Migiza Victoriashoop maakt met ‘Thuis in Amsterdam’ Stadsarchief inclusiever: “Het voelt alsof we nu écht gehoord worden"

Migiza Victoriashoop, Hoofd Collecties bij Stadsarchief Amsterdam, startte het project 'Thuis in Amsterdam' om onderbelichte Amsterdamse groepen de ruimte te geven in het stadsarchief. Spot On spreekt haar om te praten over het belang van dit project.

Samen met projectleider Ayesha Standar is Victoriashoop dit project gestart nadat ze merkte dat een groep Amsterdammers onderbelicht is in de collectie van het Stadsarchief. De normatieve witte Nederlander is sterker aanwezig en dat is niet hoe Amsterdam zich werkelijk presenteert, volgens Victoriashoop. Maar hoe doe je dat zo eigentijds en creatief mogelijk? 

Ze trommelden elf jonge makers met Aziatische roots bij elkaar om dit project te realiseren. Het resultaat: een fotoboek met verhalen, foto’s en gedichten. Met haar eigen Surinaamse roots voelt dit voor Victoriashoop als a big win voor de minority groups.

HI MIGIZA, VERTEL, WAAROM HET PROJECT THUIS IN AMSTERDAM?

“We hebben met dit thema geprobeerd om ons te richten op een doelgroep in Amsterdam die nog niet of onvoldoende gerepresenteerd is in onze collectie. De Amsterdammers met Aziatische roots. Met Thuis in Amsterdam wilden we hen op hun eigen manier invulling laten geven aan het concept ‘je thuis voelen’. We hebben het zo genoemd omdat ‘je thuis voelen’ in Amsterdam best een issue is voor bepaalde groepen, want voel je je ook écht thuis in een stad als Amsterdam die constant aan het veranderen is? En heb je nog wel een thuis met de krappe woningmarkt van nu? We wilden dat ze die vraag voor zichzelf beantwoorden, ieder op zijn of haar eigen manier.”

KLINKT PRACHTIG! IK KAN ME VOORSTELLEN DAT ZO’N ARCHIVERINGSPROCES VOOR HEN HEEL BIJZONDER IS GEWEEST. KAN JE DAAR IETS MEER OVER VERTELLEN?

“Het idee om hun stem een plekje te kunnen geven op de plek waar de geschiedenis van de stad bewaard wordt, dat kwam zo binnen bij ze. Als jij behoort tot een gemarginaliseerde groep is het vastleggen van jouw verhaal en geschiedenis vaak een heel emotioneel proces. Je moet graven in je familiegeschiedenis, waarbij oude wonden als het ware worden opengehaald. En dat is iets waar ik en mede-archief professionals ons vaak niet van bewust zijn, dus dat wij die nazorg nu wél konden geven was heel bijzonder.”

WAT IS JOUW PERSOONLIJKE BAND MET DIT PROJECT?

“Dat ik met dit project het Stadsarchief toegankelijker kan maken voor andere perspectieven, daar is best wat lef voor nodig. Want ga maar eens proberen om zo’n project te draaien binnen een organisatie dat werkt volgens klassieke archiveringstradities. Met dit project is er ruimte is om community’s meer eigenaarschap te geven in het selecteren en beschrijven van archiefstukken, dat voelt voor mij als het daadwerkelijk empoweren van deze groepen. Vooral omdat ik ook behoor tot de ondergerepresenteerde groep, voelt het nu alsof we écht gehoord worden.”

IS DAT OOK DE REDEN WAAROM DIT BOEK ZO BELANGRIJK IS?

“De collectie moet een weerspiegeling zijn van de stad, en in Amsterdam is al jaren veel diversiteit. Dat moet je ook terug kunnen zien in het archief.  Het is belangrijk dat we die ruimte innemen, letterlijk en figuurlijk: claiming spaces. Als we die geschiedenis en die verhalen van die groepen niet opslaan op de plek waar de geschiedenis van de stad bewaard wordt, dan heeft het niet bestaan. En dat is eigenlijk doodzonde. We kunnen het eigenlijk niet maken om dit niet te doen.”

IS JOUW MISSIE MET DE KOMST VAN DIT FOTOBOEK GESLAAGD OF HEB JE NOG MEER PLANNEN VOOR DE TOEKOMST?

“Ik hoop dat steeds meer ondergerepresenteerde groepen zoals de Aziatische makers zich steeds meer herkennen in de geschiedenis van Amsterdam. Dit project was een mooie kans om op een eigentijdse manier met een community te archiveren. Daarnaast zit ik in een positie om ook steeds meer de deur te kunnen openen voor gemarginaliseerde groepen en zo wil ik die opening steeds groter maken. Ik hoop dat ik daarin ook een voorbeeld kan zijn voor anderen om ruimte in te nemen op plekken zoals het Stadsarchief waar dat eigenlijk niet vanzelfsprekend is.”

Benieuwd naar het eindresultaat? Het fotoboek is (nog) niet fysiek verkrijgbaar, maar is vanaf vandaag wél alvast online te bewonderen. Check het hier via: https://www.amsterdam.nl/stadsarchief/ met toegangsnummer 31521.

• Deel