Ben Warren, chirurg in opleiding en de man van dr. Miranda Bailey, is toe aan een carrièreswitch. Vuur is zijn nieuwe hobby en die mag hij bij Station 19 uitoefenen.

Grey’s Anatomy is mijn guilty pleasure. De laatste seizoenen zijn al lang niet meer zo intens als vroeger, maar toch ga ik er iedere week weer trouw voor zitten. Had ik maar zoveel discipline als het op sporten aankwam. Tijdens één van de spaarzame, enigszins meeslepende momenten van afgelopen seizoen, besluit Ben Warren – chirurg in opleiding en man van Grey’s Anatomy-icoon Miranda Bailey – dat het tijd is voor een carrièreswitch. Een enorme brand legt het ziekenhuis op z’n gat en de pyromaan in Ben ontwaakt. Fok ingewikkeld rommelen tussen drassige ingewanden, Ben wil zijn grote mannenklauwen gebruiken om weerloze slachtoffers bij hun enkels uit hevig brandende gebouwen te sleuren. Rondom die wens heeft ABC nu een serie geboetseerd en daarmee is Station 19, na Private Practice, de tweede spin-off van een ziekenhuisserie die ik blijf kijken tot ik erbij neerval.

Station 19 ís Grey’s Anatomy, maar dan met vlammen.

Kloon
Station 19 ís Grey’s Anatomy, maar dan met vlammen. En met slechtere acteurs. Je kunt wel zeggen dat je een spin-off maakt, maar scenarioschrijfster Stacy McKee heeft voor het schrijven van Station 19 slechts drie toetsen gebruikt, Ctrl-C en Ctrl-V. Okay, Meredith Grey – de constante factor in Grey’s Anatomy – heet nu Andrea Herrera en in plaats van vozen in de on call room scheuren ze elkaar nu de kleren van het lijf in een opslag vol muffe, klamme brandweerpakken, maar verder is het nagenoeg een exacte kopie. Zelfde vrouwelijke voice-over die vertelt hoe de wereld in elkaar zit, zelfde emomuziekjes van getormenteerde singer-songwriters, zelfde strubbelingen van familieleden die werk en privé niet weten te scheiden en zelfde close-ups van die sfeervol uitgelichte Seattle Space Needle.

Pijnlijk gebrek aan creativiteit
Er zullen geheid mensen zijn die heerlijk gaan op Station 19, omdat het zo lekker vertrouwd aanvoelt. Het is een warm bad van herkenning. Klopt. Persoonlijk neig ik toch meer naar lichte irritatie door het complete gebrek aan ambitie en creativiteit. Ze zeggen wel eens: beter goed gejat, dan slecht bedacht, maar die vlieger gaat hier niet helemaal op. Dat je aanhaakt bij een succesvolle serie is één ding, maar dat betekent natuurlijk niet dat de rest allemaal vanzelf gaat. Er moet nog wel nagedacht worden over personages, verhaallijnen en jaw dropping plotwendingen die je totaal verward op de bank achterlaten en daar schort het bij Station 19 een beetje aan. De karakters worden nauwelijks uitgediept en zijn zo oninteressant, dat ik de naam van de meeste na tien afleveringen nog steeds niet op kan lepelen. En dan maak je een serie over adrenaline pompende brandweermannen en -vrouwen en dan wordt het nergens écht spannend. Hoe dan?! In Grey’s Anatomy werden granaten uit lichaamsholtes gevist, liep er een ‘verwarde gek’ met een AR-15 door de gangen van het ziekenhuis en verloor de halve cast het leven bij een dramatisch vliegtuigongeluk, maar in Station 19 komen ze niet verder dan wat huis-tuin-en-keuken-brandjes die ik met een natte theedoek ook nog wel uit had gekregen. Jammer. Gelukkig hebben we Grey’s Anatomy nog.

• ABC (2018)
• Grey’s Anatomy, maar dan met vuur. En slechter.
• 40 minuten per aflevering
  

• Deel