Reservation Dogs: vier jonge native Americans stelen zich een weg uit het reservaat
Reservation Dogs
Zwarte komedie over vier native American jongeren die op een nogal onorthodoxe manier geld proberen te sparen om het reservaat waar ze zijn opgegroeid te kunnen verlaten.
Wat als je naar Californië wil vertrekken, maar je hebt geen rijke ouders die daar even een appartementje voor je kunnen huren? Vier jonge native Americans hebben een nogal creatieve manier gevonden om de benodigde centen te komen.
Taika Waititi is de ongekroonde koning van de zwarte komedie, van de absurditeit en het ongemak. De man achter What We Do In The Shadows en Thor: Ragnarok is doorgaans pas tevreden wanneer hij zijn kijkers enigszins verward op de bank – of in de bioscoopstoel – achterlaat. Wie zijn Oscar winnende film Jojo Rabbit keek – een film waarin hij zelf de rol van Adolf Hitler voor zijn rekening nam – weet dat Waititi ook niet bang is om de randjes een beetje op te zoeken. Zijn Joodse, Ierse, Schotse, Engelse en Maori roots geven – aldus Waititi – de vrijheid om te spelen met de stereotypen en vooroordelen die er over (die) culturen bestaan. Ook Reservation Dogs is daar weer een goed voorbeeld van. Samen met producer en regisseur Sterlin Harjo – zelf iemand met native American roots – knutselde hij een serie die zowel inheemse als niet-inheemse Amerikanen op een grappige manier een spiegel voorhoudt.
Wegwezen!
Elora, Bear, Cheese en Willie groeien op op een afgelegen reservaat in Oklahoma. De vier tieners gaan gebukt onder een ernstige vorm van chronische verveling, want er valt daar op het platteland geen reet te beleven. Zoals het zichzelf respecterende pubers betaamt, zoeken ze daarom wat afleiding in de kleine criminaliteit. Ik snap dat wel, als je dorp net zo saai is als deze nieuwste serie van FX – ik neem hier alvast even een voorschotje op mijn eindoordeel over Reservation Dogs – dan zou ik daar ook aardig recalcitrant van worden. Elora & co stelen als de raven. Auto’s, koperdraad uit lantaarnpalen en Wagyu steaks uit de supermarkt, niks is veilig voor de grijpgrage vingers van het viertal. Met de opbrengst van hun strooptocht wil het kwartet een enkeltje Californië boeken. Weg van de geestdodende saaiheid van het reservaat en weg van een kleurloze toekomst, waarvan het draaiboek min of meer al vast staat.
Breken met de stereotypische, vaak nogal gemakzuchtige kijk op inheemse volken.
Stereotype
Daar waar zwarte acteurs vaak mogen komen opdraven als er een gangster of rapper nodig is, worden native American acteurs doorgaans gebeld om met een fluit op een bergtop te zitten of om de dialoog aan te gaan met één of andere geneeskrachtige boom of de wijze geest van een overleden voorvader. Waititi en Harjo willen breken met deze stereotypische, vaak nogal gemakzuchtige kijk op inheemse volken. Ze willen laten zien dat het leven op een modern reservaat niet zoveel verschilt van dat van een ieder ander. Uiteraard is er – geheel in lijn met veel van Waititi’s werk – genoeg ruimte voor (zelf)spot en historisch besef, maar Reservation Dogs is toch vooral een met veel integriteit gemaakte serie over de alledaagse beslommeringen van de gemiddelde native American. Het is mooi om te zien dat er ook nog eens is gewerkt met een nagenoeg volledig inheemse cast en crew, maar maakt dat van Reservation Dogs ook een goede serie?
Misschien maar weer eens een geschiedenisboek openslaan.
Atlanta -1.0
Vanwege het eerdere werk van Taika Waititi had ik hoge verwachtingen van Reservation Dogs, maar na de laatste aflevering bleef ik toch wat teleurgesteld op de bank achter. Dit is echt zo’n serie die ik heel graag goed had willen vinden, maar het lukt gewoon niet echt. Reservation Dogs heeft diezelfde lekkere laidback, ontspannen stijl als een serie als Atlanta, alleen pakt het me op de één of andere manier niet. Het is moeilijk om precies aan te geven waardoor dat komt, want er gebeurt in principe net zoveel – of beter gezegd: net zo weinig – als in de dramedy met Childish Gambino in de hoofdrol. Daar ligt het dus niet aan. Het lijkt gewoon net alsof deze nieuwste van FX de vierde versnelling maar niet weet te vinden. Hij kabbelt maar wat voort. Ik kan me voorstellen dat deze serie in Amerika harder binnenkomt, vanwege de lange, nogal problematische geschiedenis van de kolonisten en wat ze inheemse bevolking van Amerika hebben aangedaan. In dat licht bezien is het mooi – en belangrijk – dat er nu eindelijk een serie is die hun gemeenschap in de spotlichten zet. Of je Reservation Dogs uiteindelijk ook goed vindt, zal waarschijnlijk vooral met herkenning te maken hebben. Je hebt denk ik een gezonde hoeveelheid kennis over de native American cultuur nodig om alle grappige en pijnlijke verwijzingen in de serie volledig te kunnen gebruiken. Daar ontbrak het mij een beetje aan. Misschien maar weer eens een geschiedenisboek openslaan.
FX