The Invisible Pilot is maar weer eens het bewijs dat feit vaak nog krankzinniger is dan fictie. Het is zo’n verhaal wat je niet zou geloven als iemand het bij een knisperend kampvuur aan je zou vertellen.

Iedere doorgewinterde bingewatcher weet dat een televisieseizoen pas geslaagd is, wanneer er ook een krankzinnige true crime-docu te zien is geweest. Normaliter neemt Netflix die taak voor haar rekening, maar deze keer heeft HBO haar verantwoordelijkheid genomen. Althans, geprobeerd te nemen. The Invisible Pilot is namelijk best vermakelijk, maar kan in de verste verte niet tippen aan zwaargewichten als Making A Murderer, Wild Wild Country of Don’t F*** With Cats. Het verhaal van drugs- en wapensmokkelaar Gary Betzner is onder handen genomen door niemand minder dan Adam McKay. Al zou het mij niet verbazen als HBO zijn naam slechts als lokkertje heeft gebruikt. De karakteristieke stijl van de man achter The Big Short, Vice en Winning Time is namelijk in geen velden of wegen te bekennen. Geen schande, maar maak ons dan ook niet lekker met ongegeneerd name droppen. Toch?

Wie bén jij?

Het is 18 september 1977 en Gary Betzner – een liefhebbende vader en piloot van een sproeivliegtuigje – besluit vanaf een brug zijn dood tegemoet te springen. Zijn omgeving blijft vertwijfeld achter en vraagt zich af wat hem in hemelsnaam bezielde. Niemand kon vermoeden dat hij een dubbelleven leidde waar zelfs de meest getrainde undercoveragent nerveus van zou worden. Gary kon eerder vliegen dan lopen. Er was eigenlijk niks wat hij niet kon met twee vleugels en een landingsgestel, zelfs elegant crashen. Hij vouwde zijn vliegtuig meermaals in tweeën, maar dat weerhield hem er niet van om opnieuw in te stappen. Die onverzettelijkheid zorgde ervoor dat hij zichzelf in de kijker speelde bij mensen met slechte bedoelingen. Op die manier raakte de avontuurlijke Betzner verstrikt in een wereld van dubbele identiteiten, wapen- en drugssmokkel, spectaculaire gevangenisontsnappingen, cocaïne-klysma’s en een politiek schandaal waar de honden geen brood van lusten.

Na twee afleveringen wordt Betzner opeens een figurant in zijn eigen verhaal.

Rommeltje

The Invisible Pilot is maar weer eens het bewijs dat feit vaak nog krankzinniger is dan fictie. Het is zo’n verhaal wat je niet zou geloven als iemand het bij een knisperend kampvuur aan je zou vertellen. De avonturen van Gary Betzner hadden dan ook een waanzinnige documentaire op kunnen leveren, ware het niet dat de makers op verschillende gedachten lijken te hinken. Het oorspronkelijke idee voor de documentaire kwam van Craig Hodges, een goede vriend van de zoon van Betzner. Hij wilde zich met name focussen op de enigszins beschadigd achtergebleven vrouw en kinderen van Betzner. Het moest een ingrijpend portret worden van leven in een leugen. HBO vond dat blijkbaar niet spannend genoeg en besloot zich – met twee nieuwe namen in de regisseursstoel – vooral op Gary Betzner zelf te storten. Op zich een prima plan, maar na twee aflevering wordt hij opeens een figurant in zijn eigen verhaal, wanneer de nieuwe makers bovenop de Iran-Contra-affaire duiken. Een onderwerp wat al genoeg zou zijn voor een eigen docureeks, laat staan dat je dat even in een aflevering van vijftig minuten kan frommelen. Ondertussen komen Betzner en zijn gezin een beetje in de verdrukking en begin je je als kijker af te vragen wat de makers nou eigenlijk precies willen vertellen. Het wordt een rommeltje en dat is jammer, want met meer richting – en afbakening – had hier een veel betere docu ingezeten. Nu kun je net zo goed American Made met Tom Cruise kijken. Zelfde verhaal, meer focus en veel meer actie.

• HBO (2022)
• Een jongensboek on steroids
• 55 minuten per aflevering
  

• Deel