Politiekpraat met Fatihya Abdi (PvdA): “Door gebrek aan representatie worden bepaalde problemen niet gezien”

In de aanloop naar de verkiezingen zetten we vijf biculturele vrouwen in de politiek in de schijnwerpers. In deze serie “Politiekpraat”, gaan we dieper in op de verhalen, uitdagingen en successen van deze inspirerende vrouwen in hun strijd voor een betere samenleving. Deze week in de spotlight: Fatihya Abdi van de PvdA.

Waar begon jouw interesse voor de politiek?

"Dit begon al op jonge leeftijd. Mijn ouders zijn politieke vluchtelingen uit Somalië, dus thuis hadden we vaak gesprekken over politieke kwesties. Mijn moeder voedde ons alleen op, we woonden in een sociale huurwoning en waren afhankelijk van bijstand. Dat heeft mij enorm gevormd als persoon. Ik herinner me nog goed de brieven van de Belastingdienst die mijn moeder ontving over de huurtoeslag die ze moest terugbetalen. Het was een fout, maar dat werd niet erkend. Dat heeft heel diep impact op mij gemaakt. We hebben toen overal aangeklopt, ik ben zelfs een keer meegegaan met mijn moeder naar het Belastingkantoor, maar we werden niet geholpen. 

Wat had dit voor effect op jou?

Als ik nu terugkijk, is dat heel tekenend geweest. Dat je basisprincipe als kind van ‘zolang je het, maar goed doet, iedereen je helpt’ de deur uit kan. Op dat moment drong ook echt tot mij door: er wordt ons onrecht aangedaan. Later ben ik dat gaan verbinden aan het feit dat dit politieke keuzes zijn die worden gemaakt. Na dat besef wist ik: ik moet hier iets mee. Ik moet me verzetten.”

“In de politiek heerst heel erg het idee: mensen kunnen zelf hulp zoeken, ze moeten gewoon even op de website kijken. Ik vind dat absurd."

Waarom koos je er uiteindelijk voor de politiek in te gaan?

“Ik begreep dat politieke keuzes, die in mijn gezin leidden tot onrecht, ook politiek zichtbaar gemaakt moesten worden en worden opgelost. En niet alleen bij mijn gezin, maar overal om me heen zag ik onrecht dat niet gezien leek te worden door de politiek. In de politiek hoor je vaak dat politici zich afvragen hoe bepaalde problemen konden ontstaan. Ik denk dat dit komt doordat onze volksvertegenwoordigers in de Tweede Kamer niet in wijken wonen waar deze problemen spelen. De politiek signaleert problemen simpelweg niet meer, omdat ze niet zichtbaar zijn in Den Haag. Door mijn ervaringen en de frustratie die daarmee gepaard ging, zei mijn moeder: “Moet jij hier niet iets mee doen?” Ik besloot me te gaan oriënteren op welke partij bij mij zou passen en op mijn zeventiende sloot ik me aan bij de Partij van de Arbeid.”

Wat vind jij belangrijk binnen de politiek?

“In de politiek heerst heel erg het idee: mensen kunnen zelf hulp zoeken, ze moeten gewoon even op de website kijken. Ik vind dat absurd. Ik vind dat we niet moeten uitgaan van een zelfredzame burger. Door mijn opvoeding en community weet ik dat de overheid en de politiek soms vergeten dat mensen met veel zorgen en problemen rondlopen. Er is een grote groep Nederlanders die bezig is met overleven. Zij hebben voor hun gevoel weinig invloed en regie op hun leven. Voor die mensen moeten we de kloof verkleinen naar het zichtbaar maken en oplossen van hun alledaagse problemen. Hiervoor moeten politici uit hun bubbel stappen en naar buurten gaan, naar problemen luisteren en voor hun belangen strijden.”

Waar maak jij je specifiek hard voor?

