Deze vrouwen werden ziek door hun borstimplantaten

Een borstvergroting is een populaire operatie, maar komt niet zonder risico’s. Steeds meer vrouwen realiseren zich dan ook dat ze doodziek kunnen worden door implantaten. Wij spraken drie vrouwen bij wie dit gebeurde.

Hoe oud was je toen je borstimplantaten besloot te nemen?

Stacy, 24 jaar: Ik was net twintig, precies één dag na mijn verjaardag heb ik ze laten plaatsen. Ik heb altijd gezegd dat ik het op mijn achttiende zou laten doen maar toch heb ik nog twee jaar getwijfeld. Voor mijn operatie was ik zo goed als plat. Ik vond het moeilijk om te zien dat meisjes om mij heen wel borsten kregen. Kleren zaten niet mooi omdat ik geen vrouwelijke vormen had en daarom voelde het alsof ik een stukje vrouwelijkheid miste. 
Nicole, 34 jaar: Ik was achttien jaar oud. Ik had zelf een A-cup en mijn vriendinnen hadden al mooie en vrouwelijke rondingen, dat miste ik. Achteraf gezien stond ik nog niet zeker genoeg in mijn schoenen om van mezelf te houden. 
Tosca, 27 jaar: Ik was eenentwintig jaar oud, maar vanaf mijn vijftiende ben ik er al mee bezig geweest. Al vanaf de puberteit zag ik dat mijn vriendinnen in mijn ogen ‘echte’ vrouwen werden. Terwijl zij tot volle bloei kwamen bleef ik steken op een kleine cup. Ik had nog de hoop dat mijn borsten op latere leeftijd zouden groeien. Dat bleek helaas niet het geval. Op mijn eenentwintigste had de onzekerheid mijn leven volledig overgenomen. Ik sloeg er zelfs sociale evenementen door over. Een borstvergroting leek de oplossing te zijn voor dit probleem, dus toen heb ik het laten doen. 

Waren de risico’s met je besproken? 

Stacy: Nee. De arts heeft zelfs een implantaat voor mijn neus doorgeknipt om te bewijzen dat het niet zou lekken. Wat hij aangaf was dat aan elke operatie risico’s kleven omdat je gaat snijden in een gezond lichaam. Maar over de risico’s van de prothese zelf heeft hij niks verteld.
Nicole: Nee. Ik vertrouwde mijn arts en die zei dat ik mij nergens druk over moest maken. Ik heb vervolgens twee keer prothesen laten zetten. Het eerste paar was gaan lekken. Dit maakte mij sceptisch over het tweede paar. Maar mijn arts ter zei dat dit kwam omdat ik veel te lang met oude prothesen had rondgelopen. Het nieuwe paar zou volledig risicovrij zijn. Ik geloofde hem. 
Tosca: Nee, totaal niet. Mijn arts beloofde mij dat de implantaten die hij gebruikte van hoge kwaliteit waren en geheel zonder risico’s. Er was volgens hem niks om mij zorgen om te maken. Ik was voor de ingreep bang dat mijn implantaten zouden scheuren. Maar hij zei dat de gel absoluut niet in mijn lichaam kon komen.Ook was ik bang voor kapselvorming. Bij kapselvorming maakt je lichaam bindweefsel aan rondom de prothese. Dit kan heel pijnlijk zijn en kan ervoor zorgen dat je borsten er lelijk uitzien. Hij zei dat te kunnen voorkomen. Voor al mijn twijfels had hij een oplossing.

Welke lichamelijke klachten kreeg je uiteindelijk van je implantaten?

