Top Gun: Maverick: een MUST voor iedere adrenalinejunk
Top Gun: Maverick
Douze points voor de vliegscènes.
Voor grote verrassingen en mega diepgang hoef je niet naar Top Gun: Maverick, het vervolg op de succesvolle jarentachtigklassieker. Maar de retegave beelden waarbij het lijkt alsof je zelf een F-18 vliegt zijn echt de shit en reden genoeg om snel naar de bioscoop te gaan. Wow.
We sluiten de maand mei af met een (geluids)knal! Je kan een hoop zeggen van adrenaline-junk Tom Cruise, maar doordat deze daredevil de meeste stunts zelf doet, levert dat in zijn films de meest spectaculaire beelden op. Op motors, in helikopters, hangend aan een klif, dat kaliber. Voor de nieuwe Top Gun: Maverick, een vervolg op de jaren tachtig classic Top Gun, mocht hij helaas niet zelf de F-18 vliegen, want dat vond het leger toch iets te riskant. Maar daar vonden de makers gelukkig iets op waardoor genoeg adembenemend stuntwerk overblijft. Als in: beelden om je popcornvingers bij af te likken.
Nog één laatste stunt
Cruise vertolkt opnieuw de rol van toppiloot Pete ‘Maverick’ Mitchell die na meer dan dertig jaar nog altijd lekker op z’n plek zit bij de marine en tijdens het vliegen graag de grenzen opzoekt. En overgaat. De marine vindt dat minder lachen en wil het liefst van de stuntpiloot af. Maar de grote bazen hebben Maverick nog één keer nodig. Daarom de vraag of hij een nieuwe generatie toppiloten wil trainen voor een supergevaarlijke speciale missie. Dat wil Maverick wel, alleen loopt hij tijdens die missie natuurlijk tegen een hoop uitdagingen aan. Een daarvan is piloot Bradley ‘Rooster’ Bradshaw (Miles Teller), de zoon van Mavericks overleden bff Nick ‘Goose’ Bradshaw. Die heeft nog een emotioneel appeltje te schillen met de getormenteerde veteraan.
Verpletterend spectaculaire beelden
Zoals ik zei: wie naar deze film gaat voor grote verrassingen komt bedrogen uit. Top Gun: Maverick kan je grotendeels uittekenen van opening tot aftiteling. En op een oprecht emotionele scène met Val Kilmer na hoef je ook niet op veel diepgang te rekenen. Een film vol elite-piloten betekent ook een film vol topclichés als ‘een oude vlam die weer in beeld komt’ (Jennifer Connely), een goede dosis testosteron, wasbordjes en de nodige rivaliteit. Toch wordt het vermakelijke en strakke actieavontuur met fijne eighties-feel (en matching soundtrack) nergens saai. Deels ligt dat aan de frisse cast en een fijn-nederige en kalme Tom Cruise die dondersgoed lijkt te beseffen dat dit z’n laatste grote avontuur (net zoals dat de film beseft dat een en ander is veranderd sinds de jaren tachtig). En de elitie-piloten blijven ondanks hun haantjesgedrag sympathiek en zelfs grappig. Maar vooral ligt het aan de verpletterend spectaculaire beelden van de razendsnelle F-18-vluchten. Die zijn echt belachelijk mooi en dankzij de intensieve training van de cast ook realistisch. Beelden die het verdienen om in een iMax-theater of een andere bioscoop met perfect beeld en geluid beleefd te worden.
P.S. kan iemand me alleen vertellen waarom Tom Cruise telkens 200km/u op een motor rijdt zonder een helm en dat ook doet wanneer hij z’n date achterop heeft?
- Top Gun: Maverick
- Cijfer: 8,5
- Actie, avontuur, drama
- Duur: 2u, 11min
- Regie: Joseph Kosinski
- Cast: Tom Cruise, Miles Teller, Jennifer Connelly, Jon Hamm, Glenn Powell, Lewis Pullman, Ed Harris, Glen Powell, Charles Parnell, Bashir Salahuddi, Danny Ramirez, Greg Tarzan Davis, Jay Ellis, Monica Barbaro