Merra: 'Pas jaren later besefte ik dat het een verkrachting was'
- Artikel
- 13 sep 2024
- 9 minuten leestijd
Merra (24) heeft een Nederlandse moeder en een Nigeriaanse vader en krijgt als jong meisje te maken met racisme. Ze groeit op in een wit dorp bij haar moeder, stiefvader en -broers. Als enige kleurling wordt ze gepest en komt ze in onveilige situaties terecht. In dit artikel deelt Merra haar ervaringen en vertelt ze over de impact van racisme op haar leven.
Trigger warning: in dit artikel wordt verkrachting besproken.
Merra, Jij hebt veel met racisme te maken omdat je een donkere huidskleur hebt en in een wit dorp bent opgegroeid. Uit wat voor gezin kom je?
“Ik kom uit een gebroken gezin. Mijn vader heeft mijn moeder zwanger achtergelaten, dus ik heb hem nooit leren kennen. Hij had een andere partner, iets wat mijn moeder pas later ontdekte. Toen ik werd geboren, zei hij tegen mijn moeder dat als ze mij hield, hij haar nooit meer wilde zien. Mijn moeder stuurde hem kaarten voor elke verjaardag, maar hij reageerde nooit. Mijn vader speelt geen rol in mijn leven en heeft geen toegevoegde waarde.Tot mijn 4e ben ik bij mijn opa en oma opgegroeid, samen met mijn moeder, die altijd erg druk was met werk. Daarna kreeg mijn moeder een nieuwe vriend, die al drie kinderen had en gingen we daar wonen.”
Hoe was het om bij je stiefvader en -broers te wonen?
“Twee stiefbroers waren veel ouder dan ik en ik kon het daarom ook niet met ze vinden. De jongste stiefbroer heb ik veel contact mee en voelt dan ook als een broer voor me. Ik had toen ik jonger was niet echt een band met mijn stiefvader. Hij was altijd te druk met zijn eigen zoons. Mijn stiefvader droeg wel de zorg over mij. Mijn moeder en stiefvader hadden ook afspraken om conflicten te voorkomen, zoals dat ze allebei hun eigen kinderen zelf zouden opvoeden. Mijn moeder woont nog steeds bij mijn stiefvader. De band tussen mij en hem is nu goed. Het is niet meer zo slecht als voorheen, maar eigenlijk heel normaal. Ik heb daar echt rust in gevonden.”
Wanneer kwam je voor het eerst in aanmerking met racisme?
“Als enige meisje van kleur op de basisschool en later op een middelbare school die overwegend wit was, kreeg ik al vroeg te maken met veel racisme. Leraren maakten vaak rare opmerkingen over mijn haar. Ook kreeg ik een lager schooladvies dan ik aankon en werd ik anders behandeld. Ik werd regelmatig eruit gepikt voor straf, moest mijn telefoon inleveren, nablijven of werd zelfs uit lessen geweerd. Bij biologielessen waar het over donkere mensen ging, wees de leraar vaak naar mij en zei: ‘Kijk maar naar haar’. Ik kreeg bijvoorbeeld veel eerder borsten dan de andere meiden, en daar werd ik ook weer om uitgelachen. Ik wilde ze zelfs inbinden omdat ik erbij wilde horen.”
"Leraren maakten vaak rare opmerkingen over mijn haar"
Hoe voelde je je?
“Ik voelde me heel erg eenzaam in deze periode. Ik had wel vrienden waar ik toen mee omging en die wilde ik maar al te graag behouden. Ik wilde er vooral bij horen waardoor ik mijn echte ik weggestopte. Hierdoor voelde ik me eenzaam vanbinnen, ondanks dat ik altijd wel omringd werd door mensen.”
Kon je bij iemand terecht?
“Eerlijk gezegd kon ik bij niemand mijn verhaal kwijt, dus hield ik alles voor mezelf. Mijn moeder was te druk, dus ik stond er alleen voor. In een poging om erbij te horen op school droeg ik bijvoorbeeld dezelfde designerkleding als andere kinderen. Ik deed alsof ik niet anders was, maar we waren overduidelijk niet hetzelfde. Eigenlijk deed ik alles om erbij te horen en durfde ik nooit nee te zeggen.”
Bracht dit je weleens in onveilige situaties?
“Ja, heel vaak. Ik heb bijvoorbeeld een hele onveilige situatie meegemaakt toen ik 16 was omdat ik zo graag onderdeel wilde zijn van een vriendengroep. Op een avond leerde ik een jongen leren kennen. Mijn vriendin stelde voor of we een filmavond bij hem te houden want hij was alleen thuis. We gingen naar zijn huis om een film te kijken, samen met een vriendin van mij en haar vriend. Hij was 19 jaar. Toen het laat werd, was er geen openbaar vervoer meer om naar huis te gaan. Mijn vriendin stelde voor dat ik daar zou blijven slapen. Dat wilde ik niet, maar zo laat mijn moeder bellen durfde ik niet. Ik wilde op de bank slapen, maar mijn vriendin zei: ‘Dat kan echt niet, je kan me niet voor schut zetten. Je moet naast hem slapen, niet op de bank’. Ze pushte mij om dicht bij hem te zitten. Ik weet nog steeds niet wat er precies is gebeurd, maar wat ik nog wel weet is dat ik meerdere keren heb gezegd dat ik het niet wilde doen. We hebben uiteindelijk seks gehad tegen mijn wil.”
"We hebben uiteindelijk seks gehad tegen mijn wil”
Hoe reageerde je daarna?
