Goede spelers maken niet per definitie goede trainers, dat hebben Van Basten, Gullit en Blind inmiddels wel bewezen. Hetzelfde zou je kunnen zeggen over gearriveerde acteurs. Dat je het vóór de camera leuk doet, wil nog niet zeggen dat je ook áchter de camera zult shinen. Met gereserveerd enthousiasme nam ik in 2014 dan ook kennis van het feit dat Bryan “Walter White” Cranston met zijn eigen serie bezig was. Was dit nou wel een goed idee? Na het monument Breaking Bad kon hij toch alleen maar op zijn bek gaan? (Je ziet, ik bekijk de dingen altijd zo positief mogelijk.) Niets was minder waar, Sneaky Pete was een voltreffer. Een voltreffer waar Cranston zélf ook nog even liet zien dat hij het acteren niet verleerd was. Met redelijk hoge verwachtingen keek ik dan ook uit naar Cranston’s tweede project, een verfilming van de Enkhuizer Almanak voor kinderen, The Dangerous Book For Boys. Ik kwam van een nogal koude kermis thuis.

Niet de serie waarvan je zou verwachten dat ie uit de koker van Bryan Cranston komt.

Handboek
Het is een drukke boel bij Beth thuis. Ze deelt haar huis met Liam, Dash en Wyatt, haar drie zoons, Tiffany, haar vrijgevochten schoonmoeder, en Terry, de zwager from hell. Klinkt als een dolle boel – en dat is het ook – maar toch mist er iets in Beth’s leven. Of beter gezegd: iemand. Beth is nog niet zo lang geleden haar man, Patrick, verloren en dat trekt logischerwijs een zware wissel op het gezin. Moeders run the world, maar zodra die koters een beetje de baard in de keel krijgen, is het toch ook wel fijn als er een vaderfiguur in de buurt is om ze te leren scheren, vissen, flirten, boeren, pokeren en barbecueën. Ja, moeders kunnen dat ook, maar blijkbaar niet in The Dangerous Book For Boys. Om zijn kinderen niet helemaal wereldvreemd op te laten groeien, heeft Patrick, voor zijn dood, een handboek gemaakt met alle belangrijke dingen die je als prepuber moet weten. Hoe bouw je een degelijke boomhut? Hoe versier je het mooiste meisje uit je klas? Hoe haal je de motor van een ’67 Ford Mustang uit elkaar? Dat werk. Vooral de dromerige Wyatt gaat helemaal op in het boek en hij gebruikt zijn vader’s nalatenschap om zo nu en dan even te ontsnappen aan de realiteit.

Niet Cranston-waardig
Bij het zien van de trailer had ik gehoopt op een soort avontuurlijke cocktail van Jumanji, The Goonies en Extremely Loud & Incredibly Close, maar na één aflevering is al duidelijk dat The Dangerous Book Of Boys meer weg heeft van moralistische tenenkrommers als Fuller House en Little House On The Prairie. Jammer. Het is niet de serie waarvan je zou verwachten dat ie uit de koker van Bryan Cranston komt. Het mist dat scherpe randje. Het is pathetisch, behoorlijk ongrappig en het format van wijze levenslessen, verpakt in een serie, voelt nogal oubollig aan. Als kind keek je toch het liefst naar films en series die eigenlijk niet iets te spannend of volwassen waren en The Dangerous Book Of Boys is geen van beiden. Amazon is zelf blijkbaar ook tot dat inzicht gekomen, want na één seizoen is het alweer gedaan met de pret. Het is nu aan Cranston om te hergroeperen en te laten zien dat dit die misser is die iedere film- en seriemaker wel in zijn repertoire heeft zitten. Zoals de veel te vroeg gestorven Aaliyah ooit zong: dust yourself off and try again. En als je in de tussentijd iets zoekt om met de kinderen te kijken, dan zou ik lekker Lost In Space opzetten. Ook niet de meest uitdagende serie ooit, maar wel vermakelijk.

• Amazon (2018)
• Moralistische kledder waar je lichtelijk agressief van wordt
• 25 minuten per aflevering
  

• Deel