Als je je bloedeigen zus van kant probeert te maken, dan kun je beter geen half werk leveren. Dat kan je namelijk nogal duur komen te staan.

Met dat slakkentempo waarin Quentin Tarantino films uitbrengt, zou je toch denken dat hij voldoende tijd over zou moeten hebben om links en rechts een beetje bij te klussen. Hoe vet zou het bijvoorbeeld zijn als hij er voor HBO zo nu en dan een lekkere grimmige miniserie uit zou persen? Of desnoods voor één of andere kleine, obscure televisiezender die vanwege het aanhoudende geweld alleen na 02:00 uur ‘s nachts uit mag zenden. I don’t care. Maar helaas, op wat gastregie bij een verdwaalde aflevering van ER en C.S.I. na, heeft hij zich jammer genoeg nooit aan het ‘kleinere werk’ gewaagd.

Quentin, maak een serie! En snel een beetje!

Toch zijn er de afgelopen jaren de nodige series uitgekomen die – als we niet beter hadden geweten – best uit zijn koker hadden kúnnen komen. Zo gutste er in Blood Drive minstens zoveel bloed als in Kill Bill, waren de dialogen in Hap And Leonard bij vlagen net zo absurd als die van Reservoir Dogs en is From Dusk Till Dawn: The Series natuurlijk gewoon een rechtstreeks eerbetoon aan de meester zelf, aangezien Tarantino destijds het script van de gelijknamige film schreef. Ook Hulu doet nu een duit in het zakje, want met een op wraak beluste powervrouw, een naar motorolie riekende boevenbende en een Nederlands lerende psychopaat heb je zomaar wat ingrediënten te pakken die Tarantino, volgens mij, standaard in zijn voorraadkast heeft liggen.

Grease gone bad

Het leven van Burt is wat je krijgt als je als kind teveel Grease hebt gekeken. Het begint met het oprichten van een gezellige, door de T-Birds geïnspireerde motor- en hotrodclub, maar voordat je het weet ben je verstrengeld in allerlei illegalen praktijken en bind je je zus aan haar enkels achter je pick-up truck, om haar vervolgens minutenlang als een lappenpop over het asfalt te sleuren. Van je familie moet je het hebben. Als een wonder overleeft Katherine – de zus – de aanslag op haar leven en ze besluit niet te rusten, totdat ze alle betrokken ter verantwoording heeft geroepen. Met haar pistool. En een nogal scherp mes. En een onverzettelijk wraakzucht.

Het voelt bij vlagen als een bijna Tarantinoëske wraakfantasie.

Tarantino

Door de overdaad aan uiterst kleurrijke karakters, het experimenteren met verschillende manieren van filmen en het gebruik van precies de goeie muziek voelt deze nieuwste van Hulu bij vlagen echt als een bijna Tarantinoëske wraakfantasie. Maar met een titel als Reprisal – vergelding – kon dat ook bijna niet anders. Okay, het ontbreekt misschien een beetje aan het vileine soort humor dat we kennen uit de films van Tarantino en vergeleken met Pulp Fiction en Inglourious Bastards is het geweld misschien ook weer niet zó over de top dat het bijna absurdistisch wordt, maar toch… Reprisal voelde voor mij meer dan eens als een soort serievariant van Kill Bill. Al was deze keer niet Uma Thurman, maar de evenzo dodelijke Abigail Spencer – bekend van Rectify, True Detective en Suits – op oorlogspad. Vanwege het soms wat trage tempo is dit misschien niet per uitstek een echte binger, maar verspreid over een week of twee heb je hier een hele goeie aan. Uiteraard kan niks tippen aan een originele, onversneden Tarantino, maar zolang meneer ‘één-film-in-de-zoveel-jaar-is-meer-dan-genoeg-om-de-rekeninge-te-betalen’ televisie links laat liggen, blijf ik heel erg lekker gaan op series als Reprisal.

• Hulu (2019)
• Een soort Kill Bill meets Grease meets Moulin Rouge
• 50 minuten per aflevering
  

• Deel