Hoe is het om naar een zit-festival te gaan?

Deze zomer ging er een dikke streep door alle festivals. Gelukkig is er toch een beetje licht aan het eind van de tunnel. De organisatie van Phoenix Festival kwam namelijk met een alternatief op het normale festival: het zit-festival. Ik ging erheen om te ervaren hoe je zittend feest.

Ik ben altijd te porren voor een feestje. Vijf maanden zonder festivals is voor mij dus echt te lang. Toen ik hoorde dat er een zit-festival bij mij in de buurt kwam kreeg ik dat euforische festivalgevoel weer een beetje terug. Het feest waar ik naartoe ging werd georganiseerd door Phoenix. Normaal is dit een echt ‘stampfestival’ dat in de zomer plaatsvindt. Er komen allerlei verschillende genres. Denk aan hardcore, hardstyle en raw hardstyle. Deze zomer helaas geen outdoor festival, maar indoor zit-festivals. Ik koos voor een avondje raw hardstyle omdat dit mijn lievelingsgenre is. Ik had wel zin in een ouderwets avondje ‘klaplongen’, zoals wij het noemen.

Het zit-festival was in de grootste club van Nederland, Time Out in Gemert. Een gigantische club met zes zalen verdeeld over twee verdiepingen.Tijdens elke feestavond is Phoenix verdeeld over twee area’s. De dj’s - die de reguliere festivals ook zo missen - kunnen hierdoor op een avond meerdere setjes draaien. En zo kan het feest meer gasten ontvangen. Het feestje begon al toen we aankwamen bij de parkeerplaats. Daar stond iemand ons op te wachten.  Wij moesten voor onze area een trap op. Daar stond precies aangegeven hoe we anderhalve meter afstand konden houden. Elke keer liet de bewaker vier mensen binnen. Eenmaal binnen moesten we natuurlijk onze handen ontsmetten en bevestigen dat we écht geen klachten hebben. 

En dan ben je eindelijk binnen. Yes. Kippenvel van mijn tenen tot mijn kruin. Eindelijk hoor je de muziek weer door de speakers gieren. De zaal staat vol met statafels waar maximaal twee personen aan mogen zitten. Wij kiezen een tafeltje achterin de zaal uit. Op de plek waar wij normaal gesproken ook met onze groep zouden staan. De sfeer is als vanouds. Er heerst een soort saamhorigheidsgevoel. Mensen kijken naar elkaar en van een afstandje kan ik zien dat iedereen het leuk heeft. Serveerders lopen langs om je drankbestelling op te nemen en te serveren. Merchandise kan je bestellen via WhatsApp. Wanneer ik om mij heen kijk zie ik mensen soms stiekem iets aan elkaar doorgeven. Even ongemerkt bijpakken in de menigte is er nu natuurlijk niet bij. In de zaal zijn beveiligers die in de gaten houden of iedereen zich aan de maatregelen houdt. Wanneer je naar de wc moet loop je door afgebakende looplijnen. Wanneer je naar huis wil moet je ook via dezelfde looplijnen het pand verlaten. Erg goed geregeld dus.

Het feit dat je op je barkruk moet blijven zitten maakt het feest niet minder leuk. Iedereen zit vol met energie omdat we eindelijk weer mogen. De sfeer is er alleen maar beter op geworden. De dj’s hebben tijdens quarantaine tijd gehad een onvergetelijke set voor te bereiden.

Ja, je kan niet staan, springen of schuren. Maar vergis je niet. Met je armen kan je ook veel doen. En dat heb ik geweten. Want deze vijf maanden zonder feestjes waren ook vijf maanden zonder sportschool. Ik heb een onvergetelijke avond gehad maar ook een heleboel spierpijn. Een zit-festival is een welkome oplossing in de wereld van livestreams. Maar ik hoop dat we in de toekomst weer lekker in een veld kunnen stampen. Daar kan niks tegenop.

*afbeelding Wanyama-photo

• Deel