Saskia had last van genitale wratten: “Ik had nauwelijks seks”

Jaarlijks krijgen tienduizenden mensen de soa-diagnose van genitale wratten. Dat is veel, maar we horen er bijna niets over. Saskia (27) kreeg op haar twintigste last van genitale wratten en doet nu haar verhaal.

Wanneer werd je gediagnosticeerd met genitale wratten?
“Ik had vanaf mijn 17e tot mijn 20e een relatie, dat ging uit. Ik had maar twee bedpartners gehad in totaal. Daarna kreeg ik een nieuwe vriend, mijn derde bedpartner. Hij had in het verleden genitale wratten gehad en dacht dat hij er vanaf was, maar dat bleek niet zo te zijn. We hadden onveilige seks en zo is het aan mij overgedragen.”

Wat heb je toen gedaan?
“Ik woonde in een klein dorp, ergens in het midden van Nederland. Daar ging ik naar de dokter. Die wist eigenlijk vrij weinig af van deze soa, waardoor ik me best onbegrepen voelde. Het voelde alsof ze me zagen als een roekeloze slet. Ik weet niet of dat ook zo bedoeld was, maar ik weet nog dat het voor mij zo overkwam. Ze hebben mij toen eerst crèmes voorgeschreven en daarna wilden ze de wratjes aanstippen met stikstof. Maar bij mij zaten de wratten ook ín mijn vagina, en dan is stikstof geen optie. Ik ging dus verder met drie soorten crèmes. Dat was verschrikkelijk. Heel mijn huid ging naar de klote, dat deed zoveel pijn. Dat heb ik maandenlang moeten doen, maar het hielp niet. Ik bleef zoeken naar andere manieren, want ik wilde er écht vanaf.”

Waarom wilde je er zo graag vanaf?
“Ik kon er bijna niet naar kijken, ik vond het walgelijk. Het was bij mij zelfs zo erg dat de dokter mij heeft doorverwezen naar het ziekenhuis. Daar moest ik ze operatief laten verwijderen, volledig onder narcose. Ik dacht: ik ga deze operatie doen en daarna is het klaar. Toch kwam na afloop de arts naar mij toe met de woorden: “Ik ga eerlijk zijn, ik heb het nog nooit zo erg gezien bij iemand. We hebben niet alles kunnen weghalen.” Toen dacht ik wel even: het houdt nooit op.”

"Ik heb wel gedacht: daar gaan mijn beste jaren."

Hoe kijk je nu terug op die periode?
“Ik had al die tijd een relatie met dezelfde persoon. Mijn vriend voelde zich heel schuldig, maar we hebben beiden de keuze gemaakt om onveilig te slapen. Achteraf gezien heb ik veel steun gehad aan mijn vriend, maar ik heb wel gedacht: daar gaan mijn beste jaren. Ik heb in die periode nauwelijks seks gehad met hem. Dat was best heftig. Ik besefte me dat bijna alles in het dagelijks leven een seksuele ondertoon had. Mensen seksen in films, vriendinnen praten erover, je hoort het overal. En jij kan het niet. Dat vond ik echt heel lastig. En áls we dan eindelijk weer eens seks hadden, moest het met condoom. Dat werkte gewoon niet: als we elkaar dan per ongeluk aanraakten, moesten we gelijk onze handen wassen. Je bent met allerlei dingen bezig en dat is niet echt opwindend. Dat heeft ook een bepaalde impact gehad op onze relatie.”

We zijn nu zeven jaar verder. Is het uiteindelijk weggegaan?
“Uiteindelijk heb ik nog een operatie gehad, nam ik drie keer een vaccin en deed ik zelfs aan reiki-genezing, waardoor de energie in mijn lichaam weer in balans zou komen. Op een gegeven moment is de soa verdwenen, na 3,5 jaar ongeveer. Dat is heel lang. Het gaat vaak na maximaal vijf jaar weg, dus ik had voor mijn gevoel net zo goed niets kunnen doen.”

In 2020 zijn er meer dan 65.000 diagnoses van genitale wratten vastgesteld. Wat vind jij daarvan?
“Bij mij is het vrij snel geconstateerd, maar het moet over het algemeen wel sneller gediagnosticeerd worden. De soa zit ook niet in het ‘basispakket’ bij de GGD. Als je niet weet dat je het hebt, kan je veel mensen besmetten. Sterker nog, je kan genitale wratten zelfs krijgen terwijl je een condoom gebruikt. Het kan namelijk zijn dat het net boven je schaamstreek zit. Dan denk je: we hebben veilige seks, alles zit goed. En dan geef je het uiteindelijk alsnog door.”

"Ik schaam me niet snel, maar ik heb het niet aan de grote klok gehangen."

Wat vind jij van het beeld dat er heerst over genitale wratten?
“Dat beeld moet gewoon veranderd worden. Ik had het heel heftig, dat gun ik niemand. Maar het is niet gevaarlijk, dus het is in principe ook niet erg als je het hebt. De meesten hebben gewoon een paar kleine wratjes of merken zelfs helemaal niets. Het woord alleen al: genitale wratten. Die benaming vond ik zó kut. Ik vond het echt smerig en schaamtelijk. Ik sprak bijvoorbeeld ook van bultjes in plaats van wratten. Ik schaam me niet snel, maar ik heb het niet aan de grote klok gehangen. Er hangt nog steeds een stigma omheen: mensen zien een soa als heel vies. Ik ben héél erg tegen slut-shaming, maar ik had bijvoorbeeld ook maar drie bedpartners gehad toen ik dit kreeg.”

Hoe kan dat beeld volgens jou veranderen?
“Aan de ene kant wil je het echt niet verspreiden en normaliseren. Het blijft natuurlijk gewoon heel naar. Maar aan de andere kant wil je ook dat mensen zich er minder voor gaan schamen. Ik kon online bijvoorbeeld ook niets vinden over mensen die hetzelfde hadden. Ik las alleen maar medische artikelen op huisartsen sites. Ik voelde me best wel alleen destijds. Het was bijvoorbeeld best fijn geweest om dit interview te lezen op het moment dat ik het had.”

Wil je nog iets meegeven aan mensen die deze diagnose hebben?
“Meer mensen hebben het dan je denkt. Alleen niemand praat erover. Ik ben er bijvoorbeeld ook achter gekomen dat verschillende vriendinnen er last van hadden, alleen hebben we het daar nooit over gehad. En heel belangrijk: het lijkt soms van niet, maar het gaat écht over. Dan ben je vooral heel dankbaar en blij dat je weer gezond bent.”

Deal jij met symptomen van genitale wratten of andere soa’s? Maak dan een afspraak met de GGD of doe hier een online test.

Op zoek naar meer verhalen over seksueel overdraagbare aandoeningen? Check hier jullie belevingen met verschillende soa’s.

• Deel