij z’n skills niet verloren is.
• 50 minuten per aflevering

• Deel