Artiest RANI kreeg last van het imposter syndrome: 'Ik had het gevoel dat mensen niet meer in mij geloofden'

Artiest RANI (24) belandt op haar 16e in de muziekindustrie en scoort meteen een wereldhit. Maar ondanks dit grote succes, krijgt ze last van het imposter syndrome, hoe zij hiermee omgaat en hoe zij zichzelf omarmt vertelt ze hier bij Spot On.

Je kunt haar kennen van het nummer Outside in, haar betoverende stem en diepgaande songteksten. Doordeweeks studeerde ze bestuur en organisatiewetenschappen en in het weekend was ze bezig met muziek. Totdat ze de muziekindustrie inrolt. Het nummer Post Malone gaat internationaal viraal. Hierna krijgt RANI veel weekenden de vraag of zij wil optreden en besluit ze te focussen op haar muziek. In de tussentijd heeft ze al vele prachtige nummers uitgebracht en staat ze in oktober voor het eerst in de Melkweg met haar eigen show. 

Hoe was het voor jou om op zo een jonge leeftijd een bekende stem te zijn?

“Ik besefte op dat moment niet hoe serieus het was. Nu besef ik hoe bijzonder dat is. Doordat het nummer Post Malone viraal ging, kreeg ik een vertekend beeld van de realiteit in de muziekindustrie. Meestal gaat het eerste nummer niet viraal. De lat werd meteen zo hoog gezet, dat ik op het moment dat ik mijn eigen project begon, de neiging had om mijn succes daaraan te meten. Maar het is niet automatisch dat je na een succesvol nummer direct succes boekt met je eigen album en andere nummers. Aan de andere kant was het nummer Post Malone ook een soort bevestiging dat ik het dus wel kan. Ik heb mijzelf al een keer bewezen, dus in de toekomst kan dat ook lukken.”

Welke boodschap haal jezelf uit jouw muziek?

“Hetzelfde als wat ik probeer over te brengen met mijn muziek. Als ik niet lekker in mijn vel zit of door een break-up ga. Dan helpt het om hierover te schrijven, omdat ik het dan van mij af kan schrijven in een schrijfsessie. Tijdens zo’n schrijfsessie praat je ook met anderen over je gevoelens die herkenbaar zijn voor iedereen. Ik krijg de ruimte om mijn eigen gevoelens te erkennen tijdens zo’n sessie. Ik vind kracht door mij kwetsbaar op te stellen. Ik had ook zelf meer behoefte aan een dieper verhaal in de muziek scene. Ik wil mensen kracht geven met mijn muziek. Elk nummer heeft een basis van empowerment. Ik wil dat mensen hun gevoelens herkennen in mijn nummers waardoor zij zich niet alleen voelen en hiermee een community opbouwen waar iedereen zich veilig kan voelen. 

Je hoort wel vaker dat de muziekindustrie een intense wereld is die effect kan hebben op de mentale gezondheid van artiesten. Heb jij hier ook last van gehad?

"Ja, door een samenkomst van verschillende factoren moest ik heel erg wennen aan de muziekwereld. Ik was jong toen ik in aanraking kwam met absurd succes. Er waren fases dat ik niet meer wist wat ik precies wilde vertellen met mijn muziek. Ik had getekend bij een platenmaatschappij, maar mijn album sloeg niet aan waardoor ik afscheid moest nemen van de platenmaatschappij. Ik kreeg toen het gevoel dat de mensen in de muziekindustrie die als eerst wel in mij geloofden opeens niet meer in mij geloofden. Ook zag ik op Tiktok allemaal geweldige artiesten voorbij komen die succesvol waren. Ik voelde mij onzeker en vroeg mij af wat mij dan zo uniek maakt? Ik voelde een soort imposter syndrome en wist niet meer wat voor soort muziek ik wilde maken.”

Waarom begon je last te krijgen van het imposter syndrome?

“Het ligt bij jezelf of je onzeker bent aangelegd en daar was ik toen der tijd meer gevoelig voor. Maar ik denk ook dat het terug gaat naar mijn kindertijd. Ik was toen onzeker over mijn uiterlijk, omdat ik als enige van kleur opgroeide in een dorp tussen allemaal blonde kindjes in de klas. Ik kreeg bijvoorbeeld een te laag schooladvies, terwijl ik uiteindelijk vwo heb gedaan. Maar denk ook aan opmerkingen waarin steeds benadrukt werd dat ik anders was. Toen ik in de vwo-bovenbouw zat, was ik samen met een Marokkaanse jongen de enige van kleur. Wij zaten toevallig naast elkaar. Er kwam een nieuwe docent naar ons toe met de opmerking: als jullie extra hulp nodig hebben, moeten jullie dat zeggen. Zonder onze cijfers te hebben gecheckt. Ik stond gewoon een 7,5. Er waren dan ook momenten dat ik mij heel erg wilde bewijzen en erbij wilde horen. Ik ging dan expres niet in de zon zitten of deed lichtere foundation op, omdat ik het niet mooi vond dat ik bruin was. Je wil niet anders zijn op die leeftijd.”

Heb je nog steeds last van onzekerheid?

“Ik denk dat ik nooit van mijn onzekerheden af kom, maar dat is ook gewoon het leven. Ik heb er nu wel minder last van. Sinds de middelbare school ben ik niet meer zo erg onzeker over mijn uiterlijk, omdat ik in een diverse omgeving terechtkwam. Je ziet dan meer verschillende mensen met diverse uiterlijken die mooi zijn. Dan ga je ook denken, waarom denk ik zo over mijzelf? Ook op sociale media zag ik steeds meer representatie.”

Hoe heb jij nu minder last van het imposter syndrome?

“Over de jaren heen werd het steeds minder, ik groeide van een puber naar een volwassen vrouw die steeds meer zelfvertrouwen kreeg. Ik doe nu iets waar ik echt passie voor heb en heb mensen om mij heen die mij steunen. Ook heb ik veel gesprekken met andere vrouwelijke artiesten over wat jou nou uniek maakt in de muziekindustrie. Deze vrouwen hebben namelijk ook te maken met onzekerheden, dus dan voel ik mij niet meer alleen. Conclusie: als je je onzeker voelt betekent het niet dat je niet goed genoeg bent, want degene waar jij naar op kijkt heeft soms ook dezelfde onzekere gevoelens als jij.” 

Wie steunen je al heel je muziekcarrière en laten je voelen dat je wel gezien wordt? 

“Mijn ouders hebben mij vanaf het begin erg gesteund. Ik was vroeger een bescheiden onzeker kind. Als ik de kans kreeg om op te treden, zeiden mijn ouders, als je het echt niet wil, hoeft het niet, maar volgens mij wil je dit. Dan ging ik met zweethanden het podium op en stonden zij daar altijd aan de zijlijn.”

Wat is jouw belangrijkste boodschap aan anderen?

“Het is oké om jezelf te zijn. Zolang jij wel in jezelf gelooft en vertrouwen hebt in jouw eigen unieke pad, kom je er echt wel. Stel ook jezelf de vragen, zitten er nu mensen om mij heen die mij niet gelukkig maken? Hoe kan ik er wel voor zorgen dat ik mij wel omgeef met mensen die voor mij juichen? Omgeef je met mensen die jou wel een duwtje kunnen geven als je je iets minder voelt en ga na wat voor jou goed voelt.”

• Deel