Een meesterdief die na een paar jaar brommen in de bak haar oude beroep weer oppakt. Op voorhand had ik hoge verwachtingen van Jett, maar dat pakte allemaal helaas wat anders uit.

Cinemax is nou eenmaal geen Derek Jeter.

Banshee. The Knick. Warrior. Quarry. Als je niet beter zou weten, dan zou je haast denken dat Cinemax alleen maar hele dikke series maakt. Het jongere – ietwat rebelse – zusje van HBO heeft er een handje van om de kijker onophoudelijk rond de oren te slaan met onverbloemd geweld, onfunctioneel naakt (hahahaha, alsof zoiets bestaat!) en uiterst laagdrempelige dialogen. De heilige drie-eenheid voor het afleveren van een goeie serie, als je het mij vraagt. Ook Jett kookt – geheel in lijn met haar voorgangers – met de welbekende Cinemaxreceptuur, maar het levert deze keer helaas niet het vertrouwde eindresultaat op. De soufflé zakt al in elkaar voordat hij goed en wel de oven heeft verlaten, zeg maar. Hé, kan gebeuren. Je kunt als zender niet alleen maar homeruns slaan. Cinemax is nou eenmaal geen Derek Jeter.

Ik had Jett op voorhand bij mijn favorieten voor 2019 staan.

Het rechte pad. Not!

De betere criminelen zwemmen in het geld. Ze zijn gewend om de broodtrommeltjes van hun kinderen tot de rand te vullen met kaviaar en zelfs hun werksters hebben werksters. Wel even acclimatiseren dus, als ze – na een lange zit in de bajes – besluiten om vanaf nu alleen nog maar geld te verdienen waar ook de belastingdienst van op de hoogte is. Jett is zo’n crimineel. Eenmaal buiten de muren van de gevangenis blijkt echter al snel dat een sober, adrenalinevrij bestaan haar niet op het lijf geschreven is. Jett voelt pas dat ze leeft, wanneer ze zich in de nachtelijke uren een weg probeert te banen door de rozenstruiken van een miljoenenvilla. Het bloedt kruipt waar het niet gaan kan. De geraffineerde beroepscrimineel laat zich door een vriend uit haar schimmige verleden verleiden tot één grote, laatste klus. Je voelt de bui waarschijnlijk al hangen… De kraak loopt uit op een debacle en Jett moet alle zeilen bijzetten om de meubelen te redden.

Net niet

Jett komt met stip binnen in de lijst met series die op zich niet (heel) slecht zijn, maar die je op de één of andere manier gewoon niet echt voelt. Je weet wel, series als: Safe, Tin Star en – recentelijk nog – City on a Hill. Series die allemaal beschikken over een lidmaatschap voor Club Net Niet. Net niet origineel genoeg. Net niet spannend genoeg. Net niet verrassend genoeg. Dat werk. Jett is een serie met gebreken. Het acteerwerk voelt bij vlagen gekunsteld aan en het is niet helemaal duidelijk of dit doelbewust is of niet. Het script herbergt ‘komische noten’ en korte absurde dialogen die vaak ongemakkelijk en misplaatst aanvoelen. Het lijkt soms wel alsof de maker, Sebastian Gutierrez, tevergeefs heeft geprobeerd om van zijn lievelingsfilms – Pulp Fiction, Oceans 11 en Lock, Stock & Two Smoking Barrels – een serie te knutselen. Maar kun je zoiets verlangen van een man die in het verleden medeverantwoordelijk was voor het script van misschien wel de slechtste Samuel L. Jackson film ooit, Snakes On A Plane? Lijkt mij niet. Ook de aanwezigheid van Giancarlo Esposito die – op het uitbaterschap van Los Pollos Hermanos na – precies dezelfde rol vertolkt als in Breaking Bad, kan de serie niet redden. Het is jammer, want ik had Jett op voorhand bij mijn favorieten voor 2019 staan.

• Cinemax (2019)
• Krampachtige poging om Pulp Fiction, Oceans 11 en Lock, Stock & Two Smoking Barrels te mixen.
• 55 minuten per aflevering
  

• Deel