Aya (25) over haar familie in Libanon: ‘Ze kunnen letterlijk geen kant op’
- Artikel
- 16 okt 2024
- 5 minuten leestijd
Hoewel Aya (25) zelf in Nederland is geboren en opgegroeid, voelt ze zich sterk verbonden met haar Libanese roots. Sinds de explosies eind september maakt ze zich meer zorgen dan ooit. “Het idee dat ik er misschien nooit meer naartoe kan, weegt zwaar.”
Aya (25) is met haar familie in Thailand als we haar spreken. “Deze vakantie had ik al een tijd geleden geboekt voor de hele familie. Mijn oma woont in Libanon maar was eind september speciaal naar Nederland gekomen om mee op reis te gaan. Maar toen de explosies in Libanon toenamen, besloot ze in Nederland te verblijven in plaats van nog verder weg te reizen.”
Libanon als thuis
Het contact tussen Aya en haar Libanese familie is altijd hecht geweest, maar nu er meer aanvallen zijn, zit iedereen de hele dag aan z’n telefoon gekluisterd. “Mijn ouders komen uit het zuiden van Libanon, waar eigenlijk al een jaar oorlog is. Maar sinds een paar weken zijn de explosies heftiger en heeft bijna iedereen ervoor gekozen om te vluchten.” Op dit moment zijn ze veilig.
Zelf is Aya in Nederland geboren, maar haar ouders komen allebei uit Libanon. “Het land is mijn eerste liefde, als ik er een jaar niet ben geweest, voel ik dat meteen. Dan zit ik minder goed in m’n vel.” Als ze hier lang bij stilstaat, krijgt ze een brok in haar keel. “Het idee dat ik er misschien nooit meer naartoe kan… dat weegt zwaar. Het zijn mijn mensen, het is mijn identiteit. Doordat het land in puin ligt, voelt het alsof een belangrijk onderdeel van mijn identiteit langzaam van me wordt afgenomen.”
‘Maak je geen zorgen, het loopt niet uit de hand’, zeiden ze steeds.
Zorgen om familie
De zorgen om haar familie in Libanon zijn er al langer, maar worden steeds groter. “Het klinkt misschien lullig, maar wij haalden onze schouders niet op als er af en toe een explosie was of iets anders gebeurde”, legt Aya uit. “Mijn familie daar kon voor het grootste deel gewoon doorgaan met hun dagelijks leven. De scholen waren gesloten, maar ze konden wel naar het winkelcentrum of een restaurant. Ze hielden zich rustig - en ze stelden ons gerust. ‘Maak je geen zorgen, het loopt niet uit de hand’, zeiden ze steeds.”
Sinds de explosies met de piepers kan de familie Aya’s zorgen niet meer wegnemen. “Elke keer als ik bel, is er iemand in de stress of is er paniek. Het is zo scheef,” legt ze uit, “want ik barst vaak in tranen uit aan de telefoon, terwijl ik me juist sterk moet houden. Anders gaat mijn familie die in gevaar is zich nog zorgen maken om mijn mentale gezondheid.” Daarom proberen Aya en haar familie in Nederland troost en hoop te vinden bij elkaar. “Ik bel niet meer steeds, maar stuur wel steeds appjes naar mijn familie om te zeggen dat ik van ze hou. Het is een raar besef dat elk contactmoment misschien de laatste keer kan zijn dat we elkaar spreken.”
Ik leef niet met de dag, maar met de minuut.
Helpen waar mogelijk
Verder probeert Aya zichzelf elke dag weer bij elkaar te rapen en vast te houden aan het idee dat ze wel degelijk iets kan betekenen voor iedereen die in Libanon vastzit. Veel van de mensen die uit het zuiden gevlucht zijn, zoals Aya’s familie, kunnen letterlijk geen kant op. “Ze hebben niets meer, sommige mensen slapen op een stuk karton.” Naast haar fulltime baan, zet Aya zich al jaren in als vrijwilliger. “Ik kan mijn eigen familie ondersteunen met geld en spullen, maar met Sabah Foundation zamel ik ook spullen in voor andere mensen in Libanon, en überhaupt voor gebieden waar spullen nodig zijn.”
Vooralsnog lukt het Aya om regelmatig contact te krijgen met haar familie. De gebeurtenissen in het Midden-Oosten volgen elkaar nu zo snel op dat het soms lastig is om het nieuws bij te houden. “Ik leef niet met de dag, maar met de minuut. Toen mijn familie op de vlucht ging vanuit het zuiden, kon ik eerst niemand bereiken, dan spoken er direct de engste dingen door je hoofd.” Of haar familie Libanon veilig kan verlaten is nog maar de vraag. “Toevallig had ik een reisvisum voor mijn oma aangevraagd vanwege onze vakantieplannen, maar daar gingen weken overheen. Voor Egypte en Turkije is nu nog geen visum vereist vanuit Libanon, maar ik begrijp ook wel dat mijn familie koppig is en het liefst zo lang mogelijk in Libanon wil blijven. Het is hun thuis, ze willen hun land niet in de steek laten. Ik zie het aan mijn oma, die voelt zich verstikt in Nederland.”
Met Sabah Foundation zamelt Aya geld, voedselpakketten, matrassen en warme dekens en kleding in te zamelen voor Libanon. Voor meer informatie kan je een kijkje nemen op de Instagram-pagina.
Lees ook
