Jullie coming out verhalen: “Volgens kerkgenoten ga ik naar de hel”

Uit de kast komen is voor velen een grote stap. Soms zijn de reacties enorm positief, maar helaas vallen ze soms ook flink tegen. Wij waren benieuwd naar jullie coming out verhalen.

Anthonie: “Ik was vijftien jaar toen ik uit de kast kwam. Ik ben opgegroeid in een streng christelijk gezin. Ik durfde het ze niet face-to-face te vertellen dus ik heb een brief op de keukentafel neergelegd. De reacties van mijn familieleden waren niet mals. “Het is een ziekte en een fase”. “Sterkte hiermee, we hopen dat je een vrouw vindt die je leven verandert.” Ik had in die periode ook mijn allereerste vriendje. Ik heb hier wekenlang enorme ruzie om gehad met mijn ouders. In de kerk draaiden mensen hun hoofd om als ik langsliep. Ik kreeg veel verwijten en bedreigingen. Het was echt een afschuwelijke periode. Ik heb het uiteindelijk ook uitgemaakt met mijn toenmalige vriendje. Ik trok het gewoon niet. Na een lange tijd heb ik geleerd dat ik me juist niet hoef te schamen voor wie ik ben. Ik woon nu samen met mijn vriend. En mijn ouders zijn zelfs langs geweest op de housewarming. Ik weet dat ze het nooit volledig zullen accepteren. Maar dit kleine stapje betekent al heel veel voor mij.”

Liza: “Ik besloot stiekem op date te gaan met een meisje waar ik gevoelens voor had. Ik wilde mijn ouders nog niet vertellen dat ik lesbisch was. Mijn zus was namelijk net uit de kast gekomen als transgender. Het voelde voor mij alsof het teveel voor mijn ouders zou zijn als ik ook nog uit de kast zou komen. Op de weg terug naar huis van de date raakte ik verdwaald. Toen moest ik het wel tegen mijn moeder vertellen, want zij kwam me ophalen. Mijn moeder zei dat ze het stiekem al wist en dat ze het alleen maar leuk voor me vond. Vervolgens vertelde mijn moeder me dat ze bi is. Dit kwam voor mij als een shock, want ik zag het totaal niet aankomen dat ook zij uit de kast zou komen. De rest van de familie heeft er nooit raar van opgekeken. Mijn broertje is homo, mijn zus is transgender en mijn moeder is bi. Wij hebben dus een echt LGBTQIA+ gezin.”

Mika: “Ik was zestien toen ik uit de kast kwam als aseksueel. Mijn familie reageerde verbaasd maar wel begripvol. Ze wisten niet goed wat aseksualiteit precies betekende. Ik heb ze er veel over uitgelegd en met ze over gepraat. Mijn ouders en zusje hebben me nooit veroordeeld en altijd gesteund in mijn proces van uit de kast komen. Helaas reageerden mensen op school minder positief. Ik kreeg vaak te horen dat er überhaupt niemand seks met me zou willen en dat ik een creep was. Vanuit school was er weinig ondersteuning bij mijn coming out. Terwijl dat er wel was voor kinderen die bijvoorbeeld homo waren. Mensen weten vaak niet wat aseksualiteit precies is en dan wordt het maar genegeerd. Ik ben nu 21 jaar en ik krijg soms nog steeds lacherige reacties als ik het vertel. Gelukkig heb ik fijne vrienden en familie die me accepteren zoals ik ben.”

Thijs: “Ik was in een attractiepark met mijn beste vriendin. Ik had heel groot ‘ik ben gay’ op een A4-vel geschreven. Ik hield dit papier omhoog toen er een foto in de achtbaan werd gemaakt. Toen we samen naar de foto gingen kijken schrok ze enorm. Ze had het totaal niet zien aankomen. We hebben daarna wel heel fijn kunnen praten. Ik heb het diezelfde avond aan mijn ouders verteld. Hun reactie was minder positief. Ze konden het moeilijk accepteren. Het heeft tijd gekost voor mijn ouders om hiermee om te leren gaan. We zijn nu anderhalf jaar verder en inmiddels begrijpen en steunen ze me wel. Ondertussen zijn ook al mijn goede vrienden op de hoogte.  En het bijzondere is dat mijn homofobe beste vriend de meest positieve reactie gaf. Voor de rest van mijn omgeving moet ik nog uit de kast komen, dit zal een proces zijn dat nooit stopt.”

Joy: “Ik ben opgegroeid in een klein en gelovig dorp. Dit heeft mijn coming out niet makkelijker gemaakt. Toen ik ontdekte dat ik verliefd was op mijn beste vriendin heb ik dit met een andere vriendin gedeeld. Zij heeft dit helaas tegen iedereen verteld. Ook tegen mijn beste vriendin. Toen zij erachter kwam dat ik verliefd op haar was heeft ze me afgewezen. Ik kwam huilend thuis en heb toen tegen mijn moeder verteld dat ik lesbisch ben. Zij geloofde me niet en heeft me vervolgens een week genegeerd. Dit was geen makkelijke periode voor mij. Ik ben meerdere keren met haar in gesprek gegaan. Ze wil er niks van weten. Ik mag doen wat ik wil als zij er maar geen last van heeft. Mijn vader heeft er nooit iets over gezegd en doet dat nu nog steeds niet. Mijn opa en oma vinden het wel hartstikke leuk voor me. Maar ik krijg ook veel reacties van mensen van de kerk. Ze zeggen dat ik niet moet toegeven aan deze zonde en dat ik anders naar de hel ga. Dit doet pijn maar ik laat me niet tegenhouden. Ik wil gelukkig leven en mezelf zijn.”

• Deel