Deze vrouwen zaten in een gewelddadige relatie: “Hij gaf me een kopstoot”

Geweld in een relatie komt regelmatig voor. En vrouwen krijgen er vijf keer zo vaak mee te maken dan mannen. Toch zet niet elke vrouw meteen een punt achter een gewelddadige relatie. Het beëindigen ervan kan namelijk eng zijn. Wij spraken drie vrouwen die in zo’n relatie zaten en eruit zijn gekomen.

Hoe lang heb je in een gewelddadige relatie gezeten?

Hannah, 24: Een jaar. 
Anne, 29: Ik heb vier en een half jaar in zo’n relatie gezeten. 
Karolien, 25: Vijf jaar.

Hoe uitte dit geweld zich? 

Hannah: Zowel mentaal als fysiek. Mijn ex was narcistisch en daarom moest de hele wereld altijd om hem draaien. Alle connecties buiten hem om werden gecontroleerd en niet getolereerd. Mijn cirkel werd langzaam steeds kleiner totdat ik niemand meer zag behalve hem. Op een gegeven moment mocht ik alleen nog maar een prepaid telefoon van hem. Alleen zijn nummer stond dan in de contactenlijst. En dat moest vooral zo blijven. Naast het narcisme had hij ook nog losse handjes. Hij kneep en sloeg mij dagelijks. Een keer tot bewusteloos toe. 
Anne: Hij deed van alles. Hij wurgde me, gooide me van de trap af, sloeg me in elkaar en trapte me zelfs van een rijdende scooter af. Hij heeft me ook een keer bewusteloos gewurgd en is daarna een joint gaan roken. Toen ik bijkwam vroeg hij mij waarom ik ervoor had gezorgd dat hij dat moest doen. Ik antwoordde dat ik dat niet had gedaan, hierna gaf hij mij een kopstoot. 
Karolien: Het ging eigenlijk in stapjes en zo werd het steeds erger. Hij heeft me eerst helemaal gemanipuleerd. Hij zorgde ervoor dat mijn wereld zo klein werd dat ik echt helemaal van hem was. Hij werd boos als ik met een mannelijke collega sprak, en pakte me dan vast om me vervolgens in elkaar te slaan. Hij duwde me onder andere tegen de kachel en hield zijn handen om mijn nek. Hij verdraaide het uiteindelijk altijd zodat ik mij schuldig voelde. 

Waarom bleef je in deze gewelddadige relatie? 

Hannah: Ik dacht dat hij de enige was die van mij hield. En dat ik het ‘probleem’ was. Hij had mij volledig in zijn macht. Het voelde alsof ik geen kant op kon. Mijn sociale netwerk was heel beperkt geworden door hem. Hierdoor had ik bijna geen mensen meer om op terug te vallen. Er was niemand meer die mij vertelde dat wat hij deed fout was. Hij had mijn contacten beperkt tot alleen hemzelf. Ik zat in zo’n bubbel dat ik het normaal begon te vinden wat hij deed. Ik stond op automatische piloot. 
Anne: Uit pure angst ben ik in de relatie gebleven. De mishandeling was erg, maar de dingen waar hij mee dreigde als ik wegliep waren nog erger. Ik was bang waar hij toe in staat zou zijn. Hij dreigde mij te vermoorden en mijn familie wat aan te doen. Als dat soort dingen tegen je worden gezegd, dan handel je uit pure angst en niet uit verstand. 
Karolien: Hij had mij geïsoleerd en helemaal voor zichzelf. Ik had door zijn toedoen geen familie en vrienden meer waarop ik kon terugvallen. Ik was als het ware gevangen, en bang voor wat hij zou doen als ik weg zou gaan. Daarbij, waar moest ik heen? 

Wat was het moment dat je besloot de relatie te beëindigen? 

Hannah: Op een gegeven moment werd hij door de politie opgepakt. Hij werd aangehouden voor een openstaande staf en moest naar de gevangenis. Ik besefte me opeens dat ik vrij was van hem en zijn controle. Ik zag toen pas dat er mogelijkheden waren om hulp in te schakelen. Dat heb ik toen gedaan. 
Anne: Toen het mijn familieleden en vrienden begon op te vallen. Ik kon de blauwe plekken meestal wel verbergen, dus die zag je normaal niet. Totdat ik een blauw oog had en mijn moeder daar naar vroeg. Dit was het eerste besef moment. Hierna volgden mijn grootouders, ook zij zagen dat het niet goed ging. Steeds meer mensen kregen door dat ik er niet goed aan toe was. Op dat moment  wist ik dat het moest kappen. 
Karolien: Ik heb samen met mijn gewelddadige ex een zoontje gekregen. Ook na zijn geboorte bleven we ruzie maken en het fysieke geweld stopte niet. Op één avond werd ons zoontje wakker door het geluid van het fysieke geweld van mijn vriend naar mij toe. Dat was het punt waarop ik dacht, nu is het klaar. 

