“Als adoptiekind voelde ik me vaak eenzaam”, Alka over hoe yoga haar hielp in de zoektocht naar haar Indiase roots

Alka Kumbhar (37) was negen maanden oud toen ze door haar Nederlandse ouders werd geadopteerd uit India. Ze groeide op in Veldhoven, waar ze door haar witte omgeving al gauw voelde dat ze anders was. Tijdens de zoektocht naar haar Indiase roots vond ze zichzelf én haar liefde voor yoga: “Het hielp me mijn roots te omarmen.”

Voor veel geadopteerde kinderen is het een herkenbaar gevoel: je eenzaam voelen in je identiteit. Je voelt je aan de ene kant Nederlands, maar anderzijds word je vaak geconfronteerd met het feit dat je toch ‘anders’ bent. Wanneer je niet goed weet waar dit gevoel vandaan komt of waar je hulp kunt krijgen, kan dat zorgen voor veel verdriet, onzekerheid en eenzaamheid. Ook Alka liep hier in haar jeugd tegenaan, totdat ze op zoek ging naar haar Indiase roots. We spreken Alka over haar adoptieverleden, haar zoektocht en hoe yoga haar hierbij heeft geholpen. 

Hoi Alka, waardoor ging je op zoek naar je Indiase roots?

“Ik ben opgegroeid in Veldhoven, een klein dorpje dicht bij Eindhoven. Het is een vrij witte stad, en dat merkte ik al op jonge leeftijd. Ik voelde me vanaf jongs af aan al anders dan de mensen om me heen. Dat had natuurlijk te maken met mijn huidskleur, maar ook met de manier waarop ik me kleedde en uitte: kleurrijk en expressief. Ik werd daar dan vaak om gepest. Ik dacht op een gegeven moment: doe ik nou iets verkeerd? Ik voelde me daar weleens verdrietig om, maar vooral ook eenzaam, omdat ik niemand kende die hetzelfde voelde als ik. Ik was altijd nieuwsgierig naar de oorsprong van mijn anders-zijn. Ik voelde dat ik de antwoorden zou vinden als ik me zou verdiepen in mijn Indiase roots, dus ging ik daar naar op zoek.”

Hoe zag dat eruit?

“Het was grotendeels een eenzaam proces. Ik merkte dat mijn adoptieouders en adoptiezus er ver vanaf stonden en dat ik ze niet in mijn proces kon betrekken. Het contact verwaterde daardoor. Met behulp van vrienden en professionele hulp ben ik gekomen waar ik nu ben. Naarmate ik ouder ben geworden ben ik meer bij mijn identiteit gekomen en heb ik hierin ook meer rust gevonden. En uiteindelijk ben ik het contact met mijn adoptieouders weer rustig gaan opbouwen. 

Ik had boven alles vooral behoefte aan herkenbaarheid en erkenbaarheid omdat niemand om me heen zich voelde zoals ik. Ik was op zoek naar antwoorden, waarom ik ben wie ik ben. De reis naar India in 2016 heeft me hierbij heel erg geholpen. Dit was enorm helend. Ik zag gelijkenissen en herkenbaarheid in de mensen en de cultuur die ik daar tegenkwam.” 

Wat heeft die zoektocht je gebracht?

“Ik ben heel erg Nederlands opgevoed, dus ik heb altijd dat Indiase stukje van mezelf, mijn roots, gemist. Dit omdat ik dit als adoptiekind niet meekreeg vanuit huis. Tijdens mijn zoektocht keek ik naar: welke delen zijn echt van mezelf, en welke heb ik aangeleerd hier in Nederland en van mijn adoptieouders? Tijdens mijn zoektocht heb ik ook de naam van mijn biologische moeder gekregen. Helaas is het niet mogelijk geweest om haar te vinden. Dat zal altijd een gemis blijven. Maar in plaats daarvan heb ik veel andere positieve dingen gevonden. Ik ben zelf het product van mijn biologische ouders en de zoektocht naar mezelf heeft dit positief versterkt. Dit heeft me heel veel innerlijke rust gegeven.”

Hoe heeft yoga jou daarbij geholpen?

“Op veel verschillende manieren. In essentie gaat yoga om het vinden van balans tussen lichaam en geest. Door middel van rustige oefeningen leer je je lichaam te stretchen en reinigen van afvalstoffen. Je focust je op je ademhaling, waardoor je je afsluit van de wereld en beter naar je lichaam luistert. Je zit daardoor minder in je hoofd. Dit proces kan diepgewortelde emoties losmaken. Dat ervaarde ik ook. Ik leerde alles beter te balanceren en accepteren. 

Het heeft me ook dichter bij mijn roots gebracht. Ik leerde de Sanskriet-namen van de yoga houdingen, maar leerde ook over de filosofie en de oorsprong van yoga. Eindelijk voelde ik een echte connectie met mijn voorouders. Ik heb vijf jaar geleden mijn eigen yogastudio geopend waarbij ik Ashtanga yoga les geef. Doordat mijn roots deel zijn geworden van mijn dagelijkse leven, heb ik het gevoel dat ik dat stukje altijd bij me draag.”

Ervaar je nog weleens dat gevoel van anders-zijn?

“Ik voel dat ik eindelijk authentiek mezelf ben, zonder die eenzaamheid van me ‘anders’ voelen. Natuurlijk word ik soms nog weleens geconfronteerd met het feit dat ik altijd een beetje buiten de boot zal vallen, aan beide kanten. Bijvoorbeeld wanneer ik over straat loop en andere Indiase mensen tegenkom. Dan merk ik dat ze aan me zien dat ik ook Indiaas ben, maar dan wel anders dan hen. Dan besef ik me ook dat ik gewoon heel erg Westers ben, en dat er bepaalde cultuurverschillen zijn. Ik ben hier nu ook eenmaal opgegroeid. Het verschil is nu alleen wel dat ik heb geleerd die verschillen te omarmen en accepteren. 

Ik hoop met deze zoektocht ook anderen te kunnen inspireren. Het is een lastig proces geweest met vallen en opstaan. En soms is het nog steeds moeilijk en loop ik tegen dingen aan. Maar het mooiste van alles is dat ik gelukkig en tevreden ben met mezelf en dat dit proces me daarbij geholpen heeft. Ik ken mezelf nu beter en begrijp waar ik vandaan kom. Dat geeft mij rust. Nu voel ik dat allebei die kanten naast elkaar kunnen en mogen bestaan.”

• Deel