“Mijn man noemde me jarenlang ‘gorilla’ vanwege mijn overbeharing”, 3x jullie ervaringen met pesten als volwassene

Pesten wordt vaak geassocieerd met de kindertijd, maar helaas blijft het ook voor veel volwassenen een pijnlijke realiteit. In dit artikel heb ik, Zakia Picolina, onze Spot On-volgers gevraagd om hun ervaringen te delen, en deel ik ook een stukje van mijn persoonlijke verhaal.

Pesten onder volwassenen gebeurt op de werkplek, in vriendengroepen, online en soms zelfs binnen onze eigen families. Van fluisterende roddels tot openlijke aanvallen: het volwassen pesten brengt niet alleen verdriet en stress met zich mee, maar maakt ook diepe emotionele wonden. 

In mijn rol als content creator, ondernemer en presentator ben ik constant online zichtbaar. Helaas lijkt dit voor sommigen een vrijbrief te zijn om zich bezig te houden met online pesten. ‘Ik kies er zelf voor om online zichtbaar te zijn, dus ik moet er maar tegen kunnen’, lees ik vaak. 

Online kom ik een scala aan meningen over mezelf tegen. Vaak zijn deze onrechtvaardig en gebaseerd op onwaarheden of misvattingen. Soms gaat het over mijn uiterlijk. Maar het kan net zo goed gaan over mijn kledingkeuzes, hoe ik mij beweeg door het leven, mijn blik, wat ik doe, mijn woorden. Zelfs over hoe mijn stem klinkt. Het betreft hoe ik online verschijn als moeder, als vrouw, als moslima. Deze woorden komen binnen als stekels, stukjes glas die zich vastklampen aan mijn zelfbeeld. Toch blijf ik positief over mezelf, ondanks alle meningen. Het is een strijd die me heeft gevormd, maar ook een strijd die me verdrietig maakt, want wie ik werkelijk ben, verdwijnt soms in de schaduw van vooroordelen.

In de loop van de jaren heb ik geleerd om een olifantenhuid te kweken, om me te wapenen tegen de pijnlijke opmerkingen en veroordelen. Maar als ik daarover nadenk, besef ik me hoe verdrietig het eigenlijk is dat ik dat heb moeten doen. Het zou niet nodig moeten zijn om een schild op te trekken om mezelf te beschermen tegen woorden die kwetsen. Helaas is dit iets wat velen van ons meemaken. Ook onze Spot On-volgers krijgen als volwassene met pesten te maken. Hieronder staan enkele van de verhalen die jullie met ons hebben gedeeld. Ik deel ze graag, zodat je weet dat je niet alleen bent, voor als je nu in deze situatie zit. 

Er overheen komen begint met erover praten. Laten we pesterijen niet verzwijgen maar openlijk bespreken en onze stem laten horen, omdat het alleen door bewustwording mogelijk is om dingen te veranderen en een vriendelijkere wereld voor ons allemaal te creëren.

Najat (31)

“Mijn schoonmoeder heeft me verschrikkelijk gepest vanwege de geboorte van mijn dochter. Ze zei dat ik nooit een zoon zou krijgen en dat ik niet goed genoeg was. Ze vergeleek me met mijn moeder, die ook meer dochters dan zonen heeft gekregen, en noemde mijn dochter lelijk. Ze verspreidde geruchten dat mijn man niet blij was met onze dochter en dat ik een slechte moeder was. Ze probeerde mijn dochter zelfs af te nemen en haar te laten dienen als schoonmaakster, omdat ze vond dat meisjes alleen in de keuken hoorden te zijn. Gelukkig heb ik nu drie prachtige kinderen, waaronder twee zonen, en heb ik besloten geen contact meer met haar te hebben. Het was de beste beslissing ooit!”

Rachida (36)

“Drie jaar geleden leerde ik mijn man kennen en dat was het begin van een tumultueuze reis. Hij had al jarenlang een hechte vriendengroep en hun partners kenden elkaar door en door. Vanaf het moment dat ik deel begon uit te maken van deze groep werd er door hen besloten dat ik er niet bij hoorde. Ze sloten me constant buiten, fluisterden woorden van onzekerheid in mijn oor, beweerden dat ik te luid lachte, niet vrouwelijk en niet onderdanig genoeg was naar mijn partner toe en niet genoeg moeite deed voor de vriendengroep.

Daarna begonnen de leugens over mij de ronde te doen. Enkele maanden geleden ontving ik weer pestberichten via privéberichten, wat resulteerde in een paniekaanval in mijn auto. Twee weken lang voelde ik me vreselijk. Tot ik besloot om hulp te zoeken bij een therapeut. Tegelijkertijd begon ik me te verdiepen in de Islam, waar ik troost vond in de warmte van deze religie. Dit gaf me de kracht om te besluiten dat hun woorden me nooit meer zouden raken.

Ik heb een lief gedichtje dat ik elke dag lees als een herinnering aan mijn innerlijke kracht. Bovendien houd ik een dagboek bij om mezelf te versterken.”

Marwa (28)

“Ik wil graag mijn persoonlijke verhaal met je delen, Zakia. Ik heb hirsutisme, een aandoening die overmatige haargroei veroorzaakt. Jarenlang ben ik door mijn echtgenoot gepest. Hij noemde me ‘gorilla’ en ‘behaarde man’, en zei dat ik meer haar had dan hij. Ik huilde mezelf vaak in slaap, omdat mijn echtgenoot mij niet accepteerde. Dit duurde zes lange jaren en ik voelde me vernederd tot op het bot. Ondanks alles zijn we nog steeds samen.

De impact van deze pesterijen op mijn leven is enorm. Ik heb zowel emotionele als fysieke klachten ontwikkeld. Ik ben twee jaar lang in therapie geweest, maar elke afspraak ging gepaard met paniekaanvallen. Ik had angst voor therapie, omdat ik wist dat ik over mijn trauma’s moest praten. Bovendien ben ik mijn hele jeugd gepest vanwege mijn overbeharing.

Ik deel mijn verhaal omdat ik weet dat jouw bereik groot is. Iedere vrouw die met deze situatie worstelt moet weten dat ze mooi is zoals ze is, met of zonder overmatige haargroei. Ik voel me vaak eenzaam, omdat ik niemand in mijn omgeving ken die hiermee kampt. Om een idee te geven: ik heb overal haar, zelfs op plekken waar het niet hoort. Niet alleen donshaartjes, maar echt donker, zwart haar. Ik heb van alles geprobeerd, van urenlang scheren tot pijnlijke laser- en waxbehandelingen, maar niets lijkt te helpen. Nu ben ik 28 jaar en word ik nog steeds gepest vanwege mijn overbeharing. Het is een dagelijkse strijd, maar ik ben vastbesloten om mijn zelfvertrouwen terug te vinden en anderen te laten weten dat ze niet alleen zijn in deze strijd.”

Vanwege het gevoelige onderwerp van dit artikel zijn de namen geanonimiseerd.

• Deel