“Dat gaat terug naar waar we het net over hadden. Ik zet me in om ongehoorde Amsterdammers gehoord te maken. Ik strijd voor een veiligere stad in de breedste zin. Voor kinderen die zich onveilig voelen op school, vrouwen die zich onveilig voelen in hun eigen huis. Maar ook voor andere kwetsbare groepen in onze stad als dak- en thuislozen. Ik maak me ook zorgen over hoe sociale media steeds meer bijdraagt aan de onveiligheid van jongeren en kinderen, zowel online als offline. Een goed voorbeeld is het aantal steekincidenten die toeneemt onder scholieren. We zien dat conflicten voorafgaand aan wapenincidenten vaker online beginnen. Ik heb recent een voorstel ingediend voor een meldpunt in Amsterdam waar jongeren terecht kunnen die met (online) geweld of bedreigingen te maken krijgen. Ik wil dat (zeer) gewelddadige filmpjes en foto’s sneller offline worden weggehaald, maar dat jongeren ook hulp en advies kunnen krijgen. Daarnaast moet er ook een verandering komen in hoe we kijken naar jeugdcriminaliteit. Veel jongeren die worden gezien als dader, zijn vaak ook slachtoffer. Ze komen vaak uit gezinnen met armoede en een geschiedenis van geweld of ernstige verwaarlozing. Daarom is het belangrijk dat we, naast investeringen in onder andere armoedebestrijding, goed onderwijs, jongerenwerk en jeugdzorg, ook ervoor zorgen dat geweld tegen kinderen en binnen gezinnen zo snel mogelijk stopt.” 

“Iedereen kan zich inleven in een ander, maar bepaalde kennis en eigen ervaringen doen er gewoon toe.”

Hoe is het voor jou als biculturele vrouw in de politiek?

“Ik ben me als vrouw van kleur heel bewust van bepaalde stereotypen. Ik kan soms heel boos worden om dingen die gebeuren, maar ik weet dat ik iemand ben die mijn boosheid zorgvuldig moet uiten. Je kan als vrouw van kleur al gauw worden neergezet als ‘die agressieve vrouw’. In mijn eigen fractie is er veel diversiteit, daar ben ik erg dankbaar voor, maar in de landelijke politiek is dat anders. Dat vind ik soms wel lastig, dat je ergens komt en je weet dat er bepaalde stereotyperingen zijn en bepaalde onzichtbare normen waar je je tot te verhouden hebt. Toch voel ik dat ik hier hoor te zijn als volksvertegenwoordiger. Dat komt misschien door mijn moeder of door mijn eigen karakter, maar ik ben niet iemand die gauw aan de kant gaat. Ik moet soms wel een paar keer diep adem halen voordat ik verder kan. Wat me motiveert, is weten dat ik het verschil kan maken voor mensen wiens stem je niet altijd hoort en ziet. Ik ben me er bewust van dat het misschien niet morgen zal lukken, maar uiteindelijk wel."

Waarom hebben we meer biculturele vrouwen in de politiek nodig?

“Ik geloof dat de Tweede Kamer een afspiegeling van onze samenleving moet zijn, wat momenteel niet het geval is. Als je een deel van de bevolking mist, mis je ook belangrijke onderwerpen en perspectieven, en je mist herkenning vanuit de samenleving. Bij de vorige Tweede Kamerverkiezingen hebben we met de Dutch Squad ons hard gemaakt voor meer representatie vanuit de Afro-Caribische gemeenschap. Met als doel: de kloof tussen de politiek en deze groep kiezers te dichten. Iedereen kan zich inleven in een ander, maar bepaalde kennis en eigen ervaringen doen er gewoon toe. Ik merk het nu ook in mijn raadswerk. Mensen herkennen zich in mij en dat creëert vertrouwen." 

Wat wil je meegeven aan biculturele vrouwen die interesse hebben de politiek in te gaan?

“Jouw stem is belangrijk. Als we ons allemaal inzetten, kunnen we echt verandering teweegbrengen. We hebben juist de stemmen nodig van vrouwen van kleur die momenteel zwaar worden ondervertegenwoordigd, zodat we een inclusievere Tweede Kamer krijgen. Uiteindelijk maken zij de wetten die ons allemaal aangaan. Niet alleen voor jezelf, maar ook voor je buurt, je wijk, je vrienden en familie.”

• Deel