Kaartje gezocht: Boris Godoenov
Voor de Stopera in Amsterdam staan tientallen mensen met kartonnen bordjes in hun handen waarop staat: kaartje gezocht. Ik ben bij de generale repetitie van de opera Boris Godoenov in de regie van Kirill Serebrennikov. Normaliter leggen operaliefhebbers bijna 200 euro neer om plaats te nemen op het rode pluche. Maar dat is vanavond anders. De generale repetitie is eigenlijk alleen bedoeld voor het oog van vrienden en familie en wat andere uitverkorenen, maar de hardcore fans hebben zoals altijd een maas in de wet gevonden. Zij staan op het plein, voor de draaideuren, zelfs naast de ouvreuses bij de ingang in hun beste kleding af te wachten op het verlossende woord dat iemand een gratis kaartje over heeft. Want iedereen wil zien wat Kirill Serebrennikov tot leven heeft gewekt.
Het decor is imponerend. De dwarsdoorsnee van een Oostblok flat staat in zijn geheel op het toneel. In iedere kamer gebeurt iets. Ik weet niet waar ik mijn ogen moet laten rusten. Een kamer barst uit van de mensen, in een andere kruipen ze op elkaar, om zich daarna te wassen in een krakkemikkig bad. Dan landt mijn blik op een man die alleen is. Hij heeft papieren aan de wand geprikt, en hangt protestleuzen aan de rand van zijn piepkleine appartement. Dit is de schrijver Pimen, uitgevoerd door Vitali Kovaljov. Het is deze man die me door de voorstelling heen sleept, op wie mijn oog de hele tijd blijft plakken.
Ik weet dat het eigenlijk de bedoeling is bij een opera om je van tevoren in te lezen. Ik had inleidingen moeten bijwonen, programmaboekjes moeten doorspitten, of desnoods aan degene naast me moeten vragen: waar gaan we in hemelsnaam zo naar kijken? Ik heb het allemaal niet gedaan. Misschien komt het door de regie van Serebrennikov, maar het maakte niet uit. Hoewel ik het verhaal amper kon volgen, heb ik me geen seconde verveeld. Er gebeurde zo belachelijk veel, dat het haast onmogelijk was om af te dwalen. De Russische burger stond voorop, in al zijn of haar facetten. Dronkenlappen, flitsbezorgers, monniken, sekswerkers en cameramannen. Ze waren er allemaal.
Voor alle mensen die ook een gratis kaartje willen, maar naast geld lappen ook weigeren om uit hun huis te komen, is er een oplossing. NPO Klassiek zendt de opera in zijn geheel uit. Maar wees snel wat het staat slechts een week online.
Alma Mathijsen
Zal nooit ergens aankomen zonder snacks, zelfs in het theater smokkelt ze chips mee. Leest boeken het liefst in een keer uit, bij voorkeur in bad met extreem veel schuim en een bord pasta. Schrijft in de tussentijd romans over alles wat haar hart doet breken.
Vond je dit leuk?
Op de hoogte blijven?
Schrijf je in voor de NPO Cultuur nieuwsbrief en ontvang iedere vrijdag mooie, inspirerende en interessante tips. Van kunst tot film en van muziek tot theater, zo hoef je niets meer te missen!