Een onoverwinnelijke zomer
In juli Simone Atangana Bekono het schrijven van de NPO Cultuur nieuwsbrief over. Deze brief vol kunst en cultuur ploft iedere vrijdag op de digitale deurmat van onze abonnees. Voor wie, tot ons verdriet, nog niet is ingeschreven op deze wekelijkse parel, delen we haar overdenkingen ook hier.
‘Hartje winter ontdekte ik in mezelf een onoverwinnelijke zomer.’ Met die poëtische woorden van de Franse schrijver Albert Camus begint de documentaire O Amor É Único (2018) van Marina Meijer. We volgen de tachtigjarige Dona Alva, een stoere dame met de bijnaam ‘de machovrouw’. Alva heeft net haar man verloren na een lang en liefdeloos huwelijk en verlaat hun boerderij om naar het centrum van het aanliggend bergdorpje te verhuizen. Daar is ze vastbesloten om nu het nog kan de liefde van haar leven te vinden. Tussen de dorpskerk en het café, met een weelderig berglandschap op de achtergrond, valt haar oog op haar veertig jaar jongere klusjesman. Hoewel haar familie zich zorgen om haar maakt en de klusjesman niks van haar avances moet hebben, houdt Alva zich koppig vast aan haar gevoelens.
Toen deze docu in 2018 op IDFA in première ging, leek het me een grappig, apart portret over een oudere vrouw die haar vervlogen jeugd niet los kan laten. Ik was echter getroffen door de vele emoties die Dona Alva in mij opriep. Want haar onhandige zoektocht naar liefde in de zogenoemde ‘winter van haar leven’ wordt door Meijer diep serieus genomen en roept bovendien de vraag op waarom Alva’s verlangen naar romantiek en passie zo makkelijk door haar omgeving wordt weggewuifd. Want hoezo vindt iedereen Alva een oud besje met ijdele hoop, in plaats van een dappere vrouw die ondanks wat haar omgeving zegt, vasthoudt aan een universele behoefte? En is het eigenlijk niet een wonder dat het haar lukt hardop uit te spreken wat haar op ‘t hart ligt, na zo’n lange tijd gebukt gaan onder de dwangbuis van conservatief christelijke tradities? Of Alva nou slaagt in haar jacht op de liefde of niet, de documentaire laat zien dat die zoektocht op zichzelf al moedig is. Uiteindelijk kun je niets anders dan keihard voor Alva juichen.
Simone Atangana Bekono
Simone Atangana Bekono is schrijver van zowel proza als poëzie, docent en redacteur. Ze debuteerde in 2017 met de dichtbundel hoe de eerste vonken zichtbaar waren. Daarna verscheen in 2020 haar debuutroman Confrontaties, die werd genomineerd voor de Libris Literatuurprijs 2021 en bekroond werd met de Hebban Debuutprijs, het Beste boek voor jongeren en de Anton Wachterprijs 2022 voor het beste literaire prozadebuut. Hierna schreef ze de novelle Zo hoog de zon stond (2022) en onlangs de dichtbundel Marshmallow (2024), waarvoor ze de Jan Campertprijs 2024 ontving. Ze treedt geregeld op in zowel binnen- als buitenland en haar werk is vertaald in onder andere het Engels, Frans, Afrikaans en Italiaans.
Vond je dit leuk?
Op de hoogte blijven?
Schrijf je in voor de NPO Cultuur nieuwsbrief en ontvang iedere vrijdag mooie, inspirerende en interessante tips. Van kunst tot film en van muziek tot theater, zo hoef je niets meer te missen!