Hoe ben je uit de relatie gekomen? 

Hannah: Mijn ex hoefde niet lang in de gevangenis te zitten. Er moest dus snel actie ondernomen worden. Ik had de hulp van het wijkteam ingeschakeld, die gelukkig met spoed te werk gingen. Het team dat mij hielp bestond uit de politie, veilig thuis en een sociaal werkster. Zij hebben ervoor gezorgd dat ik in een crisisopvang terecht kon. Ik moest ervoor zorgen dat ik onvindbaar was voor hem. In de crisisopvang heb ik toen een nieuw telefoonnummer genomen en al mijn sociale media moeten verwijderen. Op die manier was mijn relatie verbroken. 
Anne: Hij is uiteindelijk opgepakt voor heling. Daarvoor moest hij vierentwintig dagen de cel in. Toen heb ik al mijn spullen gepakt en ben ik bij een vriend in een ander dorp gaan wonen. Mijn ex heeft vervolgens nog vaak contact proberen te zoeken. Maar ik heb hem sinds de arrestatie niet meer gezien. 
Karolien: Toen hij mij knock out had geslagen, hadden de buren dit ook horen gebeuren. Zij hebben hiervan melding gemaakt bij de politie. Zij belden vervolgens aan.  Mijn ex deed open.  Toen de politie binnen was durfde ik pas uit de wc te komen. Ik heb toen bij de politie aangifte gedaan en ben naar mijn moeder gevlucht. 

Was er een nasleep na de relatie? 

Hannah: Na deze relatie ben ik mezelf hard tegengekomen. Ik zag erna pas wat voor schade de relatie had aangericht. Niet alleen fysiek, maar juist ook mentaal. In het begin was ik vooral erg boos en verdrietig. Hij had er namelijk voor gezorgd dat ik mijn hele bestaan moest uitwissen. Mijn familie, vrienden, dochter en woonplaats moest ik achterlaten door hem. De toekomst was zo onzeker, het voelde alsof ik gestraft werd. Na een maand werd ik overgeplaatst naar een andere instantie in een andere stad. Eindelijk was er weer positief nieuws. Mijn dochter mocht namelijk weer bij mij wonen. We kregen de hulp die wij nodig hadden, maar zwaar was het wel. We moesten een nieuw leven opbouwen in een stad waar wij niemand kenden. Dat was en is nog steeds heel moeilijk. Vooral nieuwe mensen leren kennen vind ik lastig. Nu hebben we ons leven wel weer opgepakt. Ik ben begonnen met een nieuwe studie en mijn dochter doet het gelukkig goed op school. Ik krijg steun van mijn familie en mijn begeleider. Dat helpt.
Anne: Ik zit nu drie jaar later nog steeds in EMDR therapie. Ik heb tegen de psychoses aangezeten. Mijn hersenen stonden namelijk op vluchtmodus omdat ik altijd zo alert en angstig was geweest. Ik heb er ook een zware depressie aan overgehouden. Het vertrouwen van mensen vind ik heel moeilijk. Ik ben bijna al mijn vrienden hierdoor kwijtgeraakt, en nieuwe vrienden maken vind ik lastig. Ook kom ik moeilijk aan een baan. Dus de impact en nasleep van deze relatie is vrij heftig geweest.
Karolien: Mijn ex hield mij in de gaten en stuurde mij wel honderd berichten per dag. Hierdoor werd ik paranoïde en kwam ik uiteindelijk in een zware depressie terecht. Ik praat na vijf jaar nog steeds met psychologen. Ook heb ik de diagnose PTSS gekregen, hiervoor mag ik binnenkort in EMDR therapie. 

Heb je tips voor mensen die in een soortgelijke situatie zitten?

Hannah: Probeer hulp te zoeken als je in zo’n situatie zit. Het probleem ligt niet bij jou. Je bent veel meer waard dan dit. Wees altijd alert op bepaalde signalen. Je hoeft je er niet voor te schamen. Praat erover en zoek hulp.
Anne: Wees niet bang om hulp te vragen. Er zijn altijd mensen die je willen helpen, alleen moet je er wel om durven vragen.
Karolien: Ook al denk je dat het beter wordt, dat wordt het niet. Vraag daarom hulp. Bel de politie of andere instanties die je kunnen helpen met een vluchtplan. En of je nou in of uit de relatie bent, praat erover. 

• Deel