Alex is de zoon van een ouwe Russische maffiabaas. Hij moet niks hebben van het werkgebied van zijn vader, totdat dat schorem met zijn familie begint te fokken.

Er zijn nogal wat landen waar niet de maatpakken in het parlement, maar de jongens van de straat het uiteindelijk voor het zeggen hebben. Niet in de laatste plaats, omdat ze bij het minste of geringste meningsverschil meteen met hun blaffer of samurai-zwaard beginnen te zwaaien. Zo hebben de Yakuza in Japan een dikke vinger in de pap, houden in Italië de Cosa Nostra en de Camorra menig politicus in een wurggreep en is men in Birmingham nog maar net bekomen van de Peaky Blinders-tiranie.

Ook Rusland staat bekend om haar nogal gewelddadige schaduwregering. Alsof de meedogenloosheid van de Bratva – de Russische broederschap – nog niet verontrustend genoeg is, zijn die gasten natuurlijk ook nog eens permanent dronken. Dat maakt ze niet alleen onvoorspelbaar, maar ook een prima uitgangspunt voor een nieuwe serie. Althans, dat moet de BBC ongeveer gedacht hebben. En geef ze eens ongelijk.

Bloed is dikker dan water
Nadat Dimitri is onttroond als het opperhoofd van de Russische maffia vlucht hij halsoverkop met zijn familie richting Londen. Vervelend voor Dimitri, maar zijn zoon, Alex, kan nu wel in alle veiligheid op Cambridge leren roeien. Een geluk bij een ongeluk, zullen we maar zeggen. Alex weet donders goed dat zijn ouderlijk huis in Chelsea niet betaald is van salaris dat netjes is opgegeven bij de belastingdienst, maar zelf doet hij er alles aan om niet in de voetstappen van zijn vader te treden. Hij runt z’n eigen beleggingsmaatschappij volgens de letter van de wet, betaalt netjes zijn parkeerboetes en date de ideale schoondochter. Er lijkt geen vuiltje aan de lucht, totdat zijn oom wordt omgelegd door dezelfde maffiabaas die destijds zijn vader de Russische grens over jaagde. In de jacht op wraak belandt Alex in een wereld van drugs, vrouwenhandel en financiële deals die het daglicht niet kunnen verdragen. Kortom, hij raakt verzeild in alles wat hij al die jaren zo angstvallig buiten de deur probeerde te houden. Lekker gewerkt, Alex!

Het is een legpuzzel die misschien net iets te langzaam gelegd wordt.

Brits met een internationaal sausje
McMafia, losjes gebaseerd op het gelijknamige non-fictie boek van journalist Misha Glenny, is een lekkere Britse serie die zich afspeelt in verschillende landen in verschillende werelddelen. Zit Alex het ene moment nog in Londen aan zijn thee met melk, niet veel later staat hij met de kopstukken van de Tsjechische onderwereld pivo’s te tikken in een Praagse tietenbar. McMafia doet qua vibe dan ook een beetje denken aan series als The Honourable Woman en The Night Manager, waar ook met enige regelmaat van internationaal decor gewisseld werd. Laatstgenoemden deden dat echter wel wat overtuigender. McMafia is zeker niet slecht, maar het is ook niet fantastisch. Het is hier en daar wat stroperig en flets en het mist de nodige dosis adrenaline. Het is voor sommigen misschien een legpuzzel die net iets te langzaam gelegd wordt. Neemt niet weg dat het altijd interessant is om een kijkje te nemen in de keuken van de georganiseerde misdaad, helemaal als dat kijkje enigszins berust op de werkelijkheid. Een sterk geromantiseerde werkelijkheid natuurlijk, maar toch.

• BBC en AMC (2018)
• Je kunt je zoon wel uit de maffia halen, maar je haalt de maffia niet uit je zoon. Of zoiets.
• 50 minuten per aflevering
  

• Deel