“De volgende dag ging ik snel naar huis en ben ik gaan douchen. Ik voelde me heel vies. Ik moest keihard huilen en had zoveel spijt. De jongen wilde me nog beter leren kennen, maar dat wilde ik niet.Ik heb het toen met niemand direct gedeeld omdat ik me schaamde.”
Neem je het je vriendin of die jongen kwalijk?
“Mijn vriendin niet, ze was zelf ook jong en werd ook onder druk gezet. Ze bedoelde meer van ‘doe even gezellig’, volgens mij, en ze kan het zich niet eens meer herinneren. Die jongen neem ik het wel kwalijk; hij had naar mij moeten luisteren en was ook ouder dan ik. Nee is nee. Ik heb hem daarna ook nooit meer gezien.”
Hoe was de periode daarna?
“Ik kon het heel lang geen plek geven. Ik kon de emotie niet plaatsen. Ik heb daarna in verschillende relaties geëxperimenteerd om te kijken wat ik voelde als ik seks met iemand had. Ik kon gewoon niet dealen met mijn emoties. Ik hunkerde naar iets om de leegte te vullen die ik voelde. Het was zo eenzaam en ik voelde me steeds meer vervreemd van mezelf. Sindsdien heb ik nooit meer kunnen genieten van seks. Het duurde ook best lang voordat ik doorhad dat het echt een verkrachting was. Door wat er is gebeurd, merk ik nog meer hoe erg ik een vaderfiguur heb gemist, ook om me te leren hoe ik mijn grenzen moet stellen. Ik heb geen voorbeeld gehad betreft het omgaan met mannen. Dat vind ik echt heel moeilijk.
"Ik hunkerde naar iets om de leegte te vullen die ik voelde"
Op een gegeven moment kreeg ik ook nog een vriendje die vreemdging. En in die periode was de band met mijn moeder stroef. Mijn moeder vertelde me dat toen mijn zwanger was mijn vader haar twee keuzes gaf: abortus en anders wilde hij niks te maken hebben met mijn moeder en ik. Ze zei dat het wel door haar hoofd ging om abortus te plegen maar het eindelijk niet had gedaan. Ik voelde me daardoor heel erg ongewenst. Uiteindelijk voelde ik me zo slecht dat ik zelfs donkere gedachten kreeg. Ik wilde liever dood dan die leegte voelen en was van bijna plan er een einde aan te maken. Mijn moeder heeft me tegengehouden om echt iets te proberen. Mijn moeder zag het en meteen daarna moest ik met psychologen in het ziekenhuis praten”
Hoe ben je hier bovenop gekomen?
“De tijd heeft me geheeld. Ik ben op mijn 17e verhuisd naar Rotterdam en zelfstandig geworden. Ik heb iets van mijn leven gemaakt. Ik hunkerde altijd naar iets en datgene heb ik nu bij mezelf gevonden. Ik heb van mezelf leren houden en weet dat ik niemand nodig heb. Ik zou mezelf nooit meer in een situatie brengen waarbij ik niet weg kan omdat het openbaar vervoer niet rijdt.”
Heb je de gebeurtenis met de verkrachting later nog ooit kunnen delen met iemand?
“Op mijn 18e vertelde ik mijn moeder wat er was gebeurd. Ze zei: ‘Dit is een verkrachtig geweest’. Pas toen besefte ik dat het inderdaad een verkrachting was. Mijn moeder gaf aan dat ze altijd al een naar voorgevoel had over die avond en dat ik niet thuiskwam. Het was fijn om er met haar over te kunnen praten. De jaren daarna kon ik echt beginnen met helen.”
“Doe nooit dingen alleen om erbij te horen"
Hoe gaat het nu met je?
“Het gaat geweldig! Ik heb een leuke vriend, werk als krullenkapper, woon op mezelf, heb mijn eigen auto en mijn lieve kat Matcha. Ik heb fijne mensen om me heen die me accepteren zoals ik ben. Op TikTok hoop ik mensen te inspireren en dat vind ik super leuk om te doen.”
Wat is jouw boodschap voor de Spot On lezers?
“Doe nooit dingen alleen om erbij te horen. Ik begrijp dat iedereen graag ergens bij wil horen, maar het is het echt niet waard. Durf nee te zeggen tegen dingen die je niet wilt doen. Er komt een tijd dat je mensen zult vinden die bij je passen en waar je bij hoort. Als je nu geen vrienden hebt, onthoud dan dat je echt je plek zult vinden. Er zullen mensen zijn die je accepteren en van je houden zoals je bent.”
Is Merra's verhaal voor jou herkenbaar en zoek je hulp? Weet dat je niet alleen bent.
Deze organisaties bieden hulp bij seksueel overschrijdend gedrag:
- Slachtofferhulp Nederland: Je kunt hier (anoniem) telefonisch of via de chat terecht na een ingrijpende gebeurtenis.
- Centrum Seksueel Geweld: Biedt professionele hulp aan iedereen die een nare seksuele ervaring heeft meegemaakt – online of offline.
- The Safe Space Club:: The Safe Space Club bestaat uit vrouwen die zelf seksueel geweld hebben meegemaakt en biedt hulp en begeleiding.
- Mind Correlatie: MIND Korrelatie is een landelijke organisatie die anonieme, professionele, psychische en psychosociale hulp aanbiedt.
- Rijksoverheid: Weet je niet waar je precies terecht kunt met jouw verhaal? Hier vind je verschillende organisaties die kunnen helpen bij psychologische hulp.
Lees ook
