Dance like nobody's watching
Donderdagmiddag: het drukste moment op het NTR kantoor in Hilversum. Geen werkplek is onbezet, iedereen is geconcentreerd aan het werk. Behalve ik. In mijn oren klinkt het concert van Ladies of Soul (MAX), en terwijl Trijntje Oosterhuis, Edsilia Rombley, Candy Dulfer en Berget Lewis in bordeauxrood door het publiek richting het podium lopen, moet ik alle zeilen bijzetten om niet uit volle borst mee te zingen. Soms, tijdens refreinen van Average White Band’s Pick Up The Pieces of Rufus & Chaka Khan’s Ain’t Nobody kan ik me niet meer bedwingen en ontsnappen er een aantal (zittende) dansmoves. Het is overduidelijk: dit concert laat zich niet op de achtergrond spelen.
De avond opent groots, bijna theatraal, met bombastische soulmedleys en een bak aan glitter, haar en gelikte arrangementen. Alles is groots: van de achtergrondzangers tot de choreografie van de dansers, van het lichtplan tot de blazerssectie. Het is soul zonder rafelrandje. Toch zijn het de momenten van verstilling die het hardst binnenkomen. Wanneer Trijntje Oosterhuis in haar eentje What the World Needs Now zingt, is het alsof alles even stilvalt. “De wereld brandt en het enige wat de wereld nu nodig heeft is liefde.” Dit is Trijntje op haar best: niet te veel poespas, haar stem is goed genoeg.
Tussen de ballads door blijft het tempo hoog. Berget Lewis zingt met zoveel kracht en souplesse dat je haar zo op een Motown-plaat uit de jaren zestig zou zetten. Candy Dulfer gooit er een funky saxofoonmedley in die precies doet wat hij moet doen: je wil bewegen. En Edsilia Rombley? Die zingt met zichtbaar plezier en emoties een liedje van Oletta Adams, die sinds kort niet meer tourt. Ondanks dat Glennis Grace de groep vorig jaar heeft verlaten, voelt het optreden compleet, vooral ook omdat er genoeg ruimte is voor gastartiesten. In de eerste helft van het concert dat op 25 mei wordt uitgezonden is de Nederlandse zangeres en danseres Numidia te zien terwijl ze liedjes van Etta James zingt. In het tweede deel van het Ladies of Soul concert, dat wordt uitgezonden op 1 juni, komen Shirma Rouse en de discolegende Sister Sledge langs.
Tip van mij: luister dit concert niet op kantoor, al neem ik aan dat je dat toch al niet van plan was. Je hebt ruimte nodig. Om te dansen en te zingen like nobody’s watching. Dit is geen achtergrondmuziek, maar een feestje waar je middenin wil zijn.
Remi Kerkhoven
Is onmogelijk aan te treffen zonder een boek op zak, muziek op haar oren (als er maar enige vorm van groove in zit) of filosoferend over de talloze films die ze in kleine filmhuizen heeft gezien. Het liefst op de hoogte van alle nieuwtjes in het culturele landschap, zodat ze kan opscheppen.
Vond je dit leuk?
Op de hoogte blijven?
Schrijf je in voor de NPO Cultuur nieuwsbrief en ontvang iedere vrijdag mooie, inspirerende en interessante tips. Van kunst tot film en van muziek tot theater, zo hoef je niets meer te missen!