Marieke kwam er na twee jaar achter dat ze chlamydia had: “Ik verloor een bloedprop ter grootte van een tennisbal”

Toen Marieke (28) nog af en toe seks had met haar ex, had ze niet verwacht chlamydia te krijgen. Toch kreeg ze steeds meer last van haar baarmoeder. “De dokters wisten maar niet wat er aan de hand was, terwijl ik overal pijn had.”

 “Het begon allemaal bij mijn ex. Hij ontkent het tot op de dag van vandaag nog steeds glashard, maar ik moét het van hem hebben gekregen. We hadden destijds samen al een kind, maar we waren niet meer samen en hadden onveilige seks. 

Toen ik na een tijdje opeens hele rare afscheiding kreeg, wist ik gelijk dat er iets aan de hand was. Toch kwam het niet in mij op dat ik een soa had. Het was namelijk geen constante afscheiding: het dook altijd op als ik aan het einde van mijn menstruatiecyclus zat. Het rook heel apart. Geen visgeur, waar je veel over leest en hoort. Het was nog viezer dan dat. Ik kan niet eens uitleggen waar het nou precies naar rook, maar ik zou de geur zo herkennen. Ik deed zelfs een tampon in om de geur te maskeren. Ik was bang dat anderen het zouden ruiken. Toen ik het aan mijn gynaecoloog vertelde, kreeg ik daar niet echt antwoord op. Alles was gewoon ‘prima’ in haar ogen.  

"Zelfs de verloskundigen hadden zoiets van: ‘Wat is dit dan?’”

Toen ik een paar maanden later zwanger was van mijn tweede kind (van hem), verdween alles als sneeuw voor de zon. Ik werd niet meer ongesteld, dus de geur was weg. Toen ik eenmaal beviel van mijn dochter, kwam er enorm veel bloed vrij. Een mega stolsel. Zelfs de verloskundigen hadden zoiets van: ‘Wat is dit dan?’ Er werd overlegd of ik een bloedtransfusie nodig had, maar ik heb die uiteindelijk niet gekregen. 

Toen ik mijn dochtertje borstvoeding begon te geven, gaven de dokters al aan dat ik hier misschien een aantal naweeën van zou kunnen krijgen. Dit omdat je baarmoeder samenkrimpt als je borstvoeding geeft. Toch deed het zo onwijs veel pijn bij mij, dat ik dacht: als alle vrouwen dít meemaken, snap ik niet waarom het nog wordt gedaan. Het voelde echt alsof ik opnieuw moest bevallen. 

Omdat ik in een flat woon, wilde ik minstens één keer per dag even naar buiten. Ik had natuurlijk al een zoontje van drie, en daar wilde ik ook leuke dingen mee doen. Toch kon ik op een gegeven moment zelfs de trappen bijna niet meer af. Op een dag gingen we weer naar buiten. Ik heb daar vijf minuten gelopen, waarna ik in de gang in elkaar ben gezakt. Ik ben toen naar de dokter gegaan, waar ik te horen kreeg dat ze niet wisten wat er aan de hand was. Ik kreeg wat medicijnen mee, maar dat hielp niet. De dag daarop had ik weer extreem veel pijn en ben ik opgenomen in het ziekenhuis. Daar kreeg ik morfine en hebben ze een echo gemaakt. Toch zag alles er weer ‘prima’ uit. Maar ik wist: er is iets aan de hand.  

"Ik kon de pijn na twee jaar niet meer verdragen”

Ik had sinds de bevalling geen seks meer gehad, maar zeven maanden later leerde ik mijn toenmalige vriend kennen. De eerste keer seks deed zoveel pijn. Ik dacht heel even: misschien komt het omdat ik zolang geen seks heb gehad. Maar na mijn bevalling was ook het geurtje terug én verloor ik nog steeds veel bloed. Ik heb maanden na mijn bevalling nog een bloedprop ter grootte van een tennisbal verloren. Dat was de druppel. Ik heb toen de huisarts gebeld omdat ik dacht dat de prikpil hierbij kon helpen. Ik ben toen weer doorverwezen naar de gynaecoloog, deze keer voor een check. De afspraak stond eigenlijk in september, maar ik heb in juli smekend opgebeld of het alsjeblieft eerder kon. Ik kon de pijn na twee jaar niet meer verdragen. 

Gelukkig kon ik gelijk terecht. De gynaecoloog bracht het echoapparaat naar binnen en zei: ‘Wat is dit? Heel jouw eileiders zitten bomvol met vocht.’ Ik vroeg hoe dit kon, waarop ze aangaf: ‘Het kan een soa zijn.’ Ik vertelde dat me dit heel sterk leek, omdat de laatste keer onveilige seks inmiddels al jaren geleden was. Toch werd er een soa-test afgenomen, waarna ik anderhalve dag later te horen kreeg dat ik chlamydia had. Ergens vond ik dat heel erg, maar ik dacht ook: eindelijk weet ik wat ik heb.  

"Mijn gynaecoloog zei dat ik waarschijnlijk nooit meer zwanger kan raken op een natuurlijke manier”

Ik heb toen voor 2,5 week tientallen antibioticapillen gekregen. Ik moest later terugkomen voor een vervolgtest. Zelfs die testte nog positief. Twee maanden daarna moest ik wéér terugkomen. Toen pas was alles weg. Mijn gynaecoloog zei dat ik waarschijnlijk nooit meer zwanger kan raken op een natuurlijke manier. Destijds was ik helemaal niet bezig met een derde kind. Maar als ik nu iemand tegenkom waar ik nog een kind mee wil, wordt het wel een ding. 

Ik voel nog steeds elke maand de eisprong. Het eitje moét eruit, via mijn eileiders. Door alle ontstekingen die ik daar heb gehad, loop ik nog steeds krom wanneer dit gebeurt. Ik slik dan de hele dag ibuprofen, en dat zal waarschijnlijk altijd zo blijven. 

Laatst kwam de GGD naar buiten met het nieuws dat chlamydia veel minder schadelijk is dan dat ze voorheen dachten. Ik las dat en dacht: dit kan toch niet? Ik zeg niet dat het bij iedereen zo heftig is, maar het blijft een bacterie. Bij sommigen zal het echt wel vanzelf weggaan, maar het is algemeen bekend dat vrouwen er onvruchtbaar van kúnnen worden. Of dat nu gepaard gaat met pijn, of niet. Vandaar dat ik het ook belangrijk vind om mijn verhaal te doen. Onvruchtbaarheid door chlamydia kan voorkomen worden, maar door dit soort nieuwsberichten zien vrouwen de ernst er misschien niet meer van in. Laat je alsjeblieft regelmatig testen, want niet elke sekspartner is te vertrouwen. Chlamydia is écht een sluipmoordenaar.” 

• Deel