Elisa, Lisa, Elizabeth

Het stuk My Fair Lady gaat over het ‘eenvoudige’ meisje Eliza dat op de markt bloemen verkoopt en daar de nette meneer Higgins tegenkomt, die er een uitdaging in ziet haar haar platte accent af te leren, zodat ze door zou kunnen gaan voor een hertogin. Ze krijg spraaklessen van hem en uiteindelijk loopt Eliza weg bij deze Higgins. Ze is een zelfstandige vrouw die niet afhankelijk is van Higgins. Aan het einde van het stuk - spoiler alert - komen ze natuurlijk toch weer bij elkaar want ze blijken inmiddels van elkaar te houden. 

Aan My Fair Human wordt vooral door veel vrouwen gewerkt. Oda vertelt dat de styling een van de weinige dingen is die door een man gedaan wordt. Met vooral vrouwen werken is een andere dynamiek dan met mannen erbij, vertelt Oda, en zij was positief verrast door hoe fijn het werkt. Zelf had zij het vooroordeel dat het dan misschien heel zacht zou worden en niemand even zou doorpakken, maar er wordt juist heel erg doorgepakt en dan op een fijne en respectvolle manier. Op het toneel zien we dus ook geen mannen, waardoor je Eliza in al haar leeftijden veel beter leert kennen dan in My Fair Lady. Er komen ook veel vrouwelijke onderwerpen aan bod, zoals de menstruatiepijnen en hoe verschillende generaties daarmee omgaan. Zo vindt de oudste Elizabeth, Oda dus, het heel knap van de jongere Elisa dat ze ‘zo lekker voor zichzelf zorgt’ door in bad te gaan als ze menstruatiebuikpijn heeft. De oudste Elizabeth heeft op haar beurt weer last van opvliegers door de overgang.

In het stuk komt ook veel muziek voor en er wordt met projecties gewerkt. Het is een multifunctioneel decor met onderdelen die kunnen draaien om van een badkamer naar een club te gaan, om via een bloemenstal weer een badkamer te worden. De liedjes die erin voorkomen zijn ook allemaal vrije bewerkingen van nummers uit My Fair Lady. 

Op de vraag wat Oda hoopt dat mensen mee naar huis nemen als ze bij My Fair Human zijn komen kijken antwoordt ze ‘’dat als je, in welke fase van je leven dan ook, moeite hebt met de dingen die je overkomen, met de keuzes die je moet maken, dat het er uiteindelijk op uitkomt dat je de keuze moet maken die het beste bij jóú past. En dat het dan altijd goed is.’’’