Verwekt door dezelfde spermadonor: “Ik had er opeens veertig broers en zussen bij”

Erachter komen dat je nog tientallen halfbroers- en zussen hebt rondlopen. Klinkt als iets uit een film, toch? Voor Nathalie en Jordy is dit hun realiteit. Zij zijn allebei met behulp van een spermadonor geboren. Maar diezelfde donor zou rond de tweehonderd kinderen hebben verwerkt. Dit is hun verhaal.

Kan je wat vertellen over je jeugd en je verwekking?

Nathalie: Ik ben opgegroeid met het idee dat de huidige man van mijn moeder mijn biologische vader was. Mijn zusje was wel verwekt door mijn ouders, dus ik had geen reden om hierover te twijfelen. Pas op mijn achttiende is verteld dat ik verwerkt ben door een spermadonor. Mijn ouders moesten mij dit vertellen omdat mijn (niet-biologische) vader mij graag officieel wilde adopteren. Hiervoor moest ik goedkeuring geven. Zo ben ik erachter gekomen dat hij niet mijn biologische vader was. 
Jordy: Ik ben als enig kind opgegroeid met mijn moeders. Mijn twee moeders hadden een kinderwens en besloten daarom een spermadonor in te schakelen. Dit hebben mijn ouders nooit voor mij verborgen. Op mijn zesde verliet één van mijn moeders ons. Ik ben toen voornamelijk opgevoed door mijn biologische moeder. 

Hoe ben je erachter gekomen wie de spermadonor was?

Nathalie: Op mijn achttiende ging ik naar het ziekenhuis om uit te zoeken wie mijn biologische vader kon zijn. Helaas kwam daar niks uit en werd de zoektocht daarom stilgelegd. Totdat ik op een avond naar RTL Late Night aan het kijken was. Er was een meisje te gast die haar donorvader had gevonden via een donorkind/vader-Facebookgroep. Ik heb in die groep toen aangegeven wanneer ik geboren ben en in welk ziekenhuis ik ben verwekt. Zonder resultaat. Ik heb toen een donormatch-test gedaan en kwam erachter dat mijn donorvader bekend was in het systeem. Toen bekend werd dat ik ook halfbroertjes- en zusjes had heb ik contact opgenomen met één van mijn halfzusjes. Zij is de contactpersoon van onze groep. Ik ben met haar uit eten geweest en niet veel later heb ik een groot deel van de groep ontmoet. Er waren toen veertig kinderen erkend.
Jordy: Ik ben nooit echt actief op zoek geweest naar mijn biologische vader. Mijn ex-schoonmoeder was degene die mij eigenlijk deze kant op heeft gewezen. Zij had op televisie gezien dat een paar broers en zussen elkaar gevonden hadden omdat ze dezelfde spermadonor hadden. Mijn ex-schoonmoeder vond mij wel op hen lijken, en ik eigenlijk ook. Ik heb toen één van de zussen opgezocht en contact opgenomen. Uiteindelijk bleek ik een match te zijn met dezelfde donorvader als zij. En toen kreeg ik er opeens een hoop broers en zussen bij. Nathalie is daar één van. 

Wat heeft dit met jou gedaan?

Nathalie: Dat ik opeens veertig broers en zusjes had was natuurlijk een shock. Ik ga nu met sommige van mijn broertjes en zusjes om. Het is grappig want ik herken sommige dingen van mezelf in hen. We voelen elkaar aan en hebben een band die verder gaat dan vriendschap. Ik ben niet betrokken met de hele groep, maar dat is ook lastig als je met zoveel bent. 
Jordy: Mijn reactie was dubbel. Ik was opgegroeid zonder broers of zusjes en opeens kreeg ik er tientallen bij. Ik heb het zelf wel altijd als iets positiefs ervaren. Je deelt toch allemaal hetzelfde DNA en gaat door hetzelfde heen. Het voelde voor mij meer als een toevoeging, dan dat er iets van me werd afgenomen. 

Hoe heeft hij hiermee weg kunnen komen?

