De engste van allemaal
Elke vrijdag ploft Alma Mathijsens nieuwsbrief vol kunst en cultuur op de digitale deurmat van onze abonnees. Voor wie, tot ons verdriet, nog niet is ingeschreven op deze wekelijkse parel, delen we haar overdenkingen ook hier. Zo blijf je toch op de hoogte van Alma’s kijk op alles wat er nú te zien, te beluisteren of te bezoeken is in het culturele landschap.
Ik ben een angsthaas. Ik schrik van mijn eigen deurbel. Ik slaap met alle ramen potdicht. Horrorfilms kijken is dus uitgesloten. Wat ik betreur, want ik hou van genrefilms. Maar ik heb onlangs een loophole gevonden. Een die iedereen gaat helpen die graag wil weten wat er in horror gebeurt zonder angst te hebben voor maandenlange, zichzelf herhalende nachtmerries: kijk zodra je wakker wordt. Dan is er nog een hele dag waarin de paniek weer kan zakken en vloeit die niet over in je dromen. In het geval van Moloch zou ik aanraden echt om 8 uur ’s ochtends te beginnen. Dit is veruit de engste film van de drie. Ik heb meerdere keren met mijn handen voor mijn ogen gekeken, ook al kwetterden merels vrolijk in het ochtendlicht voor mijn raam. Nederland blijkt een enorm vruchtbaar landschap te hebben voor horror. Regisseur Nico van den Brink gebruikt de mythes over veenlijken om ons de stuipen op het lijf te jagen.
Sallie Harmsen speelt de jonge vrouw Betriek, die met haar dochter bij haar ouders in een landrijke omgeving woont. Vlak bij haar huis worden opgravingen gedaan naar eeuwenoude lichamen die perfect zijn gepreserveerd in het veen. Betriek wordt getormenteerd door nachtmerries die haar flarden uit haar verleden voor spiegelen. Als kind zat ze opgesloten in de voorraadkast toen haar oma een verdieping hoger werd vermoord door een indringer. Bloed sijpelde tussen de plinten naar beneden, druppelde op het kind, dat zich steeds verder achter de planken verstopte.
Diep in de nacht scharrelt er iemand rond hun huis. Plotseling staat er een man in de woonkamer, hij drinkt een glas melk. Ik weet niet waarom, maar precies dit is mijn grootste nachtmerrie. Betriek waarschuwt haar moeder die ook beneden is, maar de man grijpt haar bij haar voet en probeert haar met een mes in de mond te steken. Het loopt net goed af, maar vanaf dat moment wil Betriek koste wat het kost weten wat er gaande is met haar familie die haast vervloekt lijkt.
Alma Mathijsen
Zal nooit ergens aankomen zonder snacks, zelfs in het theater smokkelt ze chips mee. Leest boeken het liefst in een keer uit, bij voorkeur in bad met extreem veel schuim en een bord pasta. Schrijft in de tussentijd romans over alles wat haar hart doet breken.
Vond je dit leuk?
Op de hoogte blijven?
Schrijf je in voor de NPO Cultuur nieuwsbrief en ontvang iedere vrijdag mooie, inspirerende en interessante tips. Van kunst tot film en van muziek tot theater, zo hoef je niets meer te missen!