Stacy: Ik werd er onwijs ziek van. Het begon met hartkloppingen, gevolgd door gewrichtspijn, rillerigheid en brain fog. Brain fog betekent dat je tijdelijk niet uit je woorden komt en de makkelijkste woorden kan vergeten. Ik ben voor alle symptomen naar artsen gegaan en niemand kon mij vertellen wat er mis was. Ik ben zelfs doorverwezen naar een psycholoog omdat ze dachten dat het iets mentaals was. De gewrichtspijn zette door in mijn handen en omdat ik kapster ben bracht dat mijn werk in gevaar. 
Nicole: Ik was mezelf niet meer. Ik was chronisch vermoeid, vergat woorden en zag niet meer helder. En het allerergste: ik kon mijn zoontje niet meer de liefde en aandacht geven die hij verdiende. Ik wilde mijn leven terug. Ik heb heel lang niet gedacht dat door mijn implantaten kon komen. Die optie was er nooit geweest. Totdat mijn osteopaat erachter kwam dat mijn lichaam een chemische toxische reactie had op bisfenol. Bisfenol komt voort uit plastic en zo legde ik de link met mijn implantaten. Mijn lichaam werd dus vergiftigd door plastic deeltjes die vrijkwamen in mijn lichaam. 
Tosca: Ik kreeg hele erge klachten waardoor mijn levenslust werd aangetast. Het begon met gewrichtsklachten die soms zo erg waren dat ik in een rolstoel moest. Verder had ik last van geheugenverlies, haaruitval, extreme vermoeidheid, tintelingen en zweetaanvallen. Geen dokter kon mij uitleggen waardoor het kwam. Op een gegeven moment zag ik online een post van een vrouw die haar benen was verloren door haar implantaten. Ik las haar verhaal en herkende veel dingen - waaronder de hevige pijn in haar benen. Vanaf dat moment voelde ik dat ik het antwoord had gevonden. 

Wat bleek er mis te zijn met je borstimplantaten?

Stacy: Mijn siliconen waren gaan zweten.Ik ben naar een arts gegaan die gespecialiseerd is in ziekte door borstimplantaten. Hij wist precies welke symptomen bij zwetende borstimplantaten horen en herkende het. Zweten houdt in dat de implantaten siliconen deeltjes afgeven in je lichaam, die je lichaam vervolgens afstoot. Vanaf het moment dat de implantaten in je lichaam zijn geplaatst worden die deeltjes al afgegeven. Je lichaam herkent de stoffen niet en vecht ertegen. Dit zorgde ervoor dat ik zo ziek werd. 
Nicole: Mijn eerste paar prothesen was gaan lekken en bij mijn tweede paar waren de prothesen gaan zweten. Mijn eigen lichaam werkte dus tegen mijn in plaats van voor mij. 
Tosca: Ik bleek het ASIA syndroom te hebben. Het ASIA syndroom houdt in dat je lichaam de siliconen afstoot. Ook mijn implantaten zijn gaan zweten. Daarbij stonden de siliconen die bij mij waren geplaatst in Amerika op de zwarte lijst. Achteraf zijn er dus genoeg verklaringen waarom ik me zo lang slecht heb gevoeld. Eindelijk een antwoord hebben geeft mij wel rust.

Wat voor advies zou je onze lezers willen meegeven? 

Stacy: Mocht je overwegen om borstimplantaten te nemen, denk er echt heel goed over na. Ik zou het persoonlijk zelfs afraden. Niks is belangrijker dan je gezondheid. En dat zet je ervoor op het spel. 
Nicole: Om geen borstvergroting te doen. Siliconen maken simpelweg niet gelukkig. Je hebt je hele leven nog voor je, gooi dat niet weg voor een grotere cupmaat. 
Tosca: Accepteer jezelf voor wie je bent en wees daar trots op. Hoe mooi is het dat iedereen uniek is en dat we er niet allemaal hetzelfde uitzien. En mocht je toch implantaten hebben of willen, houd jezelf in de gaten. Weet wat de symptomen kunnen zijn en wees je eigen bodyguard. Check ook of de implantaten die jij hebt niet in een ander land op de zwarte lijst staan. Maar over het algemeen is mijn advies: doe het niet.

• Deel