Nathalie: Eigenlijk mag je als spermadonor maar vijfentwintig kinderen. Maar mijn biologische vader heeft op illegale wijze bijna tien keer meer kinderen kunnen verwekken. Hij doneerde telkens op verschillende locaties en daardoor kon hij ermee wegkomen.
Jordy: Onze biologische vader heeft een keer uitgerekend dat hij zo’n tweehonderd vrouwen heeft geïnsemineerd. Arts Jan Karbaat heeft er voornamelijk voor gezorgd we nu met zoveel zijn. Hij heeft het sperma van de donor veel vaker gebruikt dan nodig en toegestaan is. Al die jaren kon mijn biologische vader zijn sperma doneren bij de kliniek van Karbaat, zonder dat iemand ervan opkeek. Er zijn nu tachtig kinderen erkend. Maar er moeten er dus nog zo’n honderdtwintig rondlopen. 

Weten jullie waarom hij het gedaan heeft?

Nathalie: Mijn biologische vader heeft mentale beperkingen en daarom grotendeels uit eigenbelang gehandeld. Door deze beperkingen heeft hij niet doorgehad wat de effecten van grootschalig doneren konden zijn. Hij heeft er nooit bij stilgestaan dan dit negatief zou kunnen uitpakken voor de kinderen en families.
Jordy: Onze biologische vader had zelf wat mentale problemen waardoor hij geen gezinsleven kon hebben. Hij wist dus dat een eigen familie er nooit in zou zitten voor hem. Hij dacht vrouwen zo te geven wat zij verlangden, namelijk een kind. En zo had hij toch een soort familie. Ik zie mijn vader nu af en toe. Voor de broers en zussen die net hebben gehoord dat zij een match zijn organiseren wij een dinertje. Hier is onze biologische vader dan ook bij. We zijn dan ongeveer met een groep van tien. Zo willen we een relaxte sfeer creëren voor de broers en zussen die hem net leren kennen. 

Hoe is het contact met jullie broers en zussen?

Nathalie: We hebben een Facebookgroep waar bijna alle broers en zussen in zitten. In de groep wordt vanalles besproken en gedeeld. Verder ga ik met een aantal broers en zussen goed om.
Jordy: Onze Facebookgroep bestaat momenteel uit ongeveer zeventig man. Soms komt er iemand bij en soms gaat er iemand weg. Een paar van ons delen het wanneer zij iemand tegenkomen die op ons lijkt. We gaan er dan niet altijd op af, maar kaarten wel aan dat het een eventuele broer of zus zou kunnen zijn. Je moet er wel voorzichtig mee zijn. Sommige mensen willen het namelijk liever niet weten. Als je een positieve match blijkt te zijn zoekt een zus van ons contact met je op. En vertelt je over het bestaan van de groep. 

Hoe staan jullie moeders hierin?

Nathalie: Mijn moeder voelde zich voorgelogen. Je legt jouw toekomst letterlijk in de handen van de dokter die jouw spermadonor vindt. Als je er dan achterkomt dat er veelvuldig mee gesjoemeld is doet dat wat met je. Ook kwam het profiel van mijn biologische vader totaal niet overeen met het profiel dat haar beloofd werd. Ze had aangegeven dat ze een Nederlandse, witte spermadonor wilde. Mijn biologische vader bleek uiteindelijk half-Surinaams te zijn. Ik denk dat ze door naar mij te kijken wordt herinnerd aan de manier waarop ze toen is bespeeld. Onze band is sinds het vinden van mijn biologische vader flink verslechterd. 
Jordy: Mijn moeder vond de manier waarop het was gegaan natuurlijk niet netjes. In het begin waren we met drieëntwintig en dat vond ze wel even spannend. Maar toen er steeds meer bijkwamen ging de spanning om in een soort ongeloof. Het belangrijkste voor haar was uiteindelijk dat ik er oké mee was. 

Had je achteraf wel of niet de waarheid willen weten? 

Nathalie: Jawel. Ik vind het fijn dat ik nu weet waar mijn roots liggen. Hierdoor ben ik me bijvoorbeeld meer gaan verdiepen in black culture. Een gegeven waar ik eerst nog geen connectie mee voelde. Maar juist hierdoor nog meer de schoonheid van in zie. De waarheid heeft mij veel inzichten en bijzondere vriendschappen gegeven. 
Jordy: Jazeker. Ik had hiervoor geen vader, broers of zussen. En nu heb ik een hele sportschool vol familie. Het voelt echt als verrijking om zo’n unieke band te hebben met zoveel mensen. Ik heb de waarheid nooit als iets negatiefs gezien.

• Deel